SAMUEL GRUBBE

JT

DISSERTATIO

• STATIONES SUCCESSIVAS

PHILOSOPHIE PROGREDIENTE ADUMBRANS,

CUJUS

P A R T E M PRIMAM

VENIA AMPI, ORD. PHIL. ÜPSAL,

PUBLICO EXAMINI PROPONUNT

t

mag

SAMUEL GRUBBE

PH1L. THÉOR, DOC. STIP. ORD. EQU.

ET

ANDR. PETR. TRANEUS

GOTHOBURGENSES,

IN AUDIT. GUST. DIE X MAJI MDCGCIX.

H. A. M. S.

UPSALIJ&) TYPIS EDMANNIANIS.

CELEBERRIM O VIRO

MED. DOC T. ET PROTO ■ MEDICO

CHRIS TOP HORO CARLANDER

?ATRONO OPTIMO

S A C R ü M

voluit, debuit cnltor devotisfimus ANDR, PETR. TRANiEUS.

DISSERTATIO

STATIONES SUCCESSIVAS

PHILOSOPHIE PROGREDIENTE

ADUMERANS.

... ■....

PARS PRIM A.

k s acerrima, _qux pr^fcn-tem verfat ^seratem,

principit

boii & cv n £tatione, pulchrioreoi paulatim

enafci humaniutis bodiernas fpeciem, teftantur, präster

cetera omnia, ipfi, quos jamdiu emilit turbata

fenfus

munis inerria, live gemitus, live clamores. Summovit

loco Empirismum, Ideis penitus

orbatum, revivifcens Ab-

foluri deftderiurn: qui in angufta abstra&orum inveftigatio-

ne nuper mirifice nobis placuimus, iidem,

finitae cujusvis

formas pertasli, ad religiofam Totius

contemplationem

vertimur: & _{quoe antea,} intelle£lus molimine continuo ex*

animata, in moles indigeftas fcientiarum, religionum

&

artium elegantiorum adgregabantur,

hurnanitatis nobilio-

ris elementa, jam ^, principio unitatis

&

jumfta

terno, in vegetum & indisfolubilem

abirc videntur

cultus univerli organismum. Cujus germina tenera

li for¬

te oppresfura videatur faeculi

procelloli fasvitia,

opprimi oredas, quod indolis

eft

eamdem, quae fparfa viderit femina,

fru&us vifuram

turatos, fperes aetatem. Namque mentes in

relationum

confiderationem prorfus efFufas,

ad ./Eterni intuitionem

revocare, arduum eft _opus. Scilicet ß

vel reluftanrem

A Sen-

% i

Senfualismum, qui animi elangvefeentis vires penirtis fe- folvit nobiliores, fuperaverir prtcpotens niius idealis; ta¬

rnen ur hofpiti, Eleufinem facram _{acteunri', non nifi} poft

mukös initiamenri labores, interiörs fapientise adyta re-

cludebantur, ita menti phiiofophanri, ^non nifi elu&atae reflexionis antithefin _omnem, exorirur, ut loquitur Flato,

reminifcentia Idearum.

Verum enim vero fi re£le adfirmaveris, noftram

aetatem in Zodiaco cultus humani ipfum, qui dire&iones oppofitas tangit, Tropicum exprimere, ^{id eft,} reflexioni,

antea in adfcendendo ad cognitionis abfolutae pun£lum verfatae, jam ab ifto culmine defeenfura*, patere campum relativorum ingentem, menfura ^e Philofophia petita eme- tiendum _j proximam quamdam attentionem fuo quafi jure

fibi vindicare dixeris ipfam,quam eluclandam habuit re-

flexio ifta philofophans, viam, luce ex altiori loco difFufa luftrandam. Cum enim per easdem progresfionis ftatio-

nes necesfarias, individuum _{atque genus} humanum ab in»

finao coortae confcientiae fubje&ivas pun£lo ad ejusdem in Abfoluro reftin£tionem evehatur; praeparationem animi Philofophiae initiandi effieiet aptisfimam fpecularionis, a

primis cultus iniriis ad cognitionem abfoiutam _progre- dientis, confpe&us. _Quare-, cum materia na&atu afpera

& ferme inta&a a) virium admittere videretur tum exer-

cita-

a) Cum omnis Ideae, ut in mundo reali, ita in ideali quoque, evolutio, ^ex inferiori, quem occupat intelle&us, contemplandi loca confiderata, in immenfam abeat phaenomenorum farraginem, r.ullo, r»xfi Mechanismi mortui, vinculo jui:6torum; nihil eft, quod rriremur, Philofophiae Hiftoriam adhuc prorfus defiderari. Verum licet ii non

flmus, qui meritam perfpicacise & diligentia^ laudem Tennemanno, Tiedemanno, Buhlio , ceteris, velimus ereptam ; nefcire tamen

«os fatemur _{, an} in ifta disquifidonum fylva^, non verum modo fpecu-

eitationem egregiam excolendarum, tum deficientium ali-

quam certe excufationem; credidimus, operam nonomni-

no disperditam, in primariis ftadii iftius ftationibus defi.- niendis, coliocari.

Verum qucevis ex principiis ruprernis conftru£lio e

perfpe<fto reflexu originario, quo in relativa disjicitur Ab¬

folutum, pender. Scilicet Abfolutum, cum identitatem confiituar puram, omnis expertern antithefis> vel fubje£to- obje&ivitatem aeternam, qua nihil praeter ipfum Abfolu¬

tum exiftat; manifeftum eft, relativorum nullam concipi posfe genefin ex Abfoluto immediatam. Ex Abfoluto igi-

tur, ad phsenomenon mundi relativi explicandurn, nullus,

nifi per faltum, patet transitus, id eft, per a£tüm origi-

narium libertatis a necesfitate fejun£tae, quo fubje&ivum

ab obje&ivo, quocum in abfoluta identitate abfolute eft

conjunftum, diveilatur, fic vero infiniri idealis & realis finiti continua oriatur, _qua relativum quodvis conflatuni eft, antithefis Sc fynthefis. Iftam vero, facile perfpici-

tur, oppofitorum confli&ationera Sc identitatem relarivtm in polos abire oppofitos exiftentiae Sc cognitionis, quo-

rum uterque relativa identitate oppofita conjungat; fic ve¬

ro Abfolutum, in polaritatem reflexum, in mundos relä- tivos dilabi oppofitos, realem Sc idealem.

Unumquodque igitur relativum duplici modo, id eft, vel relative, vel abfolute confiderari poteft. Relative

A 2 fpe-

lationis hiftoriam, fed fidam _quoque Pbilofophematuro expofitionemfin- guloruro, ex eadetn, quam tenuere eorumdem Auftores, reflexionis ftatione confpeftorum, judex fit peritior, quam mitior defideraturus.

Principia Philofophiae detnura ftabilita nondum, nifi a paucis, ad haue materiem vidimus applicata.

I

fpe&atum,

relativam infiniti

tem, vel in polo reaJi, vel in ideali expresfarn, de ^ve-

ro, vel

obje&i,

lata antitheli, omnis five exiftent;a, live cognitio ad ab-

folutam redit idenritatem, Sc ^jo hac cum Abfoluto iden- titate, Ideam conftituit. Itaquc mundus relarivug lofinitam

entium comple&itur differentiam quantitativam, quce vero, eodem absolute confiderato, in _pura Abfoluci ipiius iden-r

titate prorfus reftingvirur.

Mundus igitur relativus cum nihil Ht aliud, riß ipfum Abfolutum, in oppofita mundi realis Sc idesdis ^,

per fuccesfionis ferien? infinitatn evolvenda, quafi refra-

£lum; univerfe fpeclarus, necesfum ef!, _compieram Abfo-

iuti praebeat expofitionem. Hinc licet in eodern ab ob- je£livo prorfus fejun&utn videatur fubje&ivutn, ideoque fuccesfio infinita in feries abeat oppofitas, quarum alte¬

ram necesfitatis ccecae Mechanismura, alteram luium exle- gern libertatis continere

exiftimes;

univerfe confiderara, perfe&isfimam exhibebit, _quae in Abfoluto concipitur, libertatis 8c necesfitatis hairaoniam.

Itaque ex altiori cooremplandi lcco, iftum, qui in mun- do ideali cernitur, infinitum libertatis lufum, necesfiratis occultae vi praepotente ad fixam metam ita dirigi videbis,

ur ad compJetam oppofitorum harmoniam univerfa ^ren-

dat linea fuccesfionis. Iftam vero Abfoluti, in conrimia mundi relativi evolutione, fuccesfivam manifeftationem»

Hiftoria inrendit delineandam»

Intelligenria vero, quoniam in polaritare fuprema cognitionis polurn exprimar, abfolme, vel Ideseluftar ^con- fiderata, confcientiam vel cogrfitiousui conftituir abfolu-

tam_a

s tam, cum exlftentia nbfoluta idenricam. Mundi igltur

idciJs evolutio fuccesfiva, ur Hiftorie adequet ideam,

oportet, in univerfitate generis humani, libertatis ifte lu- fus, qui in fingulis reflexionis St vohintatis fun&iomb*s

eft cooipicuus, necesfitati altiori ira obtemperet, ^ut con- fclenriae relative cöntinuus fit ad cognitionem abfolutam

f progresfus, fic vero,

evanefcente

fubje&ivitare

harmonia finern progresfionis ultimum exhibear.

Que de relarivorum ad Abfolutum relatione demon- firat Philofophia, jam in Mythologie fragmentis, ex ul¬

tima amiquicate fervaris, fymbolice expresfa facile agnö- fcss. Seilicet _{quum ens} quodübet, Idee inftar confidera-

tum, cum Abfoluto coincidat, nec nifi _per faltum ex Ab¬

foluto exiftere posfit relativum, Idearum nos edocet ifta

i Mythologia vitam, que relativam precesfit, abfolutam &

? veram, qua, cum Abfoluto conjun£Ve, pura ejusdem con-

templatione gauderentl hinc vero Inteiiigentie relativae

örtum, adfirmat, _per Idee ab Abfoluto defe&ionem esfe expiicandum, qua a centro, unde ^emanaret, fupremo re-

cedens, Sc in _corpus carceris inftar demerfa, fingularem adipifceretur exiftentiam fuccesfivam St fenfualem: deni-

que, defe&ione expiata, redintegrari Idee a fenfualitate fejun&e cum Abfoluto unionem. Qua imagine fi utaris*

defe&ionis completa expiatio Hiftorie

finem

ultimum.

Progresfus ifie cöntinuus, quo confcientia relativa

in abfolutam demum fitabitura, cultus norionem adequat fupremam. Qui quidem cum in eo femper verfetur, ut

a phenomenis, que in confcientia deprehenduntur rela¬

tiva, ad Abfolutum adfcendat, cui fint eadera fubjicienda,.

6

licet ex diverfis

Intelligentice

gitur. Scilicet ab altera parte, onrnia in confcientia, qute reflexioni confideranda fiftuntur, relativa oppoflta, ad ab- folutam identitatem referre, arque ex eadem explicare ,

ultimo inrendit cultus Theoreticus, quo igitur progredien¬

te, omnes patet fcientias fpeciales ad unicam Abfoluri fci- entiam esfe redituras. Ab altera vero parte, ad _agno- fcendam libertatis abfolutas, _{quae voluntatis} legem fupre-

mam exhibet, cum necesfitate abfoluta harmoniam com-

pletam, ^arque eidem fubjiciendam volunratem empiricam,

"frientem evehit cultus Pra£ticus, in moralitatem & reli-

gionem puram exiturus. Denique contemplatio eefthetica,

cum fupremam in confcientia relativa exprimat fubje&i-

vitatis <k obje&ivitatis harmoniam, Abfoluti, in mundo fenlibili fymbolice effi&i, perfe&isfima imagine animum pafcit. Sic vero omnia cultus elementa, convergentibus quaft in focum Ideoe refra&ae radiis, in completam Intel¬

ligentia cum Abfoluto harmoniam ultimo coalefcent.

Itaque cultus, ad hanc meram progredient^, fi eam

expofueris partem, quae reflexionis ad cognitionem abfo- lutam progresfum cornple&itur, reflexionem videbis libe- ram, necesfitatis occultae potentia, verfus pundtum ftadii

totius extreraum continue impelii. Ut vero ifte _progres¬

fus fuccesfivam Ideas evolutionem exhibeat, providam pa¬

tet fati curam non nifi in fubminiftrandis, _{quae refle£len-}

di nifum continue _exerceant, incitamentis cerni posfe, ipGts vero, quas transitura fit reflexio, ad cognitionem

abfolutam evehenda, ftationes necesfarias ex ipfa reflexio¬

nisconftru&ionenatura pendere,ultimo esfeatquedeterminandas.ideo ^ex originaria Intelligentiae

Sei-

7 Scilicet ifta, qua oritur Intelligentia, principii idea-

lis & realis confli&auo, _per imaginationem produ&ivam

in relativaro identitatem abiens, dum in potentia finiti confideratur, intuitionem conftituirprodu£bvam, qua non- dum fubjedtum, fed mundus obje£hvus enafcitur. Intelli¬

gentia in hoc polo reali conftiruta cum organismo fuo coincidit, _atque confcienriae & libertatis _{expers, non} nifi

bruto rapitur inftin£tu Quemadmodum vero iftum polum

realem necesfario transitura fit oppofirorum pugna, ut ad

idealem perducatur; ita huic in Inteliigentiae evolvenda

hiftoria pun&o, quod confcientiam ^enatam _antecedit, re-

fpondet in univerfitate generis humani prima illa, quae cultum omnem praecedit, inftinclus aetas, in _qua primitiva

adeft hominis & naturae harmonia, cujus mernoriam e

longinquo confufam, in aetatis aureae imaginibus, gentium ferme omniurn fervavit Mythologia.

Ut vero ex confli&atione & identitate relativa ©p-

pofuorum fubj.e£lum fui confcium enafcatur, eadem _opor¬

tet in porenriam infiniti transvehatur. Ifte vero peragi-

tur transitus _per originarium libertatis a£tum, quo cum a mundo obje&ivo per intuitionem ccecam produ£to fe di-

vellat principium ideale, exoritur fubje&um obje£lo op-

pofitum, fic ^{vero ex nova} principii idealis ßz realis con- fli£latione nova exfiftit imaginationis produ£tivae potentia,

quae in confcientia fubje£tiva cernitur. Itaque confcien-

tialibertatis a£lu abfolu-to oriunda, non nifi _per conti»

nuam libertatis fun&ionem fubfiftit, quae theoretice re-

fiexione, pra£tice voluntate enunciata, obje£tum fubje£lo opponit, quafi ab eodem penitus fubigendum. Per pri-

mum igirur reflexionis & voluntatis a£tum, tollitur ori-

ginaria illa naturae & Inteliigentiae harmonia, & oritur in

mente pugna oppofitorum continua, quae, nifi evanefcente

eon-

8

confcientia fubje£liva, exftingui nequit. Ab hoc vero in conftru&ione Intelligentia pun&o ut omnis tncipit con- fcientia, ita generis quoque humani ab inftin&u ad liber-

tatem transitus cultus Sc hiftoriae initium exhibet, Cultus

igitur a prima ifta obje£ti & fubje&i oppofitione orfus,

confummatus denique erit, cum in confcientia abfolura oppoütorum inimicitia, in potentiam aeterni translata, vi- cisfim reftinguetur, fic ^{vero nova} exorietur fuhje&ivitatis

Sc obje&ivitatis harmonia completa.

Itaque progresfionis linea inter pun£la ha?c fixa in- ßin&us & cognitionis abfolutae conclufa, ut ipfum in re- flexione principium progresfivum inveniamus, duplicem diftinguamus oportet ejusdem contentionem, alteram, qua in ipfis, ^quae in confcientia deprehendunrur, oppofiris re-'

lativis confiderandis verfarur, alteram, _qua eorutndem _op-

pofitionem in identitate abfoiuta reftinguere conatur.

Scilicet reflexio quamdiu, Abfoluti prorfus r.efcia,

meram moliatur relativorum, quae confcientia vulgaris continet, cognitionem, fenfum, quem dicunt communem abfolvit. Qui quidem, relativorum oppofitione confufe

percepta, utriusque oppofiti veritatem aeque abfolutamcce-

ca fide recipit, fic vero non nifi in quodam errorum op-

pofitorum aequilibrio, quietem incertam quaerir. Ifta vero reflexio vulgaris, cum extra confcientiam empiricam non

egrediatur, ceterum cognitione finita fenfuali & infinita intelle&uali fit conflata, phaenomena relativa vel in con¬

creto tantum confiderat, vel in abstra&a disjicit, per na-

turam vero reflexionis, primum non nifi quod menti ob- verfatur externum, tum vero internum _quoque, quod in confcientia empirica låret, diftin&ius apprehendir. Hinc

omnis facile perfpicitur, quae in fenfu communi _{cerni pos-}

9 fit, progresfio reflexionis, qua idem, primum incultus>

paulatim excolitur. Haec vero reflexio relativorum confi- derationi prorfus immerfa, ranrum abeft, ut ad Cognitio¬

nen! abfolutarn progrediatur, ut potius, ubi excultisfima

tandem fibi videatur, fubje&i finiti naturam mere relati-

vam diftinfte perfpiciens, nullam vero cognitionis regio-

nem, extra confcientioe empiricae iimites fitam, fufpicans,

in completum, quem noftra vidic seras, Empirismum fe conjiciat.

Verum reflexio cum ex originaria fubjeéti 8c ob- je£ti oppolitione enafcatur, licet ab altera parte r.on nifi

per hanc antithefin continuatam fubfiftat, tarnen ab altera iftam disfenfionem inrernam dirimere, atque omnem idea-

litatis & realitatis antithefin in identitate abfoluta reftin*

guere, continuo nifu laborat. Mens igitur ad diftin&am

relativorum confcientiam excita relativa illa fibi invicem

oppofira, quae nullam efficiunt cognitionem in fe ipfa con«

fumm atam, ad Abfolutum antithelis expers referre 8c ex eodem derivare continue findet. Sic ^{vero ex} ifta, quae in omni refiexione latet, idealitatis 8c realitatis oppofitio-

ne, continuus oritur philofophandi ftimulus, Empirismo, qui in relativorum fphaeram mentem detrahere totam ftLi¬

det_, numquam penitns exfiinguendus.

Abfolutum vero, in _quo omnis evanefcat antithefis,

cum non nifi cognitione abfoluta, in _qua abfoluta ideali¬

tatis 8c realitatis ad Iit identiras, concipi queat, reflexio-

nem manifefium efi philofophantem, infra hoc punctum fupremum confiitutam, Abfoluti ^ideam, licet, phantasma-

tis inftar, menti obverfantem, _numquam asfequi posfe.

In hac igitur fpeculatione, licet negativus quidarri Abfo¬

luti chara£ler, vel porius non ^- relativ), quod nihil, e quo

B de-

JO

dependest, fibi habeat oppofitum, agnofcatur, cum tamen

pofitive nihil, praeter relativa, concipiatur, Abfolutum pa¬

ret, ficubi, ut relativorum explicationem prasbeat, pcfiti-

ve fit decerrmnandum, nihil futurum esfe aliud, ruft rela- tivum quoddam in reflexione fupiemum, neg&tivutp iftum

Abfoluti charaeferem indutum. Hoc veroAbfolutum cum

completam oppofitorum identitarem ^non continear, vel, quod idem valet, plenam relativorum explicationem ^non exhibeat, antithefis, quse rollenda erat, remanentis mox

reflexioni parebunt indicia, fic vero relativa iftius Abfo¬

luti natura perfpecta, disfenfio interna inftaurata novum

excirabit philofophandi ^conamen, quod relativum altius in Abfoluti evehet dignitarem ^, mox ipfum in relativorum clasfem detrudendum. Quare cum hoc Abfoluti d^fide-

rium neque in mente reftingui, neque, nifi reflexione in

cognitionem abfolutam abeunre, expleri posfit, manife-

ftum eft, ex iflo nifu philofophandi oriri cortinuum, _quem quaerimus, reflexionis ad cognitionem abfolutam pio-

gresfum; eumque igitur delineandum, fejun&a, qua; in ipfa relativorum cognitione comparanda cernirur, fenfus communis progresfione fatis angufta, abire in hifloriam

fpeculationis ad puram Abfoluti ideam progredientis.

Iftius vero, qua ftc oritur, progresflonis ftationes

principales ex ipfa reflexionis natura facile perfpicies.

Scilicet cum in reflexione omni idealitati necesfario op- ponatur realitas, ifta demum reflexionis contentiore fu- prema , qua abfoluta oppeflrorum in reflexione antithefis

cum identitate eorumdeirs abfoluta coincidit, Abfolutum forma abfoluta concipietur. Cum vero confcientiae fub-

je&ivae, per porentias a&ionis idealis conrinue alriores

progredientis, ea ftc indoles, ut in quovis refle&endi s&u

non nifi quod reale fir, diftin£le percipiatur, quod vero in

in eoderrv ^ideale fir, non nifi aftu refle£tendi alriori, in produftum abiens, ad confcienriam evehatur; reflexionis

infra cognitionis iftius abfolutce pun&um conflitutae pro-

gresftiri* rotiim duse inter fe partientur ftationes principa- les, quas transeundo eadem, in relativorum oppofitorum confideratione, ab infima apprehenfione obje&orum ^ex-

ternorurn ad intelle&ualem _usque fubje&i puri, ab obje-

dis prorfus divulfi, intuitionem exfurger. Altera fcilicet

refiexio eft inferior, vulgaris, quae non nifi ipfum, quod

ex principii idealis 8c realis antithefi 8c fyntbefi enafci-

rur, pfödu&um, id eft, ipfa, quee in confcientia vulgari empirica deprehenduntur, relativa oppofita fibi fiftit con- fideranda: altera refiexio eft altior transfcendentalis, qua

ipfe, unde oritur confcientia vulgaris, producendi a&us,

id eft, ipfa , quee ex identitate abfoluta originario reflexu quafi disje&a enafcitur, a£lionis realis limitarae 8c idealis

limitantis antithefis 8c fynthefis, diftin&o confcientiae pu-

rae ab empirico quovis fejun&ae conceptu effi&o, fimulta-

neo a£hi libere producitur 8c reflexioni exhibetur. Altera intelle&us, altera intuitionis intelle&ualis (recepta, quae in

Idealism© relativo ufurpatur, vocis fignificatione) diel poteft ftatio.

In confcientia vulgari empirica fubje&o fui confcio

8c libero _, in fuccesfionis ferie infinita fe ipfum limitatum fentienti, limitantis inftar opponitur obje&um confcientiae

8c libertcvtis expers, extenfum , produ&i finiti indolem

gerens. Utrumque vero oppofitorum, tum obje&um, tum

fuhje&um empiricum, realitatis ab alrerius exifientia pror¬

fus fejun£tae, 8c eadem abstrt&ionis epe fublata, ramen

manfurae, prae fe fert fpeciem. Hinc reflexionis inferio- ris, in oppofitorum•iftorum entium in fe relationibus con-

fiderandis _occupatae, haec eft per naturam reflexionis pro-

B 2 x gres-

12

gresfio continua, ut

phaenomenorum,

fubje£tum coaftituant empiricum, _{urraque vero} primum

in concreto, tum in abstracto diftindta refiexione conci-

piantur. Itaque quohiam, quo apertius firaul cum externo in reflexione emergat internum ^, hoc difiindtior necesfario

concipiatur, quae in confcientia vulgari lateat, fübjedti &

objedti oppofitio, progresfum huoc oriturum esfe pater,

ut ifta obj^dti finiti & fubjedti finiti antithefis, primum

admodum impura, continue acrior enuncietur. Trans- irum ad altiorem illam reflexionis ftationem efficit, quae

ex diftin&a abstradtionis transfcendentalis confcientia ena-

fcitur, antithefis puri & empirici e confcientia explicata:

qua diftindte coneepta, cum tollatur abfoluta illa objecti

& fubjedli empirici, quafi realitatum a fe invicem _pror- fus fejundlarum, exiflentia, fic vero confcientiae _purae ab objedtivo quovis divulfae norio enafcatur diftindlior, faci-

lis patet adirus ad ipfam, ex qua relativa omnia emanant,

principii idealis & realis antithefin & fynthefin e confci¬

entia pura explicandam ^, & in fingulis conftructionis _po-

tentiis exponendam. Quoniam vero in hac reflexionis ftatione altiori _manet, quae in confcientia fubjedtiva tolli nequit, confcientia fubjedtivae & realitatis abfolutae extra

eamdem ponendae oppofitio, non nifi hac exfupcrata

idealitatis & realitatis antithefi fuprema, exhibeb'tur re¬

flexion! completa, quae in cognitione abfoluta deprehen- ditur, oppofitorum identitas.

Verum in hac reflexionis progresfione, ex continuo antithefls tollendae nifu exorta, quoniam Abfolutum non

nifi oppofitorum, ^quae reflexioni exhibentur, idenriratem

con-

conft'fuir, diverfas Abfoluti notiones, fic vero Philofophiae progrediertis formas fuccesfivss, ex fuccesfivis refleXio-

nis itarionibus, p tct, esfe explicandas. Itaque conftituta

in ftdtione Ifta iuferiori rtfkxio philofophans, quoniam oppofitorum ^, qrix comprehendit confcientia vulgaris,

urruinqu -, fubjectum & obj.&um finiti fpeciem eft indu-

tu a, ipfum Abfo'urum ron nih finiti realis norione ^con- cipiet, fic vv to ex antirh.fi inf-riori Reajisrni

reUtivi

ftema explicabit. Contra nflexio in oppofitam ftationem

trän? v.di, d ftincle concepta, quae in confcienria pura lä¬

tet, principe idealis & realis oppofitione, Ideale infini¬

tivn vel Agere purum, ex quo ifta enafcirur antithefis,

Abfoluti nomine infigniet, fic vcro Idealismi relativL.fy*

Rem a exftruet. Omnis igitur, ^{qui ante} puram Abfoluti

ideam enunciaram _cernatur, Philofophiae progresfus, ad

duas referendus erit formas principales fuccesfivas, qua-

rum altera ex Realismi, alrera ex Idealismi relativi loco

erit confideranda. Utrlusque vero fyfterr.aris formas fin- gulas ex connnua refiexionis in utroque ftadioprogresiio-

ne facile explicabis.

At cum in neutro fyftemate antithefis tollenda vere tolli posfir, refiexionem patet philofophantem eo usque esfe _progrt sfuram, donec omnem in idea Abfoluri relati-

vitatem elu&na, Abfoluti _{conceptum purum} effiuxerir.

Itaque fi in Abfoluto ifto reali, ^ex quo Realismus exit relativus, omnis rollirur relativitas, fubftantia abfoluta,

vel Abfoluti esfenria adaequata notione concipietur, & o- lietur, cujus exempla infra videbimus, Realismusabfolutus.

In quo vero ex ipfis Realismi relativi fyftematibus expli-

cato fi vel omnis in ipfo realitstis abfoluras conceptu an¬

tithefis videatur exfuperara, ramen credibile eft, ajiquam femper manfuram esfe confcientiae & Abfoluti differen- tiam4

14

tiam. Verum enato 'Idealismo relativo, fi reflexio, in

altiorem locum compulfa, omnem in Abfoluto ideali re-

larivitatem exftinguere valuerit, Abfoluti demum forma

cum esfentia ejusdem identica diftin£le concipietur, lic

vero,enata cognitione abfoluta, qua omnis tollitur con-

fcientiae & Abfoluti differentia, vera demum oritura eft fcientia Abfoluti.

His perfpe&is, patebit, univerfam Philofophiaepro-

gresfionem tres ftationes fuccesfivas comprehendere, _qua-

runa in prima finitum, in fecunda inlinitum, in tertia de- nique abfoluta finiti & infiniti identitas vel aeternum, Ab¬

foluti nomine infigniatur. Alterum fyftema in polo exi- ßentiae, alterum in oppofito cognitionis polo Abfolutum quaerit expresfum ^, tertium vero in abfoluta exiftentiae &

cognitionis identitate oppofitas poli utriusque relativitates penitus reftinguit.

Quod fi in conrinua fyflematum fuga iftas reflexio-

nis phiiofophantis ftationes diftinguere voTueris, Realis-

mum relativum, vel Philofophiain obje£tivitatis, continua formarum diverfarum fuccesfione verfus Idealismum trans- euntem (interfperfis quibusdam Realismi abfoluti veftigiis)

ante Kantii tempora invenies: Idealismum relativum,

vel Philofophiam fubjeftivitatis, noftra setate, a Kantio praeparatam, t Fichtio plene expofitam videbis: tum ve¬

ro ScHELLiNGiuM, antithefi prorfus exfuperata, Abfolurum forma abfoluta _conceptum exhibuisfe ^> lic vero Idealis¬

mum exftruxisfe abfolurum cum Realismo abfoluto coinci-

dentem,