• No results found

Speciminis philologici, ʻAl hatḥalat u-vaʻal ha-niḳud bi-Khetav ha-ḳodesh seu de origine punctorum s. codicis Hebræi, partem alteram, consensu ampliss. facult. philosoph. in illustri Upsal. athenæo, præside ... Andrea Boberg ... pro gradu, publice vent

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Speciminis philologici, ʻAl hatḥalat u-vaʻal ha-niḳud bi-Khetav ha-ḳodesh seu de origine punctorum s. codicis Hebræi, partem alteram, consensu ampliss. facult. philosoph. in illustri Upsal. athenæo, præside ... Andrea Boberg ... pro gradu, publice vent"

Copied!
40
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

mm SPECIMINIS PHILOLOGICIy 71731 Π7ΠΠΠ

iwm

ΪΪΠίρΠ 3Γ03

Scti ils ORIGINE PUNCTORUM S. CODICIS

HEBRM,

Partem Alteram,

ConfenfuAmρli(f, Facult. Pbilofopb«inΙϋκ*

fin Upfal, Athenao,

PR^SIDE

VIRO CELEBERRIMO,

DN.

ANDREA

BOBERG,

l. l. O. O. Prof. Reg. & Ord. h.t.Rectore Magnifico,

Pro GRADU,

Publice ventilandamfifiit

LAURENTIUS

GRANDEL,

W-Gothuc,

In Audit. Guft. Maj. ad d. 7 Juliiy Anni MDCCXXXVI.

Hor is.ante meridiem conjvetia*

(2)

V IRO

Max. Rever. &

Ampliffimo

5

DN

a N

d

R Ε

s.

WIN

B

OM,

S. S. Theol. PROFESSORI Celeberri-mo, utriusque Confiftörii

ADSES-SORI GraviiTimo, Patrono

Optimo.

VIR I S

tAämodum Rev. ér

Tr<eclart([mit>

DOMIN1S

ΜΛ

G

IST

RIS,

In Reg. Gymnaf. Skarenii S. S· Theologice ?

nec non

PhiloCophia LECT0R1BUS,

dexterrimisj fidiiTimis,

Vener. Conbft. Eccles. ibidem

ADS ESSOR l BUS

a?qui{Timis,

fautoribus Promotoribus Optimis3 certijfimli.

(3)

VIRO

Aåmod. Rev.&

Ampliffimo,

MAG. A Ν

D

R K

iE

RUDBHRG,

Defignato Dicecef. Skarens.

Arcbi-Pr<e-fofito meritiflimo, TempliCathedralis Antifliti graviflimo, Ven. Coniift

Adfejfori Primario.

Patrono

Propenfiflimo.

VIRO

Aämoä. Rever. &

Vraclarisfimo,

MAG.

JOHANNI

ROSELL,

Pafiori in Aklinge meritiflimo,Fautori

& Everget<e Benigniflimo.

VIRO

Tlur. River. &

Clariffimo,

Dn.

JOH1NNI

SÜNßlO,

Vaßüri in Almunge

vigilantiiflmo,

JcAHtori certißlmo.

(4)

MUnusciilum

ti

dignitate pioque

hoc,

fota

argmen-

offerentis

animo commendabile, varä &

tnßgma

prorfiis

benefictorum

ge¬

nera , mJemet

nullo

non tempore

col-lata, Vobis,Pacroni,Promotores Fautores

exoptatiffmi, i#

venera· bundi

gratique

ammi

indicium,

fpem ulterioris obtinendi favör

ii, cum

ardentiffimts

pro omnigena

Veftra

ja-lute ac

fehcitate

votis,

offert,

dicat,

dedtcai

Max.& Admod.ReverPraecla» riiT. atc|}

Plur.

Rever.Nomi·

num Veitrorum

cultor obfervantiffmus

(5)

m ° a yi

Caput

Tertium.

I.

ANtea

quae intrinfecus,

egimus

de

ab

argumentis,

ipfa re pe¬

titanoftraminadftruenda

pun¬

dorumantiquitateconfirmant fententiam. Nunc ad ea, quczextrin*

fecus, ex hiftoria adduci folent, nos

conferimus. Horuminnumero primo

ponimus univerfalem Judxorum, tam

veterum, quam recentiorum,

con-fenfum, quo omnes, unico Elia

Le-vita excepto, pundis

antiquitatem, literis coaevam, tribuunt.

Nunquam

enim in admittenda hodierna

punda-tione tam amice Judaei confpiraflent,

niii ab Audore, fpiritu

prophetico inftrudo, profedam efle crediderint.

Neque enim huic rei officium paucée

&levicu,lae iffie diffenfionesBen

Afche-ris, in Pälaeftina docentis, a Rabbino Babyloniae Ben Naphtali, de

quorun-dam vocabulorum pundatione.

Inii-gne quoque robur fententiae noftrae

fuperaddunt Karaei, Judxorum

Seda-rii: quorum originem

(6)

berien-berienfibus antiquiorem eflfe, ipfl

ad-verfarii baud facile negaverint. Hi, · quamvis omnes rejiciant traditiones,

cum Rabbanitis tarnen circa eandem

pundationem,paucis tantum

exceptis,

confentiunt: quodcertenonfacerent,

ii non divinitus ortam* fed legis

tra-ditionariae partemeiTe, ipfis

perfvafum

e

fuiflet., Validiflimum hocce argumen¬

tum> pro antiquitate pundorum

lite¬

rns coaeva, pluribus urget

celebrisille

Karaeus in Commentario fuo c. u.

iji. quem Celeb. Jo. Chrift.

Wolfius

latine vertit, & typis exfcribi

curavit.

Addo impoilibile fuiflfe, omnia

exem-plaria iimul & femel, uno tempore jl

jpundis

hauddifcrepantibus donaripo;

tuiiTej cum disjedi jam eiTent

Judaei

per totum fere terrarum orbem, ut

ex Adis Apoft. c. i. patet;

atqueadeo

cum illis perplurimi codices

difperfi.

Quin etiam , ii nulla

comparuiiTent

punda, fierinonpoterat, utInterpreten quemadmodum argumentatur

farpius

»

laudatus Wolfius, in multis locisper

fe

Ambiguis9 tam amice confentirent.

enim hinc inde occurrunt varietates,

cafånefunt, β

comparenturcumUlis, cjtte

(7)

SS o- Ü

txfpettancla erant, absque vocalibusfi fu-ißet ä).

d) Biblioth.Heb. T". 2. />. 4$?·

S- π· . ,

PRoftant deinde teftimonia

fere Judaeorum, praeterunicum

omnium

E-liam, mentionempundorum, partim direde , partim indirede facientium.

Quorum loca, tum ex aliis Scriptis

Rabbinicis, tum ex utroque

Talmu-de, tum etiam ex libro Bahir, Cofri & Zohar antiquiftimo (quem credunt

Judaei haud longe poft nati Chrifti temporaefte Scriptum, ubi etiam

no-mina quorundam pundorum

expri-muntur) magno numero congeftit

Buxtorfiuse) a falfis

interpretationi-bus adverfariorum vindicavit f). Un-de brevitatis caufla eadem heic non

tranfcribimus. Interea tarnen id

no-tändum, teftimonia haecce, quamvis

circa audores pundorum

paulatimva-rient; in eo tarnen otnnia convenire> quod Maforethas Tiberienfes pundo¬

tum audores nonftatuant,

fedvelre-moveant, velomnino deillis taceant.

Nec adeo facilecontrahaecteftimonia,

tumveteris, tum recentioris Eceleiiae

(8)

54 3K ο ü

Judaicae, a Neo-criticis, ut fibi

per-fvadent, excipitur. Gerte non ne- τ

glexiiTe Deum oracula fua, qute

Moil

& Prophetis tradiditj Ted,

utinEccle-fia confervarentur pura & integra» perpetuam curam geflifle, vel

inde

maxime patet, quod, teftante

Apo-ftolo^haec

fuerit

praerogativa

Judaeo-

» rum, en hristv&vjff&v τα

λόγια

τ£Θεϋg).

Certo igitur affirmandum, codicem Hebraeum ex Synagoga Judaica in

Ec-clefiam Chriftianam talem efle

trans-rniftum, qualem illahodienuminSchö¬

lls fuis fervat ac veneratur b). Hifce

fubjungimus teftimonium haud con-

L

temnendum, ex vetuftiflimö codice |

Hilleliano defumtum, qui, fi

nonpri-us, circa quartum faltem feculum a

N. C. ut plerique putant, ab

Hillde

Hannafi cenfetur Scriptusj quem

et-jam Toletolae Servatum , &

punftis

donatum narrat Kimchi in libro

Scho-rafchim, in rad.c®, & inMichlol /> QuodteftimoniumSpeciatim

Ifac.Wof-

·

iium ferit, qui deciiioni veteris

cujus-dam exemplaris totam de

puntftiscon-froverfiam committens, ita loquitur:

Quiproajjicihusfugnant^ nei unuwoßw

(9)

o S& 55"

exemplarpraditto fratio (i. i. /V* y*. <·#/#) vetufiiusy in quo hacpunttacomp

a-reant& NB. vincant k). Hocigitur ad-dutfto, neceftumeft, Woffius, exfuo

ipiius pafto? fefe viitum fateatur. Eft

& aliud celebre

manufcriptum,

quin-que libros Mofis continens, quod

Bo-noniae in temploS. Dominicifervatum,

Judaei q-uidem ab Efr?. fcriptum affir-mant. Sed Doftiilimus ordinis

Bene-di&ini Monachus Montfauconin Dia¬ rio Italico p. 399.fabulofumidreputat,

quamvis non neget valde antiquum

eile ΐ). Hoc ergo & alia plura,

quas

circumferuntur, & antiquitatem

fa-piunt manufcripta , deficientibus iis

criteriis, quibus certa eorum jetas in-veftigari poflet, argumenti locoaddu-cere operae pretium non

reputavimus. e) Buxt. Tib. c. 9. f) TraßA depuntt,

part. ι. c. ß. j. 6.part. ζ. c. β. & ii. Vid.

etiam IVafm. Vind. part, I.

c. ζ. Sett. ι.

Thef. ß. g) Rom.β: /, ζ. h) vid. Carp*

zov. Cr it. S. c.j. Sett. 7. p. 254. i) fol. PS' col. i. k) Biffert. de LXX. Interpr.

c, 3-p. 97. 1) vid. Humfr. Prideaux Hiß.des

Juifs ξβ des peuples voißns T. 2. p. 307. Heic obferves velim,

facilisque, ut Spero

(10)

s6 o Ü

excufes B. B. quodin partepriori e. t. §,

4. p. $. ab hoc traclatu tanquam

diverfm

memoretur Connedion of the oldand

New Teftament; cum tarnen kic nonfit

aliusj fed idem in LingvamGallicamträn*'

latus. §. UT.

T)ra:terea nec fuo pondere carens te«

ftimonium ex notis criticis, vul-.

go 31Γ01 ΉΡ didis, pro

antiquitate

pundorum

defumitur. Notum

eft

vo-cem illam , quae inträ contextum

cir-ceilo fuperne (ignatur >

Maforethis

appellari Chaldaica

dialedo

3ΓΓ0

Scriptum , eam vero Ήρ leEtum> qu£

in paginarum marginibus ,

litera

p

notata comparet.

Quo

iignificatum

voiuerunt, vocem marginalem cum iigno 'p,

quod

^p dicitur, in

alteri-uslocum elfe fubftituendam. Perfpe*

da iic harum notarum iignificatione,

de origine & audoribus illarum no*

fcendis foliriti erimus, utinde,

quid

nobis in adftruenda antiquitate pun¬ dorum

praeftent, intelligatur.

Ad

o-riginem itaque quod attinet,

illa

>

fr

ne dubio, partim anomaliis feu

anti-quis loquendimodis, fcriptoribus

fan-dis olim ufitatis> partim

(11)

& Ο Μ 57 §. tiurn codicum collationi , inter quos [tu celebratur codex Hierofolymitanus &

nd r Babylonicus m)\ partim etiam

euphe-fi mifmis eft tribuenda. Obfervarunte-ni' nim Maforethae, e.g. Gen. 8- 17. pro

«yn & Ρfal. y. 9. pro ΊΦΠ, ad for¬ te« mam regulärem legendum Ν2ΓΠ &

ul- · Itsrn>&c. Sic multae funtvoces, plures

ite habentes vocales, quam

admittuntli-ro- terce, ut Efa. 41. 6. 8c contra plures

ir« literas, quam tolerant punda earum,

bis ut Efa id. iy. In nonnullis abundant

Π3 vel deficiunt TIN: transponuntur

in-ux terdumliterae, interdum&mutantur> »ra ut i. Reg. iz. 33. pro 1. Quaedam

jm " *0 pro Sc viciffim poiitum

obfer-im vant: ut omittam ynD vbvΉρ leüum

ri* nonfcriptum "Hp ΤΓΟ fcriptum

je- & non leclum 8cc, Quibusomnibus

fu-e, as Maforethae appofuere notas , uti»

!0« omnem, verba funt Cl.Buxtorfii,

fecu-jld turam poßeritatem incorrupta lettiomane-[tl- tet, aut β quid diverfilibrariorum culpa

0" aut vitio incideret, ex ißis notis corrigi

Ii« 0* reflituipoß[et »). Unde evidens eft, ti- punda longe antehasMaforetharum n« notas exftitiffe, utpote normam &

n- regulam literarum fubftituendarum:

(12)

quod fatis indicant Judaei, cum ilfa a-nimse, has corporis illa corpori,has

veftimentis afiimilant. [amautemnon

corpus veftimentis , fed veftimenta

corpori

funtaptanda,

parique modo literat exfuispundis dijudicanda?. Con-fentientes hic habemus non folum ali-os> Ted omnes etiam Hebneorum an-tiquiores aeque ac recentiores Gram-maticos. Vid. Buxt. o) Immo ipfutn quoque Waltonum, ita loquentenu

Nota fMaforetharum) circa

voces irre*

gulariterpunttatasy & de earum numero,

necefrario fupponunt punclationem multo

antefattam ρ). De

ipiis autem audo-ribusη ota rumiftarumvariae

deprehen-duntur fententiae. Alii notas has tra¬

ditionemefte Moiis émonte Sinai

con-tendunt; alii adEfram ejusque

colle-gas referunt ? inter quos R. David

Kimchij. Ephodams, uterque

Buxtor-fiusß)y

aliif

modo tarnen valde

di-yerfq; Peculiarem enim Matth.

Hil-lerus de variantibus hifee ledionibus

prodidit fententiam r)% Quam

haud

immerito, licet eam Wagenfeilius

&

Heideggerus,

viri in hoc eruditionis

(13)

Ce-H ο HS 79 leb. Wolfius s) Sc Carpzovius folidis

rationibus rejecerunt ac improbarunt

t). Alii pro Maforethis partim

An-te-Talmudicis, partim

Poft-Talmudi-cis, i. e. Tiberienfibus, depugnant.

Hifce merito accenfetur Elias Levita, qui Maforae licet initium ab aevo

re-motiori cenfeat repetendum efte; Ti¬ berienfibus tarnen Doftoribus id

acee-ptum vult referendum, quod literis fit confignata. Quam quidem fenten-tiam ex Scriptis ejus exhibet Buxtorf»

in Tiber, c. ui. Nec diiTentit

admo-dum Waltonus, cujus haec funt verba:

contra omnes hafce fernentias,

utcunque

explicentur, conclufeo noftra cftj Eframif

focios nonfuiffe harum notarum auflores, fed longepoft Sfra tempora, partim ante

Talmud,partimpoft α Maforethis

annota-tas fuiffe «).

Cappellus dubiam

profi-tetur fententiam his fereverbis: Si non

funt emendationes ab Efra& virisSynago¬

ge magna; tarnen varia Ifta leäionesval¬

defunt antiqua:

η am earumftepius

memi-nerunt Talmudici

magna earumpars,

qua hodieinBibliorum margine

notata eft,

jam oiim ab ipfts obfervata & indicata eft *). Verum a^tatem earum

(14)

€ο ϋ o H

turus, mutata hac fententia, dicit,

tirca tempustantum abfoluti Talmud(b*et

circa A. a Chrifto nato quingentefimum) cccpiße fieri Maforethicas illas de variis le-ftionibus obfervationes &c. z). Alii ve-ro has notastemporibuspoft

exceilum

Efrae& ultimorum Prophetarum,cum deperdita eflent exemplaria

authenti·

ca, ortas effevolunt, utLightfootus

1. c. & Celeb. Wolfius a). Quibusqua

partem adftipulatur Cl. Carpzoviusj qui, addudis rationibus, curvel

Pro-phetis, vel Efras tribuinequeant,

pri-mum illas ccepiiTe circa A. ante

N.Ch·

164. exiftimat. Cum enim poftAntlo-chiEpiphanis profanationem, de qua legitur 1. Macc. i.& 3«cap.

cultusdb

vinus religioque vera reftaurata

efiet,

& pii Sandique viri, curamSacrorum

voluminum agentes, de novis exem*

plaribus Eccleiiec, a tyrannide ifta

li-beratiE, profpicerent: tunc fadum eiTe putat, ut exduorum codicum

cob

latione, Babylonici cujusdam & Hie-rofolymitani, variantes iite lediones

exftiterint b). Quam quidem

fent!en-tiam, ut a vero haud alienam, ii fc-quamur, tantumabeft,

(15)

quidquaman-& O Si

tiquitati pundorum

detrahatur,

ut

hane potius

haud

parum

inde

ftabili-v

tam arbitremur. Poiita enim hacno¬

tarum iftarum setate, adum certe eft

de fententia fecus fentientium , qui

MaforethasPoft-Talmudicos, feu

Ti-berienfes poft. A. joo. aN. C. eas

ap-pofuifleperperamurgent.

Quamquam,

ii vel id ipiis concedatur; non tarnen inde fequitur, quodfequi

volunt,

i-pfos quoq; addidifie

punda.

Nam

no-tae iftae, quoscunque earum

ftatuere

velis audores, cum in pundatis codi-cibus recenfendis occupatos fuifte

ne-ceiTe fit, nihil aliud arguunt, quam punda his longe fuifte priora;

adeo-que & literis coasva. Quod non mi¬

nus exante didis, quam propria

ad-verfariorum confeftione patetj &nos

jam obtinuifle fatis eft. Sed de

vari-antibus hifee ledionibus ruboririfolet

queeftio, utraearum praeponderare

de-beat, 3TO, an npl Prius igiturquam ulteriusprogrediamur, paucis hac de

reagendum.

Quidamutramqueledio-nem, tarn marginalem,

quamtextua-km ejusdem pretiiputant, utb.Was«

muthus c). D. HiUerus, Amand.Po¬

(16)

bnus d) & Broughtonus e). Quidam

το

'ηρ

folum

eligunt,

vel quod

tradi-tionem de "Hp fuperftitiofe tueantur,

lltJudad5 vel quod ΤΓΌ femper

cor« ruptum cenfeant, ut Jo. Avenarius,

Theod. Haekfpanius , Schickardus,

alii, quorum verba tranfcripiit Cl.

Carpzovius/). Quidam το nTO

uni-ce adoptant, rejedlo

τω np, utGisb. Voetius g)&c Celeb. Danzius h). Sepo« iitisvero horum fententiis, fineullius

prsjudicio illis apcedendum putamus, qui nec το ·ηρ τω yriDy nec hoc illi

femper prasferendum judicantj ita ta¬

rnen , ut a τω 3TD* non nifi

gravio-ribus de cauffis, locis paralellis, aliis-que mediis hermeneuticis rite adhibi-tis, iit recedendum. In quam rem vi-deantur PfeiiFerus *), Calovius

Glaffius /), Fabritius m). Item Celeb.

Wolfius n)y & modo laudatus Carp-zovius, qui hac de re pluribus

figilla-tim mentem fuam exponit o).

m) vid. Lightfoot. Hor. Heb. ad.Matth,

j: ig. Tom. z. opp.g. zgf. η) Tiber, c.p»

ο) Dijfert. de Α. Ο. Ρ. ρ.gg6. ρ) ProI. S.

Β. Ρ. §. ιζ,

q) Tiber, c. g. & //.

Anti-Crit, Ρ.ζ.c. q. p. q6z,fqq. r) Are. Keri

(17)

ϋ o H 63

& ketibh l. i.p. 24. f) eibl. heb. τ. z.

§· 3z<p-s'7- 0 crit< s- p- 1·c· 7-p* 33ό'

α) iqc, eit. §. 23· x) vid. are.punet. /. /.

t. 7. '· & 2· *) ^3' c· l4· §*

ii. p. 165. a) eibl. heb. t. 2. §. 34. ρ.

j20. §. 3p.p.yz6. b) crit. s. p. 342. c) gram. geb. r. 31. p. m. 10/. 113. ä)

syn-tngm. theol. i. 1. c. 3p. e) concent.script,

f. so. & annot.in job. fi. 21. f) crit.s.

ρ. i, c. 7. p.jji.feqq. g) ρ. i.diß?.

the-ol.ρ. 3s. h) liter. heb.c. i. zy.p.115. i) crit. s. c. fl ^ f. k) crit. s,p. 373· 0 s> p- ι· p' d· «0 partie.

cod. heb. ρ. 13. zz) /?/£/, hebr. t. 2 l

2.p, j20. 0) crit. «V. 7, 7.j-jj.

$. iv.

T\Enique Mafora omnis pro noftra ^ militat fententia. Ad Maforam

autem quod attinet, prirao

obfervan-dum,quod a *)DÖ tradid.it, fHiDD vel

miDD vel miDD> triplici forma dica-tur, traditio non feripta? de manu in

manum transmiiTa. Definitur

vero,

quodiitdottrinacriticafapientum hebr<e«

orum circa textum sacrum

ejtuque verfusy

voces elementn

9 ad confervandamgenu~>

inam ejus leftionem p).

Plenior, Ii

de-üderetur , definitio peti poteft apud

(18)

Carp-<5-4 Μ ° ^

Carpzovium q)- Deinde ratione

ori-ginis, Mafora non unius vel

aetatis>

vel au<ftoris cenfeturj Sed per plura

fecula, a variis Hebraeorum dodori*

bus, continuata. Unde tres illi

arta-tes aflignari folent. .dEtatisprimas

au-«ftores haud temere credideris

nVnJH DDiD viros Synagoga magna, qili primum ejus initium fecerint, priva-to tantum ftudio, ut quidam volunt>

ea annotantes,

quae quisque fibi

ufui

futura putaret.Media,dixerisefie0Ή0© Numeratores, quiρoftrepurgatum

tem-plum ab Antiochi Epiphanis

profana-tione, a praeceptoribus ccepta auxe-rint, & publica quaii auftoritate

mu-nierint. Tertiadeniqueartatis

Tiberi-enfes magiftros ftatueris, qui ex

fche-dis majorum praeftantiores forte

an-notationes collegerint r).

SucceiTu

autem temporis plures etiam

fuilfe

non diffitemur, qui a prioribus

prae-termiflaveladdiderint, velaliam ope*

ram heic navaverintj

quos tarnen o*

mnes in numerumMaforetharumnon

scque licet referre/). Hinc

quemad-modum in exceftu peccant > qui cum

Talmudiftis ad Mofen, vel traditio-nem

(19)

° Μ

nem de monte Sinai, Maforam refe*

runt} utpote cum vivis adhuc

audio-ribus facris, & fuperftitibus

autogra-phis, hac cura non opus fuerit.- Ita

defedus haud minoris argui poiTunt,

qui illam primum confignari coepifle

feculo demum V. vel VI. poft N. S. a

Magiftris Tiberienfibus volunt ,

utE-lias levita t), Cappellus atque Walto-nus$idqueeumtantummodo in finern, ut fententiam fuam de pundis, quae

abhis inventa efle fingunt, ftabilitum

eant. Verum nihil minus. Concidit

enim haec eorum opinio duabus prae-cipue rationibus. I. Quia Hiftoria

Hebraica non prodit, tamcelebre

col-legium, velScholam poft yooum vel

circa tfcoum a Chrifto nato annum

Tiberiade floruifte; fed potius

erudi-tionis cultum ac praemia annopoftN.

S. 400. ibi ceftafie u). 1. Quia in

u-troque Talmude nominis Maforae

re-rumque praecipuarum, inMafora con-tentarum, mentio fit5 quae loca

re-cenfet Cl. Buxtorfius *). Cumitaque Mafora, utroqueTalmude antiquior,

quapraecipuam fuipartem, vocesjuxta

formam vocalium & accentuum, ut

v

(20)

antea exiftentium,

coniideret;

firmis-iimum hinc pro

eorum antiquitate, literis coa;va, nobis

fuppeditat argu¬

mentum j).

p) Crit. S. c.VLp.ijj. q) Crit*

S,Ρ. /, c.VI.p. zSs· r) Vid.

Carpz.l. c.

p. 2S8* s) IVolf. Bibi H. T. z. L3. Sett.

t* §' I- p· 4<?J. t) Prφ 3 Maf. Ham. u) vid. Buxt. lib.c.y. χ) Tiber,c.

Ctf#/. /. cit. c.

Caput

Qiiartum.

5. I.

Hlfce

lienda fententia

jam

rationibus

noftra de

,

pro

ftabi-

an¬

tiquitate pundorum addudis

vela forte contrahere & portum re-fpicere liceret; liquidem ea, quae

ab

adverfariis in contrarium moveri Co*

lent, dudum a viris dodiiBmis» Bux-torfio, Calovio, Loefchero, Wolfio Carpzovio aliisque fcepius laudatis, folide fatis enervata & protrita funt. At tarnen ut robur cauflae noftr<e evi*

dentius percipiatur, nonnulla

eorum

argumenta7 fa.ltera praecipua tangere

(21)

κ * Μ 67 lubet. Horum primum eft, Judaeos in

fynagogisfuisnon aliaS. codicis

exem-plaria, quam non pundata adhiberej pundatumquecodicem illis profanum

vocari. Rationem hane efledicunt>

utfecundum

morem antiquis temporibus u~ fitatumj Mofis ipfiumαυτζγρρίφον quodin

area repofitum

erat, adumbrarent ζ

Unde concludunt, punda recens efie

Maforetharuminventum.

Aftrefpon-demus , quamvis exemplaria pundis

deftituta Judafis inmagno fint pretio, & in fynagogis eorum

frequentioris

ufus; omnes tarnen , faltem plurimos

ac praecipuos,

excepto Elia, fateri*

prifcis temporibus nihilominus exfti-tifie

pundatos codices*

Quod

varia

ex fcriptis eorum loca, a Cl. Buxtor-fioallata, fatis evincunt λ),

Necus-piam Judafi docent,

^hac

praxi

fynago-garum adumbrari

αντίγζρφοψ

Mofis >

quafi fine pundis illud f uilEet. Verum invaluit hic codicum non

pundato-rum ufus ob alias rationes· Quia i.

pundatuscodexineptus eflfetadfenfus

allegoricos

& Cabbalifticos inde

effhr-gendos, quod ex hiice R. Bechai

(22)

npjn

ri?m

nte

niyötwa

^

py οκ ρ ηιρ:π

oy

nmyowo

jw

rn

pn1?

οηκπ

tel»

mpj

vtai

ιπκ

: cnn:i:i D»ai o\ny nna

h* e. fumus nonpunftareitbrum

le¬

gisf quia uniuscujusque vocisfenfus literA'

Iis unicus eilfecundumpunftationem, net nifiunicum voxpunftata admittitfenfum'

voce vero nonpuuftata

, potesl homo

intel-ligere adinvenire multos? eosqueadmi·

rändes & eximiosfenfus b). Quia Ut

loquitur Buxtorfius , Uber legis

in

Synagogis pralegendus ndextremum tuqut

apicem debeat ejfe c orreHus? quodin

libro

fünftato dijficillimum IS fere

impoffibilefu-erit &c. ef Juvetetiam 3.

audireLö'

fcherum, cujus haec funt verba : to

cmni maturius confiderdta itd fentio;cum

in codicibusfdcris foli facerdotes, aliiqM

Scriptum S. peritijfimi publice legerent,

quibus fdcile erdtfupplere punftaaccen* tusqua &fine iis ed, qu<£ notajamjaut

habebant> legere, vifum illis eil, utpra'

rogdtivam hanepra vulgo haberent

periti-amque tefidrentur, omittere punftai tpUO fdftoevenit 5 ut exfola ifia Beoziy non er ipfa natura punftati Codicesprofant dice·

(23)

H ® ϋ Φ

rentur. Retinent enim Judai punftatos

tancjuam autbenticos , nec uüo modo ap* peilationem profant in punciorum prajudU

cium trabt permittunt d).

4.Suaipforum. vineta csedunt Antagoniftae·, urgendo

alias, archetypum Mofis literis Sama-ritanis fuifle fcriptum: fequeretur

e* nim, utargumentaturb.

Wafmuthus,

qtiod eüypon etiamfcribendum e[fetUteris

Samaritanis

, β hoc tam prafentem iUius

praferre deberet/peciem e). Denique y* exilitiflfe putat nonnemo hunc ufum

codicum non pundatorum

ex vetufto

more obiignandi

epiftolas. Siquidem non habebant

antiquis temporibus

ehartam fubtilem , complicabilem & obiignationi aptam $ fed majori

cha-radere literas, vel tabulis, ex lapide,

ftanno, aere confedis, velcera

obdu-dis inarabant. Hinc nearcanaamicis iigniiicanda , a tabellariis aliisque legi poiTent, Hebraei vocales a quadratis

literis feparatis lineis hic fubjedas,vel

Hlic impoiitas, pro lubitu auferebant*

& in codicillum

convolutas, qui "TO davisdicebatur,

obfignabant.Itaut nec

folas quadratas» nec folas vocalesho^

nio peregrinus

legere poifet; amicus

(24)

7° $£ ° Μ

vero , ad quem mittebatur

epiftola,

repofitis demum juxta accentuum

con-iilium vocalibus in fuas fedes , folus

eam legeret & fcribentis mentem

in-telligeret. Atque bunc deinde

rro-remf vocales a literis fepara η

di,

et-iam'in libris facrisapudeos

invaluiiTe,

operoiius probareconatur

auftor

ano-nymus conjefturarum de accent* orig.

obfig. prifc. quae Bibliis Heb. accentu·

atis G» Chriftoph. Dachfel. ad

calcttn

funt affixse. Verum hane conje&Uratp Celeb. Wolfius obfeuram &

iirpedi-tam eife, ac prasterea antiquitatis

te-ftimonio deftitutam, nec veriiiirilem

cenfet. Vid. Biblioth. Heb. Vcl. IV·

ρ. iif. Item eruditamDiiT nuper

heic

editam de ufu accent.Heb. ρ.i9-§-9>

ζ) Cappel.Are.pundi. I. i.e. 4-& Ifält. Prol.3. B. P. §. 41. a) Träet, de dntiß.

puntt. P. i. cap. 4. b) in lib. Nüm. Seit·

fol. 162. col. 3. adIS!um. u: c) vid. loc. mod. cit. d) de taujf. L.

Hb. 2. c.g. §.2. e) Vind.Heb. Part. /·*· i,fedl. β. ρ, no.

§: II.

CEcundo exdiftinftionevocalium

**

longas & brevet, ex earum & accen-tuum

(25)

^ O m η\

tuum numero, officio, ufu & nominibns

, argumenta pro novit t * tarum

elici-unt adverfarii. Nonnulla it que ad haec breviter funt regerenda. Ad

pri-mum quod attinet, exiftimat

Cappel-lus, diftin&ionem illam, qua vocales in longas & breves dispefcuntur,nonab antiquis Judacorum Grammaticis, qui

eas in 7. OoSq reges Sc 4. ΕΓ0ΚΠ

gunfta rapta dividere confveverintj fed

a Chriftianis demuiti eile inveftamf)·

linde omne illud inftitutum, quaii ad lingvae integritatem non pertinens» argutulasminutiös, immo rccens, fuper-vacuum futile fuperßitioforum hominum

inventum appellat. At refpondemusj

haec utcunque fe habeant, non ideo tanen fequi, antiquos nullum inter

regias vocales obfervaile difcrimenjli¬ cet illas fucceflores, utremclariorem

facerent, in magnas Sc varvas, digni«

tatis aliquam differentiam indicantes,

diftribuerintj Sc Chriftiani deinde/ö»-gasSc breves vocaverint. Quin & ipfa lingvae natura id pofcit, ut alio loco

ponatur Kametz , alio Patach; utque

illud hoc iit dignius. Vid.Cl.

Lcefche-rumg), item Alhard. de Raadt, qui in

(26)

ft δ£ ό β

deftruendo hoc Cappelli argumento occupatusfatis oftendit, antiquos

Ma-forethas etiam vocales duplices

plices agnovifle h). Deinde expunfto·

rum numero, quod fc. in Hebrasa

lin-gva longe plures fint vocales

accen-tusque, quam in aliis lingvis, quae

quinque vocales , & tres tantum ao

centus agnofcunt, recens ea Mafore«

tharum inventum efife concludunt Φ Sufpicionem fuam hoc fulciuntfunda* mento , quod omnium ex bis rationem, hodie ne ullus quidem explicare potuerit.

Verum contrariutn, praeter experieiv

tiam, evincunt teftimonia Grammati-corum, qua* oftendunt, dari etiam

hodie differentias , licet non adeo jnagnas & feniibiles, omnium

apicu-lorum iftorum ; tarnen aliquas.

Quod

etiam haec Buxtorfii verba

cornpro*

fcant : Licet nos hodie differential illus tnnes &ßngulas

non accurate

obfervffipy

aut animadvertere

poffmus: nonßatim fil¬

men

fequiturι olimquoque avudIfraelitify Iß eos

qui acturati erant circa lingvaw,

itufuijje.

Judai hodie conßundunt y& K» an

properea olim ita fuit ? k).

Quod

(27)

Galli, Germani , Latini, alii in

lin-åvis

indos

fuis,

obfervant

licet

imperfectioribus

vocalium fonos.Cur

,

di-itaque ut Loefcheri utar

verbis,

perfe-Hiffima lingviarum Cappeütts idvitio dabit,

depunftorummultitudineconqueretur/)? Quid? quod ipfemet fui immemor

fa-tetur, non ejfie prifca Hebraica Scriptu*

ra elegantiam & cultum aßimandum ex

bodierna grace & latine , autvernacule

fcribendi tatione Atque confvetudine tri).

Eft revera, ut Balmeiius fcribit, ri¬

tan te Buxtorfio: m moto jhu mo ana o

ΪΜΝΛΠ bo

bv

ρΛτι

Etononιγκ nn no «vid non

n\jrc6n

Hinccognofcere debemusperfeftionem ifii'

äslingva fuper omnesalias lingvas. Νam

inplerisque aliis lingvis deficit

prolatio

liqtta: in hac verο lingvanihildeficit n).

Praeterea qvum

pundorum officium

&

nfumimpugnant

fecus

fentientes

3 at^

que inutilitatis, obfcuritatis,fcrupulofi' tatis, fuperflitionü, utpote

humanae

ori-ginis, ea arguunt 0)3

refponiioeadem

fufficiet, ac de numero eorum. Nam

licet omnium eorum ratio

darineque-3tj perperam tarnen inde

colligitur,

(28)

74 Ü ο ϋ

quod ex Gramrnaticorum arbitrio de·

pendeant, non ex ipfius lingvae, fcri-pturaeque S. genio & natura. Certe

Ii haec de facris apicibus

valeret

argu¬

mentatio; haud minus in aliis dubia foret antiquitasmultarum

rerum,qua-rum ratio & origo hodie ignoratur.

Hoc igitur eorum ratiocinium

maxi-me abfurdum eile, nemo non videt,

Ceterum non folum muficum accen· tuum ufum , Ted etiam diftindivumac hermeneuticum dari, manifeftum eil

ex Wafmutho, Pfeiffero» Weiiraro aliisque,, qui infignem in hac dodri-na navarunt operam, Denique ex

no-minibus pundorum

argumentantur,

dicentes% nullam eorum memoriam

apud antiquosMaforethas, praeter

Ka-metz & Paiacb,

occurrere; pleraque

eorum non efTe Hebraeae

originis>fed

vel Chaldaicae velSyriacae$adeoque

re-centia & nuper inventa. Sed hoc

u-trumque

falfum.

Prius, quia

occur-runtin Mafora nomina Sago/ & 7Jere

tit Lev. ι 4p. ad vocem mjD Deut.

5. io. ad notatur bW2 '&V2 * tvia inhoc UbfofuntcumSago/. Gen.

Ii* in Mafora parva ad 'iO notatur

(29)

I

ώηη

Ί Sexies efi

cumcbolem.

2.

Sim.

u 6: 23. ad vocem nrilD notatur j non oc currit avi?Hus cum DIÖ'^D Melo-Putn,

h. e> cum cholem , [ed unum efi cum

Kibbutz Pum, h. e. cum Schurech p). Ad Pofterius refpondet Wafmiithus hisce verbis : Falfum eil, quod plera% nomina vocalium fint non Hebraica

,[ed

peregrina & barbarn: quin potius omnia,

Kametz, Tfere^ Cbirek, Cholem^Scburek,

Patach , S<egol, Kametz-Katuph , Kib¬

butz , Cateph-Pataph, Cateph-Kametzy Chateph- Sagol Hebraa [unt originis

form* 3 declarantibus R. Aben

Es-ra in libro Tfacbut , R. Immanuel in

f

ΓΠ1?·

Ht de

accentibus

: Accentuum

etiam nomina pleraque [unt Hebraa ori¬

ginis & forma, utSakepbkaton, Sakeph gadolf Rbhia, Pa[er, Karnepbara,

Ge-te[ch, Gra[cbajim, Munacb, Jerach q). Quod ii vel maxime hoc antagoniftis

concedamus, pundorum nominaef-fe nova,· non inde tamen fequitur,

propter hane vel illam recentem

ap-pellationem, ipfa etiam punda elfe

nova. Unde elumbe prorfus hoc eft argumentum.

. /) Are. punft, l./. c. 13. g) de Caujf.

« F J

(30)

L. Η.üb.ζ. c.4. k) Depunttat.Heb.nat.

Comment. 1.1. Def, z. &]. i) Are. punff.

I.1. c.iß. Antiq.Ρ. Part.1.c.iq.p.zoy.

I) de Cauff. L. H. üb.ζ. c. 4. ρ. βoj. m) Arc.punft. 1.1.c.16.§.zo. n) De Antiq, puntt.part. I.e.14.?. ζ ij. o)loc.cit.c.iß.

ρ) vid,Diff. Buxt. de A.P. Part. i.e.iß* q) Vind. Part.i. c. 1.feü.β.p.116.ιιγ.

§, III.

HpErtio

-*· ex

fcriptis antiquorum

Ec%

clefiae Patrum, Graecorum, aeque

acLatinorum, praecipue Hieronymi

&

Origenis, Hebraice dodorum,

adver-fus antiquitaterp pundorum arma

pe-tunt novitatis patronij contendentes,

nullam in his difertam eorum fieri

mentionem, ne quidem iis in

locis,

ubi commoda eanominandifuiiiet oc-cafioj ergo recentia eile & a Mafore-this Poft-Talmudicis inventa a). Sed

breviter refpondeturj

argumentatio¬

nen! hane, a filentio Patrum petitam,

quam tam magnifice jadant,

ad

ne¬

gandam pundorum exiftentiam,

nihil

habere folidi. Patres enimr^

Targu-mim, & tS Keri & Cetibh mentionem

non feceruntj exftitiife tarnen,Mifch*

na dubitare nos nqn iinit b).

Deinde

(31)

perpen--perpendendum , omnes

eorurrqHiero-nymum &

Origencm

ii excipias, lite¬

rarum Hebraicarum admodum fuifie

rudes; fatente hoc vel ipfomet Cap-pello c). Quamvis

alioquin

obvertatj

fieri non potuijfe , quin aliquidde punftis

audiverint , β tunc exfiitijßent. At prius

evincatnecefteeft, nihilunquamad

au-res eorum pervenifte, quod non

me-morarint ; quam id , quod vult,

in

cauftae noftrae praqudicium

obtinere

queat. Quod autem

in

fpecie

ad

Hie-ronymum attinet,

fcienduin eft

eum

Latinis fcripiifie,

Hebraica

literatura

r ignarisj plerumque

igitur

nec

literas

nec punda memorare

neceflarium

pu-tavit. Interim tameft hodiernam

pun-dationem ordinario ille fequitur$ at-que id quod fequitur,

dum aLXX.Im

terpretibus difcedit, quos fapius er-roris arguit , 'Hebraicam veritatem

vo-cat d). Ex quo certo certiusconftare

arbitror, Hieronymum pundato co-dice ufum fuifte : non enim ex folis

confonis ledionem dijudicare , nec folius magiftri fui fidem tantorum

In-terpretum audorütati praferrepotuit,

Exempli

loco iint fequentia; Gen· 15:

(32)

ii. Hieronymus vertit: Et abige* bat , pro 3ΕΠ Etfedebat, ut habent

LXX. Sic cap. 47. v. ult. PC3D HBum

pro PE£Q, quod notat bacutum. Item

EH. 2.2: 14. nirp

rfeui

Et revelatum est in auribus meis Domi¬

niexercituum. Ubi LXX.

fimpliciter in iDtu conftrufto verterunt c* τόίςtitri

Κυξίχ in auribui Domini, neglectο

aitl-xo 1. perH plur. Hieronymus vero

fatetur fejuxta Hebraicum, in auribtu

meis, vertiiie. Unde Cl. Buxtorfius

heic quasrit e): ^uomodo Meit hic Hie¬

ronymusfe juxtaHebraicum vertifj'e inaU~ ribus meis, βnulia vidit vel habuitpun-Ba? cur non acquievit in interpretatione

των LXX. qua Cum literis &

confonanti-bus, immo etiam cum fenfu optime

con-gruit *). An fine punciis magis eß

in auribus meis-, quam fimpliciter,

in

auribus ? velan fenfus magis illud poßu-lavit, quamhoc ? Nequaquam. Sinepun* Bis *) Comparando inter feutramque hane

vcrfionem. Rettius namque hac verba fif readendafunt: Et revelavit fe, inauri¬

bus meis, i.e.me audiente, Dominus IxércitUUrfTJ nominativo ΠΪΓΤ verb»» Γι/Jj relato.

(33)

Bis <eque hoc & illudßgnificat; & fenfus unum aque ac altertcm ädmittit , immo

magisillud, quodverterunt LXX. Quid} quod expreilam

etiam quandoque

a-pud Hieronymum

vocalium,

& accen*

tuum , & apicum mentionem fieri,

mantfeftis indidisfcripta ejus produnt;

eiimqUe iflis nominibus intelligere,

non tonos vocum & fonos, Ted

figu-ras & iigna vocalium , fatis fuperque

oftenfum dedit Buxtorfius/).

Exem-plum fufficiatunum ex Commentario

Hieronymi in Gen. 19: 33. ubi alt5

appingunt vocem (DDlpD) defuper pur80

irregulari. Hinc b. Wafmuthus ita

concludit: Quodfi ergo irreguUris

pun-Badotwx exßitit, detur ratioj cur non

regularüg). Deniquede Origenebacc apud Hi ronymum leguntur verba : Origenes in homiliit fuis? quasad vulgtts

ioquitur, communem editioncmfqu tur: in lomis, i. e. dißutatione majori, He~

hraica veritateßipatus>&fucrum

circum-datus agminibus, interaum lingia

prre-grinas (Hebraicas) quasrit auxilia h).

Quin & ipfemetfatetur, feHtbraicam veritatem cuftodivifle i). Jam autem

cumveritas Hebraicα, utanteadeir.cn-ftratum,

(34)

ftratum, fine pundorum ope

obtine-ri nequeat, non eil,

quod dubite-mus, Originem, ii earn eil fecutus,.

pundatum codicem ad manum

habu-ltTe. Quod forte luculentius adhuc

patefceret , ii fcripta ipiius, quorum

tamen plurima optimaqueinterierunt,

hodienum fupereifent.

a) lPalt.Prol.3. §.47.CappelAre Puntt. 1.1,c. 10. & MorIn. Opusc.Sam.c. 13.p.66.67 b) Loefch, de Caujf. L. H. 1. 2. c.3. c) Are.

Punbl.l.z.c.20. d)vid. Lcefcb.loc.mod eit.

ej Trabi, deΡunSt, Part. t. c.u.p.148·f)

ioc. mod.cit.ρ. 137. Vind. Hebr.Ρ. I.^

2ίfett',z%obj.z.p.m.136. h) in in

Gen. i) Hom.m Cant. Canticor. §■ IV.

Qllarto Achilleum

r dum, contra apicum

,

immo

antiquita-

&

invi-tem Cappellus k) & Waltonus

/),eo-rumque aileclae venditant argumen¬

tum, quod iibi ex antiquis

translatio-nibus fofmantj in quibus tantas,quas

deprehendunt , a Textu Hebrseo

dis-crepantias, tantummodo ex defedu

pundorum

proveniiTe autumant: At

vero

refpondetur,

Interpretes non

minus

f^piifime

contra literas, &

(35)

36 o & Si

tum vocum ordinem , quam contra punfta peccafle. Unde quam

infirmis-J fima hxc eorum

eft

argumentatio.

Quod dudum demonftrarunt Buxtor-fius m) & Wasmuthus n): Immo

et-jäm Hottingerus o) &Cooper ρ),

qui

fingula fuis exemplis illuftrarunt.

Spe-j

ciatim

vero

quod

ad

verfionem

LXX,

attinet,quam tantopereurgent,

iftam

multismodis eflfe corruptam, magno confenfu teftanturViri eruditi,

Calo-vius q\ , Glaffius r) , UiTerius Druiius /), alii; nec non

ipfemetCap-pellus »). Hinc ergo

μέγα

λίαν αιτη*

μα foret, Textumoriginalem

Hebrae-1 umad antiquas hafce verfiortes

exige-te velle 5 ad quem hx omnino

fun-t

corrigendae ac emendandae. Patet

id

ulterius ex cauifis, cur a Textu

He-brao verfionfes adeo difcrepent5 qu<e

paffim a laudatis au&oribus aliisque adducuntur. Nimirum quod

Inter-pretes illi, vel übertäte

paraphraftica

uii fuerint; velfenfum myfticum quae-iiverint, vel pun&atos Codices , in

conficiendis fuis veriionibus, non

ad-hibuerint 3 vel etiam Hebraeas voces ad genium & indolem fui idiomatis

(36)

inflexe-si m o m

inflexcrint. Quibus obfervatis, fcru-pulus etiam, quemDo&iifimusBernhr

de Montfaucon circa veterum ledlio*

nem movet; dicendoG.raecos olim (r).

(-) vel (-i) per (e)$ (:) contra per

(a) 8c (1) prxf. cum (:) per (a) 8cc. legifle *), haud dubie tollitur y).

k) Are. Puntt. 1.i. c.y. /) Fro/.j.B»

m) Tratt, deΡuntt. Fart. t. c.p,

p. izi. n) Vind. FL P. /, c. i. Sett.j.ρ♦

102. o) Tbef. Pbil.p. yjo. yy6.feqq p)

C/av. Aiof.p. 2jp.[eq. q) Crit. S.p.Sjf.

r) Pbil. S. p. jS. s) Syntagm. de LXX.

verf. t) inobferv% l, 6. c· p. u) Crit.

ρt 212. x) in Disquis. Lex. Gem. ad Hex. orig.pramiff. Tom.2. p%ypy.fqq. J>)

VidCarpz. Crit. P. 1. Sett.p, 27+.

. c

QUinto denique,

inconcmna eil Francifci

ut nova;

Mafclefii

ita

&

Hebraicalegendi ratio, quamin Gram,

fua, bodierna pundlatione, ut

inutili)

rejeéla, introducere fatagit. Docet

nimirum is, ipfo genio lingv£ non pofeente vocales ordinarias, quae

ipfi

funt Ν a, π e, 1 u, Π ae, 1 i, 8c y ζ

afperum, confonantes iis vocalibus donandas eile auxiliaribus, quibus

(37)

terarum ηomina in alphabeto efferri

Tolent. Verum hane ejus opinionem facillime refelli poiTe monet Carpzo-vius ζ), i, ex indudione nominum

propriorum, hominum, regionum &

urbium, quac in Ν T. occurrunt, ubi

e. g. Un

non Hegir, ad Mafclefii opi* nionem appellatur, fed

άγα,ζ

a). Sic pnVD^Q

Μίλχκτε&κ

b), non, ut ille vult, Meiiczadak. z. Ex fumma con-fufione, quas non folum in vocabulis & nominibus, quae iisdem literis, fed

diveriis conftant pundis, oriretur5 fed etiam in verbis, quorum multac conjugationes, &temporamulta, hoc modo difcerni non poiTent.

z) loc. ante cit. ρ. zpß. a) Gal* 4:

24. b) Gen. 14: 14. Heb. j: 6.γ: /.

s. VI.

O Equireret nunc inftituti ratio fuc-cindam pariter tradationem de

accentibw, niii in meflem alienam

fal-cem immitteremus. Quapropter

sv

τα,ξό^ω

obiter faltem obfervare

lice-at, accentus etiam, quicquid demum

ab hoftibus, ad eos labefadandos

ob-jiciatur, eandem & antiquitatem, <&

divinam audoritatempoilidere, quam

(38)

ipfazy ut

vidimus, fibi vindicant

vo-

f

cales. Duabus id firmiflimis in prae- f ι

fens rationibusprobafle fufficiat.

Qua-

j

rum prima eftaräifiima accentuu».i. cum

•vocalibus connexio, &mutttadependenti*.

Etenim manifeftum eft9 quamvis

ac-centus, ut fic,non prior fit fua voca-

j

Iij tarnen ob quorundam accentuum praefentiam faepifiime variationem

vo-calium oriri. Exempli loco

fit

vox

H3K Jer. 48. 3ό, ubia ob

praefentiam

Silluki habet Kametz, fed Pfalm. 10: 16. praefente aiio accentu , occurrit

tum ichevah. Altera ratio, quod fum·

me neceffariifint accentusadcertitudinem wvctQtiag hauriendam« Quis enim

fei¬

tet, nulla habita

rationeaccentuatio-nis , num 'flö' TIK Gen. 10: if*

reddi deberet Fräter Japheti majori*\

an Vero FräterJapheti major ?ExempÜS

fere innumeris hoc prolixius, ex in-terpretum quoque verfionibus,

ubi

creberrimos, per accentuum vel

ne-gligentiam, vel ignorantram.,

com-iniferunt errores, oftendi poffetj

fed

his jam fuperfedere, finemque

opell#

noftrae difficultas rei domefticae irnpo* nere jubet. Quapropter heic

fubfi>

(39)

ftentes B. Lefrorem enixe rogamus,

i ut cogitationes hafce, juveniles &

je-1

junas prorfus,non tam meis, quam

graviffimorum Do&orum rationibus fuffultas, faventi animo excipere, &

in meliorem partem interpretari

j

haud dedignetur.

(40)

References

Related documents

verbis: Π1ΓΡ Dominus regnavit, Pf. Π1ΓΓ Regnabit Dominut in fempiternum, Pf. Atque fic placuit haud dubie Divinas Bonität!, deferibere per tres temporis dif- jerentias fuam

cftendi pofle , Colchis , qui apud ■ Herodotum Atgyptiis praeponuntur, antiquiorem circumcidendi ritum adfcribi debere , quam reliquis. gentibus : quae ratio argumentan- di,

peccata notlra, taraquam onus graviilimum, tiuit f portavit in corpore fuo fuper lignuin \ &amp; quae funt ejus generis ditffca plurima ? ad ritum Jmpofitionis manuum^.

'diofi fint, ex eo peripici poteft, quod pecuniam ct&amp; gloriam negligant, quod voluptates refpuant, conftantiam praefteot. Quod hominum cari- &#34;täte flagrent, indicat amor

fuis quam maxime confuluit atque. proipexit; femetipfum

probandum, ante legem Mofaicam , animalium hane in munda &amp; imm'un- da diftindionem Judaeos.

vellet Waltonus. Atque haec quidem eorum praecipua. funt argumenta, qui pro primsevo

quidem generalius notat omne id quod coquitur, fpeciatim vero genus quoddam placentae &gt;