FREDRICUS TREOR. HAGBERG

j

RATIONEM SÅCRIFICII ET

SACERDOTII

SANCTISSIMI SALVATORIS

AD NORMAM FIDEI CHRISTIANAE EXPLICATURA DISSERTATIO

CUJUS PARTE»! SEXTAM

EX SPECIALI SACRAE REGIAE MAJESTATIS GRATIA

Ε T

VENIA MAX. VEN. FACULT. TIIEOLOGIAE UPSAL.

p. p.

MAG.

FREDRICUS TREOR. HAGBERG

S. S. TIIEOLOGIAE CANDIDATUS. SUDERMANNO-NERICIUS. STIP. PALHB.

ΕΓ

LAURENTIUS AUGUSTUS IIOLMLIN

SÜDERMANKO-NERICIUS. V. D. SI.

IX AUDITOKIO ECCLESIASTICO _DIE III MAJI MDCCCLI.

II. A. M. S.

UPSALIAE

EXCUDEBAT REG. ACAD. TYPOGHAPHUS.

MDCCCLI.

'

/ι

■

'

"'.ir, . V ·ί·>'4.'ί·

. .

■ . ,.·ί ·.ν .;·

-

. ■

v,.

.

~; - , ■ ·'

.

'

■Γ i. v..

. ■ _ ' .

^

41

qui e

coelo dcvcniens

fundit. Eadem ratio est ejus sacrifieii, quod omnium vel maxi¬

mum est. Deus filium buraano generi edit et Filius rursus se

Palri dedit ac devovet, tamquam liomo otnnein majestalem divi-

nam exuens et voluntali Patris hominuin modo obediens usquc ad miserias mortis quales peccantium sunt.

Hoe autem sacrificium omnium absolutissimum rursus fidis eodem modo tribuitur, _quo ab ipsis in fide offertur. Quum enim magnurn illud et sanctum sacrificium summa sui renuntiatio-

ne in altaribus cruois perfeetum esset, a Palre probatum, aecep- tum, illustralumque est resurrectione Jesu e mortuis, quam con-

sequebatur ejus collocatio ad dextram Patris, _qua in adytum tam¬

quam in aeternum noster sacerdos summus introiit et ut ibi, sie heic quoque nostras vices susiinet, benedieens meritum suum pro nobis adhibet et pro nobis precatur. (Hebr. 10: 12—14; 1 Joh.

2: 1.) Operum ejus absolutionein et illustralionem consequebalur,

vi Spiritus Saneli facta, propagatio beneßeiorum ejus in populos,

eommunicatio sacrifieii, gratificalio merili, donatio ejus justitiae

et gratiae, per illa, quae ipse instiluit, Media gratiae in ecelesiae ejus communitate. Quapropter, ut in iis, quae ad ßnem sacri¬

fieii Christi pertinent, clausulam operi nostro imponamus, ^necesse

est ad baec media gratiae animutn advertamus. Communicatio

enim gratiae plenitalis effieitur per Verbum et Sacramenta, _quae Organa a Ipso proficiscuntur ab eoque instituta sunt.

i. De Verho.

Omni« religio Dei et hominis mulua ratione essentialiler

eonlinetur. Sancta autem Dei ad hominem peccaminosum ratio

in eo posita est, ut peccatum ejus aut damnet pumatque auteap—

piet deleatque ideoque contrarium aut promoveat aut tollat. Qua

6

ex re manifestum est, effeetuum Spiritus Sancti multitudinem

referri ad haec duo: eifectum Legis et effectum Evangelii. Quara-

ob rem rectissime dicitur in Apologia Augustanae Conf. «In haec

duo opera distributa est universa Scriptura. Altera pars Lex est, quae ostendit, arguit et condemnat peceata; altera pars Evange¬

lium, hoc est promissio gratiae in Christo donatae« *). Inter Le¬

gem igitur et Evangelium contrarietas quaedam intercedit, cui

tarnen superior quaedam subest unitas re et eifectu probata in Christo, qui Legis non minus, quam Evangelii consummaiio est.

Ouoniamque et contrarietas et unitas illa quum ad Chrislianam

salutis Cognitionen! universam, tum ad noslram praecipue mate·

riamr maxitni mornenti est, existimamus inier Legem et Evange¬

lium hunc nobis esse proponendum parallelismum:

Lex est severa doctrina de

sanctitate Dei, quaejubet homi-

nem toto pectore Deum amare et sancta ejus praecepta servare.

Lex igitur ab hOraine ^re~

quirit amorera.

Lex docet, _quae homini in

Deum facienda sint.

Lex ab homine sacrificium desiderat.

Lex condemnat, improbat

et exsecratur peccatorera.

Evangelium clemens doc¬

trina est de gratia Dei, _quae promittit homini, Deum toto pectore ipsum amare omniaque ejus peccaLa remittere.

Evangelium tribuit homini

amorem.

Evangelium docet, quae Deus hominum causa fecerit.

Evangelium sacrificium ho¬

mini offert.

Evangelium justificat, igno-

scit, exsecralionemque iq hene-

dictionem convertit,

*) Apol. Aug. Confess. pag. 170.

43

Quemadmodum igitur in Deo Sanctitcis et Amor,

Justitien

et Gratia inlime sunt inier se copulala, necesse est actus herum

duorum altribulorum Dei, Legem dico et Evangelium, inter se sint in hominum ordine salutis conjuncti. Quoniam igitur, ut

in priore parte

ostendimus, essentia Legis

ut peecatorem

sernper accuset et

condemnet

ipso

scientiam summae egestatis ac eulpae, tum

pavidutn acerbumque

a Deo dissensionis sensum («Contrilionem«) excitet, rursus Evan- gelii promissione peccator

in societatem Christi aeeipitur ejusque

divitiarum graliae parlieeps

redditur, veniatn

aeeipit

et in Fide ab omni realu et culpa sanctificalus pacem cum Deo adilumque ad Patrem consequitur tamquam

Filii coheres, spi-

ritu saneti amoris infantis implelus. ^Rom. 5: 1—3.)

2. De Sacramentis Sacris.

Quae Legis est ad Sacrificium ratio,

eadem Evangelii ad

Sacramentum. Quemadmodum enim in praeeepto de hominis

ainore erga Deum,

quod idern sacrificium

sui renunliationem

continet, Lex universa in unum quasi coacta est, sie in promis¬

sione de Dei amore erga homines ejusque comraunicatione, tam¬

quam dono

aliquo

Dei homini tributo, universum

Quamobrem «Sacramentum«, inquit

Melanchthon, in Apologia Aug.

Confess. *)

ceremonia, vel

opus, in quo Deus nobis

exbibet hoc, quod offert

missio«. Sacramenta igitur sunt actus sac.ri,

quibus Deus redi-

mentis gratiae divitias communicat.

Haec

communicatio

efiicitur illa quidem per

Evangelii divinum verbum, cui

hominis verbum precationis

respondet: sed

credens

certius

*) Apol Aug, Cgnfess. pag, 253.

oas aρprebcniiat, communicalio illa graluita praelerea peragilur

—formt magis concreta, qifae Saeramenti est, ex quo effieitur, ut

singnli quique homines earum reiidantur parlieipes, per signa visibilia, _quae Christus ij>se inslituil tamquam media divitias ejus, sensibus non subjeetas, exbibenlia et tamquam lestes _pro- piliae Dei erga homines volunlalis. Cum sacrifieio foederis

novi et aeterni Sacerdolis sumuii unieo et omnia oomplexo ^sa-

eriiieio Saeramenta novi Foederis ita cohaerent, ut sacrificium tam¬

quam pro nobis praesliluin gratifieentur ejusque nos faeiant par-

tieipes ejusque uberlate perfusos. Sacramentorum igilur admini-

stratio e sacerdotali Christi munere repetenda est, eorumqne fun-

damentum nililur saneto merilo sacrificii, quod in cruce eon- summavit et ad stiurn altare suis eomrnunieat. Saneta autem

illa, a Christo ipso instituta, Saeramenta duo tantum esse, Bap-

tismum dico et Sacram Caenam, sua sponte manifestum est. Bap¬

tismus enim Regenerationis, Sacra autem Caena Conservationis et.

Renovationis Sacramentum est: auibo sunt visibilia pignora Jesu

aeterni Sacerdotis sumrai praesenlia in ecelesia sua, et conlinent

veram essentiae et vilae eoirimunieationem factam ab Illo, qui

resurreclus est, et qui non solum spiritualilatis, verum eliam corporalitatis redemtor est atque consummator.

§. XXIV.

De

Justificatione

Fidem.

Jmputatio vel culpa peccali, per Legem

eifecta,

sti, quod a Fide ifl Evangeliyim apprebenditur et accipitur. Po¬

sterior haec impulatio, quae non

solum Dei

continet, quod pariter ac conscientiae judicia, in intimum pene- trat hominis animum, sed etiam actum gratiae, quae intime per-

vadit anirnum eumque implet amore, quo a gratiae Deo ipse di- ligitur, enuntiatur notione Justificationis.

Justificatio igitur quoad essentiam est peccatoris receplio

in amoretn Dei paternum, cujus per Fidem eonscius factus est.

(Gal. 3: 16.) Haec nierili Christi iraputatio vel ejus communis

sacrificii expiatorii eotnmunicalio peccatori per Legem, condem-

nato, sacramentaliter peragitur adspersione sacrificii Christi ejiis-

que früitione, in Baptismo et Sacra Caena; et verbaliter in aclu Ahsolutionis, verhis Evangelii ad singulos homines transferendis.

Et quia Justificatio apprehensio quaedam vel «indutio« Christi

in Eide aceepli est, peccatorem poenitentem adducit in intimam

cum lllo communionem eumque in passionis pariter ac majestatis

11 Iius socielatem accipit.

Nam animus per Fidem non accipit modo suramuin illud

bonum: possidet id eoque fruitur etiam in Fide. Fructus au- tem, fidei hujus necessarius eventus, qui nititur tantummodo Ii—

bera Dei qratia perfectoque Christi sacrificio, gratus amor est vel

sanctitas se abjiciens. Hoc modo amorem Dei, Deumque amorem,

accipiens et assumens Fides salutem adfert ^nec polest aliter, ne- que aliud quidquam praeter fidem id efficere valet. Nam ut nulla salus sine Deo, sine amore, ita nec sine fide, qua simus

conscii Dei ejusque sancti arnoris et per Jesum Christum in Deo

perseveremus pariter ac Deus in nobis. Hoc igitur modo in exponenda quaeslione, hoininuin generi sanclissima atque gravis-

sima, reversi sumus ad primaevam hominis conditionem et ad ipsum, unde egressi sumus, dictum biblicum: 0Q Qtag αγάπη

έα1ι, xui ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει, ^{xut ν} Θεός έν

άυτώ. ν