D. D.
DISSERTATIO PHYSICA,
DE
ANA LOGIA
INTER
TONOSetCOLORES.
QUAM,
VENIA AMELISS. FACVLT. PH1L0S. UPSAL.,
PR£SIDE
Mag. SAMUELE DURyEO,
PH YS. PROFESS. REG. ET ORD.
REG. AC AD. SCIENT. HOLM. MEMB.
PRO LAUREA
publica: cfnsura: submittit
STIPENDIARIUS REGIUS
ADOLPHUS NORDVALL,
OSTRO- GOTHUS.
IN AUDIT. GUST. MAJ. D. IV MAJI MDCCLXXXIL Η. A. M. S,
fP SA LI JE y
4PUD JOHAN. EDMAN, DIRECT. ET TREG. ACAD. TYPOGR.
S:ie R*je M:tis ΜAG Ν JE Fi DEI VIRO,
NOBILISSIMO et REVERENDISSIMO
domino
Doct. ünoniaTroil, ;
DIOECESEOS LINCOPENSIS
episcopo
EMINENTISSIMO,
MAX. VENER. CONSISTORII
pr^esidi GRAVISSIMO,
GYMNASII et SCHOLARUM
ephoro
VIGILANTISSIMO,
m^cenati summo
/U
SACRUM.
ΡΆ Φ 4« Φ Φ ^
jl. Å ^ Å * %LJSå
«ft> * ^ JH£ * rf/J.
«H* <1§ί å^^%
%ΛΛ^^Λ<Λ(#ν
»*
§. I.
Adpofite Etenim a inter Kircbero haec duo fonus obje&a, nuncupatur qute quidem primo lucis iimia.
inruitu videntur, uti & funt, maxime diverfa, mira ta¬
rnen deprehenditur fimilitudo. Alia nimirum aeris con-
ftitutio, qua rariratem & denlitatem, vim habet aliam ad
refringendum vario modo lumen, idemque ejus diverfus
ftatus valet quoque augere, & minuere inteniitatem foni.
Dilatantur radii luminis, nifi impediuntur, in fpatium
fpheericum , &, fi nullum adfuerit obftaculum, fimiliter
quoque propagatur fonus. Radii luminares a corpore lu-
cido, ut fonus a fonoro, in obje£ta dire&e cadunt,
pro eorum diverfitate, ab illis magis minusque refie&un-
tur, unde difcrimen inter Opticam in fpecie & Catoptri-
cam, idem ac inter coniiderationem foni directi & re-
flexi. Radii lucis ftupenda gaudent velocitate, & quo longius a lucido obje&o recedunt eo debiliores fentiun-
tur
,donec in tenebras quafi abeunt; ita quoque fonus ,
recedendo magis magisque a corpore fonoro, fenfim mi-
nuitur, evaneicit & remanet filentium. Lux a majori
luce, ut fonus ab intenfiori fono, quafi obruitur. Sicuti
lumen fine corpore lucido non exfiftit, ita neque fonus
fine corpore fonoro. Sed alio maxime mirabili phoeno-
meno fimilitudo inter Opticam & Acufticam longe me¬
lius clarefcit. Refra&ione radiorum luminarium produ-
cuntur divcrfi colores, & foni inter fe comparaci effici-
A 2 unt
K& \
λ(
W ) Ύ \
unt ronos. Incer hascce analogiam jucundiffimam inrer.
cedere loquunrur experimenta recentius inftituta. Hanc
vero in DiiTertatione qualicunque Academica exponere snimo ccniütui. Sed tantce res eil amplitudmis, ut o- nmia huc perrinenria, eorumque adplicario, hifce pagel-
lis vix conrineri pofTe videanrur. Quam ob cauiTatn a-
lii tempori nonnulla relinquenda eile duxi. Oro interim perhumaniter, velit Benevolus Lcétor operam hancce me*
am fronte adipicere fereniori, Sc naevos, quos iine du¬
bio plures obfervaverir, benigne excufare.
§. II.
Evolventi vcterum Philofopborum fcripta adparet ,·'
$eque ipfos hanc analogiam inter tonos Sc colores ornni-
no latuifie. Ε genre G ras ca , apud quam habuerunt o- lim Mufae omnis difciplinarum Sc fcientiarum generis
fua quafi domicilia, deprehendimus ipfum Ariftotelem,
indar omnium, hanc identidem in fuis fcriptis innuifle;
"Percuiliones quidem fiunt, ait, a chordis multae Sc fe-
^paratae, ob paucirarem vero intermedii temporis audi-
5,tu non valente coaudire interjecliones j una Sc continua
"nobis vox apparet, veluti etiam in coloribus. Etenim
"horum diilantes videntur'nobis facpe ad invicem conjun- 3,gi. Hoc idem accidit in iymphoniis a\ Quin & alio
"loco: Hinc concluditur plures eife colores, quam album nigrum, Sc plurimos proportione. Nam fieri poteft,
"ut duo ad tria Sc tria ad quatuor, Sc ita per numeros
"juxta fe ponantur. Atque illos eodem utique quo con-
"cinentiac modo fefe habere" b). Experimentis recentio·
ri tempore fa£tis convenienter omnino diiferit Philofo- phusj rationes quas adfert numeri binarii ad ternarium,
λ) De Audibilibus»
b) De Seniu & Senfiib
\ ζ ( eSii»
δί tcrnarii ad quaternarium in clavichordio funt esedern,
quae nobis dicunrur Quinta δί Quarta, quae in fcala co»
lorum viridi δί cacruleo refpondent, quod ex infra adfe-;
rendis patefcet.
Eumdem fere in modum fefe exprimit Λ t han. Kir¬
ch eras Itaioruni Philofophus in initio prioris feculi me- rito iuo neutiquam defraudandus. "Quod in coloribus
"ert abum & nigrum hoc in fono ert acutum δί vehe-
"mens , δί o b tu Tum iive grave in ultimo gradu c). A-
"iio loco : Ex iiavo & cacruleo viridis componitur, qui
"uti perfeftiftimam omnium mixturam continet, ita o-
"mnibus merito gratiffimus eft cenfendus 3 idemque in o·
"culis, quod in auribus diapsfon jucundirtima gratiiii-
"maque omnium confonantia cauffare videtui" d). A ve- ritate parum abludit haec opinio Kircberi. Admiftione
radiorum lucis, qui feptem producunt colores, oritur al-
bedo
,δί Γι feprem in Oftava chordse iimul pulfentur
maxime vehemens auditur ionus. Ex compoiitiooe flavi
coloris δί caerulei viridis obtinerur, color inter omnes
maxime gratus, ita etiam inter ronos, Tertia, quae re-
fpondet colori cacruleo, una cum Quinta, quas analoga eft ftavo, fvaviilimam excirat ienfationem.
Litterarum iimul δί Angliae maximum decus Bneo
de Vevuhmio, licet analogiam inter ronos δί colores nu-
meris non expofuerit, eam tarnen, pro illa qua pollebac perfpicacia fatis fuperque indigitat "Delcftamenrum
"ex coloribus confenium habet cum voluprate, quam ex 5,uno δί iimplici tono percipimus, ied deleftamentum ex
"ordine harmonia. Urraque haec voluptas ad aures Äque
*'ac vifum fpeftans ex obiervata rite proportione nafci-
A 3 "tur
c) Ars Mncn. Conf. & DiiT L. I. c. VI.
i) Are Maga, Luc. <& Vnabr» c. UI. & IV,
Φ ) 6 C ü
■"für" e). Neque poftea defuere, qui in hac analogi-a ex-
plicanda defudarunt. Qu e om nia praebuere C a ilel lo an-
larn circa i ni t. hujiis fec, conftruendi iaftrumenrum O- pticum, Clavichordium Oculare didum, (Ciavecin Ocn- laire) quo fonos Sc confonaatias coloribus depi&as filte¬
ret, adeo ut vel fur di, Muiices perciperenr jucunditatem.
Sed hoc illius arridcium
,felix licet indicaverit Invento-
ris ingenium , oprato tarnen adhuc caruit, Sc for fan fem-
per carebit fucceifu.
§. III.
Priusquam ulterins progrediamur, non forfan incon-
veniens erit, paucula ex principiis Acuilicte Sc Opticae
repetere de Tonis Sc Coloribus, fini nollro infervién-
tia. Cuivis notum ponimus, ad excitationem foni requi"
ri corpus fonorum vel chordam, qute debite affe£la, ex*
citat aéris motum vibratorium, quo, cum particulae ipfius
incidunt in aurem hominis rite conftitutam, atque ejus
partes pertraniit usque ad cerebruin, fit in eo mutatio,
Sc fimul in mente fenfatio, quae ipfa ratiöne noitri dici-
tur Sqvus. Hic autem ratione corporis fonori dicitur,
uti eld, Diveclus vel Reflexus, Simplex vel Compoßtus, ni-
mirum fimplex, cum producitur unico corpore fonoro
vel chorda, compoiitus, fi eidem excitando adhibentur plures chordae. Tonus itaque, ratione noitri nil aliud effe
videtur, quam Judicium occultum animae de comparatio-
ne duorum fonorum iimplicium, cum nimirum funt in·:
jequales, qua acumen vel gravitatem. Conftat etenim
chordam limplicem, fatis tenfam, ut poilit fonare, fbr
mim edere diverfimode acutum vel gravem, pro diver-
fa ipfius craiiitie, tenfione atque longitudine, Sc adeo
datis craiiitie Sc tenfione, variare fonum pro diverfa chor-
dae longitudine, ita quidem, ut brevior acutiorem exci-
tet,
e) Cent. II, Hiit. Nar.
Λ -r f
%€ ) 7 V <%$·
ter, δί Iongior graviorem. Verum cum Mechanica do-
ceat, chordam in genere, quo brevior fit, eo plures, ce-
teris paribus, cfticere vibrariones codem tempore, neces-
fe eft, quod quoque experientia confirmat , acumen δί
gravitatem bonorum eile proportionalem longitudini chor-
diTj ut, fi talis long. 96 ped. unam vibrationem uno rni-
nuto bec. confecerit, ejus dimidia 48 ped. eodem tem¬
pore duas perager. Tonus, qui oritur puliatione harum
ambarum chordarum
,dicitur Oflava, olim Diapafon,
quae itaque bunt inter be ut 2 ad 1 , beu 1 ad ~j δί lic
femper 3 ea longiore didba Chorda Fundamentali, ad
quam, ut unitarem, reliquae proportionaliter relatse, ex- ponentur fradlionibus, qu-ae, cum tonos reprsebentent, et-
iam ipii his vulgo exprimi bolent f).
Licet toni fint numero indeterminabiles, tot nimi-
rum, quot concipi pobiunt paria chordarum, tarnen ex¬
perientia confiat, beptem in quavis Odbava ceteris prae-
ftare bvavitate , quin δί bvaviftimam efficere harmoniam, qui ea propter dicuntur Primarii. Cum vero quilibet to-
nus diverius oboriatur percuifione duarum chordarum di-
verbae longiiudinis in certa tarnen ratione, necefle eft, quosvis quoque ex hibce beptem tonis determinari con-
jftanter rationibus, quae bunt inter has ambas chordas,
eos producentes , quae rariones, ut fimplicius expriman-
tur, moris eft in iisdem bemper aflumere chordam fun¬
damentalem , ut anreccdentem in quavis ratione. A pri·
mis Muficse reftauratoribus his tonis impofitae buere lit-
terae beptem alphaberi latini C, D, L·, A, Η, poftea in ubum venere byllabae, Ut, Re, Mi, Fa, Sol,
La , Si g) j ccnique mos invaluit cosdem dcfignare per
nu-
/ ) Celeb. Pra i. Pbyf. §. $.88 & *9-
g) Uti fertur defrmtie ex veriu a Mcnachis in bymno Johannis Bn.
ftißa f arj-ißime canraio:
\ Q ( .0b
^iir / σ \ %SF
numerum fitus cujus v is a chorda fundamental!, & dicun-
TUL· Pvirni, Secunda, lertia , Qi<arta , Quinta , Sexta , * ptimd. Ε. g. Tonus (7 inter hos ordine quintus, incipi-
endo a C, pr-oducitur vellicatione duarum chordarum ,
quae funt inter fe ut 3 ad 2 feu 1 ad f, quarum pofte-
rior continet duas tertias partes prioris tanquam unitatis,
quare ipfa vulgo exprimitur eodem numero fraclo -J &
dicitur Quinta, I ta ronus a primo tertius feu Ε oboritur pulfatione duarum chordarum, quae funt inter fe ut 5 sd
4, & indicatur numero frafto £, atque dicitur Tertia, Et
üc in ceteris. Hoc modo feptem toni primarii O&ava
contenti, in linea re£la 6\Y(Fig. I), quae repraefentabit
chordam, deiignari folent numeris his feptem 1, -J > £,
,
I, f, , 4-, quae, cum indicent divifiones reclae CX,
ici fölet ejusmodi fe£lio in D , F, G^ A , Η, c Muiica
feu Harmonica, & ipfa Scala Diatonica. Circa hujus di-
viiionem non eft
,ut multis occupemur, praecipue cum
miifis, quae ab aliis allata funt, iimpliciilima ea videatur,
quae in oculos primum incurrit, nimirum fi CD fumatur
= £CX, exprimitur DX per ii CEz=.£CX erit EXzrz £ ejusdem CXy 6c iic in ceteris.
Ratio ronorum eft eaipfa, quae conftituit Intervallum Muficum, quod itaque inter duos tonos exprimitur divi-
fione fra&ionis, qua acutior tonus repraefentatur, per fra<ftionem, qua gravior effertur, e. g. intervallum inter
4:tam, quae exponitur per |, & 5:tam, quae exponitur
per -f eft | h. e, f ; ita interval um inter 3:tiam, quae
exponitur per £ & 4:tam, quae exprimitur per | eft |:
£ h. e., γ§. Si hoc fundamento coniideremus fcalam Dia¬
ro-
UT qneant laxis REfotiare fibris
Mira geitorura, FAmuli rnorum9 SOLVE polluti LAbiis reatui»
Sancti Johannis.
e§8s 'S o, f gfe
*