METAPHRASIN SVECANAM.

et

?

Ό. Ό.

EXERCITATIONES PHILOLOGICiE

IN

Μ Α Τ ΤΗ /E Γ EVANGELIUM

EjUS

QU Ε

METAPHRASIN SVECANAM.

QUARUM, PARTEN! VI.

CONSENS. AMPLISS. FACULT. PHILOSOPH.

IN REGIA ACADEMIA UPSAL1ENSI,

pmsjde

Mag. JOHANNE FLODERO,

Gr^ec. Lit, PROF. Keg. et Ord.

Fl B UCK VENTJLANDAM SISF1T STIPFNDIAkIUS roSSlETHlANUS. ^_

Jähannes lindlof,

ST0CKH0LM1ENSIS.

IN AUD. CAROL.

MAJ. DIE VI

k APRIL.

ANM MDCCLXV.

Heris Ante Meridiem Solitis.

UPSALI JE.

VIRO

SUMME TEVERENDO ET AMPLISSIMO

S. S. THEOL. DOCTOKI CELEBERRIMO, SA-

CRiE REGLE MAJEST ATIS A SACRIS SU-

PREMO, ECCLESI/E S:CTi NICOLAI PASTORI MERITISSIMO ET VIGILANTISSIMO , CON-

SISTORII STOCKEIOLMENSIS PRiESIDI GRAVISSiMO, REG. TRIV. SCHOLA-

RUMQVE ORBIS HO'LMl/E EPHO-

RO

ADCURATISSiMO,

NEC NON VIRO

SUMME REVERENDO ΑΤ<λ CELEBERRIMO

Dno 3OH. j.

AMNELL

S. S. THEOL. PROFESSOR! REG. sr ORD. CON- SISTORII UTRIUSQVE ADSESSORI GRAVISS.

PR/EPOSITO LAGUNDENS! etPASTORI IN WAXALA LAUDATISS1MO.

Hafce Pagellas

Sacras dtdicatas eije voluit^' zf deluit AU CT. et RESP.

♦§« ♦£·

Matth. CAPUT. IL V. 12.

Km χςημΜτισ&εντεε

_{) Το} χξηματίζβΐν,

xccr'

in

ονο&ς

ter

μη

cetera,

άνακχμ-φαι

eile refponia

τrqcs Ήξω-

dare petentibus & confulentibus, ex Lexicographis notumeil:

&reter-turin hoc figttificatu & adDcum,öracula redden-

tem fciicitantibus, & ad Magiftratus, cum lega&is «gen- tibus: cujus poilerioris exempla notionis ex POLYßIO

eruta videas a RAPHELIO _#). Neqve tarnen, dum

de Deo dicitur, admonitionem ^notat femper & reve-

lationem, antegreiTa roga'ione vel prece elicitam, Ted generatim χ^ημοίτΐζειν dicitur Deus, dum ^{arcana ratio-}

ne cujusquam admonet hominem ^, Γίνε confuluerit i-

pfe, live nihil tale opinanti fui fruendi copiam dede-

rit numen: id qvod ex illis con/lat DIODORI verbis b), quibus faeerdotes ait Aithiopum ^> nuntium, qvuum

ipils placuerit, ad _regem mitten*, illumque ut vita fe privet _monere, caufiam preetexentes ths ©sxs άυτοϊς

rcivra κεχξίψ.ατίγΜ'οίΐ. Qui verbi noilri ufus optime il-

luflrat hunc

Évangeliitac

locurn, qvum etjam heic Ma¬

gi dicantur χξημα,τίζϊσ&αι, nulla licet,qvantum qvidem conftat, illorum antecefferit interrogatio: id intereil ^, quod in aftiva forma adhibetur a DIODORO, innas- fivavero a ΜATTHfEQ: & audtor eft CASAUBONUS in pailivo ienfu ^extra Ν. T. libros non occurrere.· at

licet id forte verum fit, Γι profanarum Pcriptores re-

rum tantum intelligantur,neqvaqvam tarnen conceden-

L ² dum

rf) Annot. Piniol· in N. 7. h) conf. CASP. FR.

MUNTHÉ

_{olß P/M.} in MAI TR/EI. Ev.

72 Matth. IT. v. i2.

dum putamusj Γι heic etjam alii notantur. JOSEPHUS utiquec) non a

facrorum

ufu auAorum abhorrente mo¬

do ioqvitur de Meie:hs riv σκηνών, inqvit,ha-ίων ε%ξη-

μοίτΙζετο, 7ΐ?ξ άν ύέϊτο^, σι&,ξοί r5 Ex quo loco for¬

te non inepte iuppleveris Evangelife verba, acljeStis vpcibttSj Tiacd τδ EvS. Quomodo alias Sacri Scriptores exprefle deiignäre f everunt cauilamp unde χξ'τ,ματι- cy.c-s cmanar.· Πc enim loq/itur LUCAS d)\yffif f,v αυτω

ν,εχεημοίησι/.hov νττο τ& 7νεύματος τ5 οίγία. Qva: verba

VULGA'J US -NTERL FAS reddit: 6c refponfnm ^aeeepe-

rat a Sp. Sanao^{^}& SVECUS: och hade pådt (var af den Heliga Anda. At reprehenduntur a non nullis hoc no·

uni_ne, qvod refponfo locus non efh, nifi prisceilerit interrogario. Verum ficut rc α.7;..κξ!νε$·<χι in Grare o icr-

mene freqventer uiurpatur, etil nu!lus,ia'tem apertus, fermo ptseivit, Fa 'erjuni in latina lingva refponfuui

dici pofeft Termo vel admonitio, nulla anregrdla in- terrogatione: qvomodo Ioqvitur AMBROSIÜS: hona

mens, qva ftne refponfi cceleftis ( h. ^e. divina: admonitio-

nis fyvgrapha, Tentamen arripuit, geminos laitdis frucius acqvirit tibi Sed utq ve lic ^tarnen tmnino _urgemus

retinenda eile vocabula ifta, qvum alia iuppetant aptio-

ra ad exprimendarö vim tS χμιματ'ζεσ&οα: 8t qvidem,

Eve BI 7 AM iecuti reddide imus χξημ^ταΒέντες, di-

vintus admoniti, five, FRASMO _prajeunte, dixerimus,

oraculo monitiy vel oraculo _accepto, ίοtis expreflerimus qvid valeat grarcum verbum. NEqve incommodeSVE¬

CUS habet^: Sedan fingo th^> uppenbatelfe, cui, Γι ii.a vi- fum filént, addi ρ oteit, af Gud, utf HFUMANNUS apertius indicat cauilam oraculi; darauf vurde ihnenim-

trau?ne von gott eingegeben. ^{Uni nec iiiud} reticendum,

το κοίτ

Weeg reAe verti, im träum, ad cujus imitatio-

nem

c) Antiqv. Jnd. Z. III. c. ßt dj II 2<f,

Matth. II. v. 12.

73

nem Svethice dixerimus, ^t endröm, melius hoc ^voca- bulo exprimente Grarcum (W^qvam, qvod noiier habet Metaphrailes, fomn e). Nocturno oraculo admoniti funt,

μ-η ccvccY.iάμ-φαι

πς6ί;Ήςω$φ9

iibi obiervanda eilgraeca ilru- clura, qua verba jubendi, _qyaeque tacite

jubendifpo-

^,

teflatern involvunt, infinitivo junguntur:'εχξηματίζοντο

*

μη άνακάμψαι· divinitus admoniti junt non reverti, vel*

.magis latine, ^ne reverterentur: Κάμπτειν eil, in cufcvi-

tatem fl^ceiere,inde άνακάμ^πτειν rcfleclcre, cujus pafiivum άνοέκάμπτε&οα eil meurvari ^, refleeli, Sed itepe tarnen

το άνακάμπψειν paflive ufurpatur, ut a* PHILONE;

fi-αυσαν Jg etύξοοε επιφανειοος ανακάμπτει πάλιν. _Quo- modo etjam ufurpatur dum revertendi iignifica-

tum habet , ut apud DIODORUM: μεχξις ccv hs 'ai-

γυπτον ανακάμψη , <5: in Ν. T. ut alias frcfjvenCeb#/),

ita in hoc quoqve loco. Sed fciendum tnmén eil,durn

άυτοπαΒοοΣ ufurpatur pro ΙπανελΒεΤν, eilipfin eile accufa-

tivi cafus, ut άνακάμπτειν fit ^pro ανακάμπτει εαυτόν, vel

dfipov, refleclere fe ipfum vel curiurn. Svethice reddi- deris ανακάμπζειν ^, vanda em, faratiUbakes: _{q vem} eun*

'dem fenfum aliis verbis éxprimit SVECUS interpres:

att the icke fkulle komma igen till Merodes.

Ιλι άλλης cdB άνεχάξησαν hs ^την χωξav αυτών) alla via, _{quam q ute} per-Hierofolymam ducebat, regredi iunt

in regionem vel patriam fuam: ut emm χωςεω eil

eo, proficifcor, ita

άναχοϊξεω

eil retrocedo, reventor, &c

χωξος ,

χάξα

^, & χωξίον in geilere notant fedem* ^vel

locum , ubi _qvis commoratur. SVECUS interpres

tranfitum narrationis facit adjello adverbiofedan, cui refpondens nulluni in gra?co textu occnrrit ^, totumqve

cemma ita reddit: Sedan finge de uppenbarelfe ^{- -} o chjoro

fa en annan vag hem ifitt land igen: neqve id invito no-

L 3 Hrj

e) Conf. anee adnotata funt ad V. ^20. cap. /. f) vid·

AB. XFIIL 2U Hebr,XL _ij.

74 Matth. IF. v. 12. 13.

ίίτί _genio fermonis, q vem neqve violaile putabitur, Γι q^is alia ufus forma diceret: och efter de fingo Upen-

larelfe

(befallning

) af Gud i en drom, attej re!a till¬

hakas till Merodes₃ Jå fora tbe en annan väx hem till ßtt

landigen. *

V. ₁₃

Αναχκς-ήσάντων ^oe κυτών) fc. Μdy^ων, qvum jam Ma¬

gi diiceiTTflent Bethlehema,fuam r.epetituri patriam Sv'K-

CUS3 nar the vore hortfame3 confentiente ANGL,O Jlnd voben hey vero departed³ _qvi particulam Grivcorum ös.., tranfitioni infervienten, exprimit conjunclione And: ^ne- qvc qvidqvam öbflat, qvominus, ne hoc comma ab antecedentediflolvatur, iifiusmodi vocula etjam in fve-

ca verfione addatur ^: och nar devoro hortfame: velnår de

nu voro bortf.rne (hade reft tiibakes), dyysgce^rofaφάμ

νεται κατ ονας τω Ιωσήφ, λίγων)Etjam heic rem narraturus

attentione dignäni ³ utitur illi excitandee infervitura vocula lob: β tå uppenbarades Herrans fingel

ffofeph

i β·

innen, habet SV.ECVS interpres.· in qua veriione nihil, quod jure reprehendatur, invenimus, nifi forte dicere velimus, το φαίνεται in forma eile media ilgnificatus ^re- ciproci, atque ideo potius reddendum eile, uppenbarade ßg, qvam uppenbarades3 ut enim φάινω eil: in tueeinpro-

fero, oftendo, ita medium _{φαίνομαι} eil oßendome ipjum;

prodeo in lucem. Deinde, qvod fupra monuimus, etjam heic recurrit, _{nempe ονας non} icmnum notare, iedfo- mnium, & Πc comma hoc ita reddi pofle; fi tå uppen¬

baradeßg Herrans

Ån

gelfor Jofeph. uti en drom. Quo- modo ANGLUS habet; the ängel af the lord appeardto

Jofeph in a dream, & GALLUS: Lange du feigneurappa¬

rat dans wieJonge ^a jfofeph,

Εγεβεις παξάλαβε το TtaAlcv rßj rrjv μητεςα αυτά) Experreaus accipe puerulum, ut Beza reddi₁₃ vel, quod vulgata

fcrt

verßo,\furge & fume, ad cujus exemplum

adof-

Matth. II. v. 13. J ₇₅ adornatur Svecana Metaphrafis: flott upp och tag: neqve ita fme fundamento rcdditur griecum eysq$e)s, ^etii enim

ro iyégeiv excitandi nocionem habet, non altera tarnen

exempio deiiituitur fignificatio ^, qua denotatfurgere, uti

antea ad V. _14. Cap. I. probavimus. Qyemadmodum

ergo ANGLUS habet, arife^ Gallus, _{levs toi,} LUTHE- RUS, flehe auf & HEUMANNUS, mache dich auf, ita

Svethice re^le dixerimus, ftatt _upoch tag till tig,, pofte-

riori phraii optime exprimente vim verbi πα,ςοίλαβεϊν,

ut quodfit, adjumere //'i, adjüngere Tibi aliquem. AN-

GLUS fimplici ^contentus verbo, dicit: take tbe Foung

childe, atque iic etjaaa addito adjectivo Foiinge bene ei¬

fert _{in grrcco} textu occurrens diminutivum Ttct^lov. Ne- que, fi Svethice ejus poteitatem efferre veiimus, inepte dieeremus, tag thet Ulla harnet till tig; iic enim Gallus reddit το οrafSlov^ lepetit enfant, & IJJTHERUS Kindlin.

Kall φευ^/ε eis ohyv7iTov } Et fuge i. e. celereter

concede in digyptum : iignificat enim φεύγειν non tantum furtim feie iubducere _, ied etjamfeftinanter ir.e

& aliqvöje conferre, Sic, fervente inter Heroas conten-

tione, _qvum Achilles minaretur ie diicelTurum eile, ita ilium apud Homcrum^) adloquitur _Agamemnon: φευ.

ye y.ocW ε\ Τα %ycs επΐσσυτοω ^{- -} i, e. abi celeriter - .

Sed vero _, fi vel maxime proprie fic dicla fuga non

fuiflet, _qute heicJofepho imperatur, nulla tamen'eile ^ra¬

tio videtur, cur ab interprefe Svecano ufurpatum ver- bum fly abjiciamus, qvum, qure demum cunque τω φευ-

ysiv notio vindicetur, ejus vim exprimere videatur.

Κα) )cö; ^{εν.ει εωc} οίν ^εnr ω ε·οι) SVECUS: och hlifder fa långe jag

jdge

v tig till. Neqve id incommode ; iignifi-

catenim eoos etjam quamdiu, ^ut apudHcrodotum> eoos ävveoV

h-> quahidiu juvenis fueris: ut adeo perinde forePec il icri- g) Fl, a. v. ij$.

76 Matth, II. v. 13.

-— -»■—r· " ■■— —»—β»

fcripturn eilet: «w äy χελΐνά, qvamdiu ergojußfero, S'vc-

thice:få lange jag befaller (varder betallandes ). Nifi forte dicerc conveniat, το εως civ heic ftgniiicare ustqve dum, dsneCy atque refpici ad novum accipiendum man—

datum de reuitu in _patriam ^, qvaii icriptum eilet: Ifn

'é&s olv κελεύω _σε, ie, άν%κρμπτειν}doncc egojußero tere-

dire% Hunc fenfum ante oculos habuitH'EUMANNUS,

ita[reddens comma hoc: und bleibe alda biß ich dir (vei¬

ter) befehle :ad cujus exempium metap.hrafeos, iea fcrme

adornaveris fvecanam verlionem.· 01h blif der, tid deß βατfager tig till. (tili deßjag vardergif^vandes tig vidare

befäl^ηing.)

Μέλλει ydξ ftjreiv ^το τruioljv τ8άτϊολεσαιccvto) Futurum enimefi^, ut Merodes_qu&ratpuernlum ad eumper- dendum , reddunt Beza & VULGATUS interpres.AN-

GLUS habet; For Merodes villfeck theMoung ^cbilde.GAL-

LUS car Merodes cher.cbera lepetit enfant. LUTHERUS

den'es iß for handen, daßMerodesdafs Kindleinfache, adcu¬

jus imitationen! SVF.CUS reddit: ty det fkql komma der tili, at MerodetJkaüJaha efter barnet. Qyorum μετα,ψξοσ- sdv nemo non feiiciter adiecutus eil fenfum grgeci tex-

tus: rfμέλλω ehim infinitivo jundum futuri noeiotiem includit & exponitur non nunqvam βύλομοοι ^, επ&υμω.

Et licet ζψιτεΐν in hoc fpeciali fignificatu fit doiofe qva>

rere:^eu°

fen in Elias clicif,

a PAUL,O

h)

excitatus,-$f.r8r

σι

T>;r^u%'(v

^tarnennoilro ßkaiita adjiciatur detsr-

minatei (Ii β^eligen ßka ⁾ haut putamus e re eile, _qvum qvalis illa

βτνσιαία, fat

is indicent verba fequenth: rä άητ.ολέσοοι αυτό,

qji

quivis videt ellipitn eile fupplendam adjecta vocula Ivsxct, ut, fui convenienter iermonis _ge¬

ni_ο, rede dicat SVECUS till att förgöra det; η am ro

cfTT^^Fidem "qpqi^t·' -,άτΓΜτειν&ν,

qvomodo Gallus di-

cic

foiirt/e

faire-jihurir. ■■ ■

d ' ^r- V. _14-

h) Rom. XII. 3.

Matth; ΙΓ.·ν. 14. 77

V. _14·

Ό όε lyeq&eis ποίξόλκβε τό 7ΐκιϋΐον-κκ) r*)v μγ\rfoo

άυτ8 νυκτός, expefre&us verο accepitpueruhim efc. uti BE¬

ZA reddit, vel rectius forte, quum vero furrexi(Jet, ad-

■fiimßt nam rc éye^ec9«/ ^cur potius heic, ut fupra,

reddatur jurgere, quam expergifci, eile vidétur ratio:

non ergo foiicitanda eil Sve ca η a verdo: ZZot flod up och tog, vel, fl mavis: när han nu hadeftigit up, hem har¬

net_, quomodo

ÄNGLUS

^habet: ^ ^avofe, be took

tbe young chiide and bis ^motber, idque, hy night; νυκτός

ic. eWo<r, nifi forte eonvenientius fuerit dicere, geniti-

vum dependere a fuppreila pr^pofitione tV), cujus u-

fum non nunquam eile novimus tempus defignare.

Κα) άνεχωςήσεv εις c&iyvnrcv.) Verba Tunt

perfpicua,

obfervamus tantum prårpoåtionem ^{av«, cum} qua ver- bum %ωξεΊν compofitum eil, idem heic valere quod χνξίς, feörfim, ut κνοίχω^ϊν fit feorfum ire, fecedere: fu-

pra vero, dum Magi dicuntur κνκχωςησοα, idem fonat clvcc, quod πάλιν, atque fic habet verbum οίνκχωξεΊν^y duplicem fignrficatum, ^pro duplici ri άνκ ufu in com-

pofitione, & notat non tantum redire, reverti unde quis yenerit, verum etjam fecedere aliquo, vel periculi evi- tandi, vel otii quarrendi vel alia caufla. Hoc ienfu di-

Clt Chriltus i) ad αυλητο&ς γ.κ) ^τον οχλον όΕοξυβόμενον ά*

νκχωξεϊτε, fecedite, & de Juda dicitur k): κνεχωξησε κοα

κπόγζκτο, iéceffit in locum folkarium.· ^hinc κνοοκεχούξη-

κως τόπος vocatur fecejjüs, locus (ecretior. Quum ergo SVECUS interpres heic άνεχάφ\σε reddat flydde, meu¬

tern Evangelifta: fatis adfecutus videtur ; non enimaliud fignificare vult, nifi Jofephum inilantis evitandi pericu¬

li caufla, feflinato itinere clam ieceffiile in Aigyptum:

Quomodo GALLUS habet, fe retira en Egypte, Sed ne-

M " _que

i) MATTH. IX._24. k) MATTH. XXFIl

7g

Matth ΙΓ.

ν. τf.

que a notione

verbi hu jus

rece

Hille videbimur, ii dica-

mus: och for undan, refle till /Egypten, uti ÅNGLUS red-

dit: And deparied into Egipte.

V. s 5.

Ka; riv EU εως της τελευτης τ£

'Ηξο'Α

1 och lief ther

intill Herodis dåd, vel, ii nativam ^της τελευτης notionem exprimere volueriSj

till Herodis lejnads ßut;

Nam τελεν*

τη proprie ηetat fin^em cujuscutique rei,

fic

μυ&οιο ^τελεν-

τη apud HOMERUM eil

finis

iermonis, ut, vel non monentibus nobis, conftet, dum abfolute poiita vox τελεντη mortem defignat, eile ellipfin gehi tivi ßlz vel ßters, quomodo plene loquitur HO Μ F.RUS /):

'Év&cc Y-k τοι, Μενέλαε, φοονη βϊοτοιο ^{τελίυτη,}

Quemadmödum et-jam, dum verbum' cognatum τελεν- τ£ν muriendi notionem admittk, addere convenit ac-

cufativum ß'ov.

C'hcc πληξ'ωΒη το ξπΒεν υπ ο τ8 γχΐξΐ'β

Λα

^Τ8 τϊξοφηΨβ, λέγοντος).

Quse'heic

occurrunt verba eadem funt cum

illisyquse propheticum excitaturus ora^ulum adfertEvan- gelifta, C. I. v. 22., utqua? ad ifium notata funt ^locum,

huc quoque quadrent. Videlicet, qvum non ideo tan·

tum dicere conveniat V. T. oracula impleta eile, ^ut ipfe

eventns fidem eis adderet, non inepte feciiTe purabimur,

fi quidem dixerimus το Ίνοο non eile άιτιατΑν, ied h- βατΑν, non finem denotans, fed eventum & confe-

quentiam, hoc

ferme

fenfu: quod Dens in iEgyptum ablegaverit filium

fuurn,

inde eum poftmodo evocatu- rus, impletum eft, quod Deus per Prophetam cecinit;

ex Aigypto voeavi filium ^rreum.

Έ|

cctyvTTTB εν/λεσοο τον ύϊόν μ8.) Α CELSO, JU- LTANÖ ah sque Evangelien religionis oibribus id vi-

tio verti ΜΑΤΊΉ/ΈΟ novimus, quod ad Meffiamheic

traxe-

/) IL η. ν. ίοβ.

MatΑ. II. v. if. ιζ. ₁₉ traxerit, _qure populo Ifraelitico ex Aigyptiaca fervitute>

miniilerio Mofis , educencio pronuntiafle videtur Pro-

phette: at ^, licet noflri iimites propofiti tranHliiiTe ar~

gueremur, fi quidem hujus vindicias oraculi _ageremus,

& Evangelifiam cum Propheta in gratiam reduceremus,

nobis tarnen temperare non poiiumus ^, quominus mo- neamus, fl vel maxime verum eilet, primario & dire-

dle de gente Ifraelitica locutum eile Pröphetam, imme-

rito tarnen hoc nomine dicam icribi MATTHAO_, qvum non

infrequenter

accidere ioleat, ut V T ei>

iata a io fine propofita, infcriptisN T ad Meifiam ac-

commqdentur

^, ron prius impleta dkenda, quam u-

trumque ηacta fint complementum,a(terum in tvpo, in antitypo alterum. Et Γι in horum clailem conjicere pla-

cuerit ifthoc HOSET, diclum, hunc ferme habebimus

non incommodum fenfum: Deus juilit 6 Iium iuum fie- cedere in ZEgyptum, inde ^mox rediturum, ätque iic ^, quod egreilu Ifraelitarum ex Tgypto myilice adumbra-

re vo'uit _numen, completum eil, ut huc etiam

rcfpe-

xifTe videri queat Propheta ^, dum cecinit ^, 0*"ΙΪ00·

Quam Ha^br^am iententiam ad verbum ex-

preiTlt Evangeliila, ?j* uiyv7ir8 εκοίλεσκ rev viev μ.8> atque iic receillt non nihila verilone rar o, ita prophetise ver- ba reddentium: n&j ε£ diyv7iT8 μετεκοίλεσα rcl τέκνα dw

T8. Ut vero de metaphrafi horum verhorum Svecana

quidquam ^{inoneamus e re non}eile _{pntamus, qvum ver-} ba fint clariffima , ita fvethice exprefia, ut nuilus reli-

ftus fit epicrifi locus.

^

v. ϊ6.

Torε

Ηξω^ης

^Ιαων or^ι ενεπάαχβτ] οίτιο ^rar f/ccyc-jy, ISv*

λίαν.) Ύιιτη Herodesy qvum vidi(fet fe dehfum ejfe

a Magis, excanctüit valde, reddit BEZA, & quidem re-

cle, _{a'que ac} iJVECUS: ^nar Herodes nitfäg, atthan var

lejviken af the v\fe män^> blef han ganfka vred. Eli enim

Μ 2, εμττάί-

Matth. IT. ^{ν. τ}6.

εμπαφίν οίτΐο τ£ τταιζειν, ludere, déduclum iliuJere, hdi-

ficari, reddiiurque fvethice non inepte

begabba, befpotta,

g-drtf 7?/?rr /z/

någon,

quo

ienfu de ie loquitur Chriitus

apud ΜATTH/IUM Ife): οτοίξαοΙσΗτιν αυτόν Ιις

το Ιμτ.χαfat, & mihtes apud eundem Evangeliitum ;.?)

•yow7ieT^s'OiVTes' tvsTxafov ccut&, ic. r<£ Χς&ψ. At in hoc ίο-

co malumus reddere το εμπαίζειν befvika, bedraga,

rvar, quam begabba vel

befpotta,

ita tarnen, ut interpre-

tari debeamus, deeeptionem iilam ab Herode aeeeptam fuiile loco ignominiae & contemeionis , quae inde con- ceptam iram vehementius incendifle exiltimanda

eil;

quare etiam

Evangeliila

dich

Herodem, hoc

compe^to,

$υμω$ψΜ λίαν, valde excanduiile, ita enim potius red-

dendum puto verbum.Βυμω^ψαι, quam, ut VULGA-

TUS habet Interpres, iratum efe, & liquidem Svecum blifva förbittrad, vehementiorem, ex loquendi

uiu,de·

fignaret animi

excandeicentiam,

quam

blijva vred, oW,

poiTet in hujus locum

illud fubfticui.

Kod ατχοςείλχ? ανειλε 7reevras Τ8$ παι^αζ ^rbs h β"ή$'

λεεμ x&f tv π,ασι rots colois ocvrvjs) & mifßs, nempe car- nificibus, ut BEZA habet, vel quod ERASMUS

ad ii

t, iatellitibus, interfecit cmnes pneros, qui in Bethleemerant,

toto confinio ejus. Licet enim ro απρςειλας hoc loco

abfolute ponatur, dicendum tarnen, eile eilipiiη accu-

iativi alicujus, ut αποςέιλας iit quafi, άποςέιλας

παίΊονπο-

v8s vel TicuåoKspoQocs: neque tarnen opus eil, ut

ad He-

braifmum confugiamus, etfi enim i ila loquendi forma

ab Hebrad fermonis genio non abludit, ut cui

conveni-

enter verbum j"fe hoc modo ab(ojute poni fve

verk, quomodo

Pialtes

habet:

o) DWO hoc

mi¬

nus tarnen i ila lingvse propria cenfenda eil, quod eqatn

a

probatiiTimis fcriptoribus

Graccis

frequentatur. Cui il*

lu-

m) XX. ij>. n)

XXFIL

2# o)

Pf FIL

4.

Matth. II. v. 16. g!

luftrand# rci infervientia complura exempla congefta vi¬

deas a RAPHKLIO />);utvero ifla eilipfis in patria ver- fione impleatur, fermonis genius exigere non videtur ^,

& fenfus verborum manifefluS eil : fände nt och låtfå

ihiål alla [venbarn. Videlicet _{grsecum rous} generis eit communis, & puerum notans & puellam, uter vero in-

teliigatur fexus lätis adjedlus articulus definit, ^at in Sve- thico idiomate aiiae additte voculte alterutrius indicium fexus peragunt, fic ^ot rotilss infantes mafculi a Sveco

Metaphraile vocantur Svenbarn, aiioquin piltebarn dicen- di. Necandos autem curavit Merodes τråvrocs _{ris παΐ-} las (alla piltebarn) ris h βγβλαΐμ, fe. cvtccs, jom voro

(funnos) i Bethleem, ngsj h πασι reis oficis ccurvjs, och i alla theß granför, in omni urbis Bethleemiticte territorio,

ut enim Colonia? [territorium^, cujus Cicero meminit, u-

niverftas dicitur _{agrorum, quos} illa inträ fines fuos co-

ércet, ita urbis territorium vocari potefl , quidquid a- grorum inträ civitatis fines continetur. Adeo fcilicet di- latavit Merodes faevitiap locum, ut non Cives tantum

oppicn ^, fed quidquid prasterea colonorum habuit cir-

cumjacens.tracdus, ejus fenferint furorem.

Επο lieras _foj χοιτωτεξω) a bimatu & panlo infra^vel,

ut MACRGBIUS loquitur, inträ bimatnm: aptius enim

ita dicimus , quam, quod BEZA aliique

habent,

a bimu.

lo vel bimulis. Eil enim Vieris non genitivus mafculini

<W»jV, quod bimulum notat vel biennem, fed a neurro

Bieres, quod,^{atque a c} cetera omnia neutra adjeflivorum,

loco fubdantivi_i herI» ,biennium.ufurpatur;Dum _ergout roEvangeliila dicit,herk idern .fit, quodMe-

rodem occidendos curavilTe τxccvrus ras πccllcts απc lie¬

ras ^ xccrceτέςω, indicat ^biennes pueros omnes eneflos

Ν fuiile,

p) Annot. Philol in N. T. ex ΡQLP'B10 & ex XE-

NOPHONTE_{ad MATTH. XL 2, 3.}

%2

Matth. ΤΙ.

ν. 16.

fuiile,&qui

paullo infra ii tam apatis

metam

fubfiftebant;

neque adeo

inepte i

ta

reddi hoc

comma

poteih Hart lat

flå ihiäl alla

piltsbara

-

fem

vero 2

år gamle, och något

derund_ev, q nom

od

o

& LUTHE RUS & HRUMANNÜS

germanice

transferunt, die da zveyiärig und darunter wer.

ren. Huic _qmsi

Evangelifta:,

απo

fsråe, fimiiis occurrit

apud

Ariflotelem

q)

qui de cervis ita loquitur: αποβάλ¬

λει όε τού yjqoera μονον ελχφοϊ κατ eras,

dqfdgevoe οίπο

iteras\ i. e. Cervus dimittlt cornua iua initio

facto

a

bimatu, vel qvum

biennis effc.

Κατα τον %ξόνον, ^ov

ηκξ'ιβνσε 7rc&qd

των μ.

dy

ων)

fe

cun- dum tempus,

quod exqnifiverat

ex

magis, h.

e

habita

ra-

tione illius temporis, quo ex

indicio

Magorum compe-

rerat fiellam primum

vifam fuifle,

ut,

fi illa nati regis in¬

dex fuiflet, inveniretur

ipie

in illorum numero puero-

rum, qui inträ

biennium editi in lucem ellent: quod

vero fupra v. 7. occurrens

verbum άκςιβζν de Herocfé

ufurpatur,

adcuratiiTime inquirentein tempus,

quo

Hel¬

la apparuit, eqam

heic ufurpatur, ^ut,

qua;

de ufu &

po-

teflate illius verbi adifhim locum

obfervata funt,

^nunc

e re non fit repetiiffe:

reddatur

vero etjam

heic

tc

dygt-

fiSv^, noga ,

gvanneligen utforfka

;

efter den tid,

Jom han hade ^noga

utforfkat af de

vije män.

q) Hiß.

AnimaU L, II,

c. ι.ρ. m. 21η.