3 f A"
g., f. F.
SPECIMEN ACADEMICUM
DE
ORATIONE
MORATA,
QUOD,
CONSENSU AMPLISS. FACULT. PHILOSOPH.
IN REGIA ACADEMIA UPSALIENSI,
PRiESIDE
'
CELEBERRIMO, VIRO
MAG. P E T R O EKERMAN,
Eloqv. PROFESS. Reg. et Ordim.
PUBLICO EXAMINI MODESTE OFFERT„
stipendiarius regius ,
PETRUS GRAWALLIUS,
NERIC1US.
IN AUDIT. CAROL. MAJ. AD D. IV. MA jr,
ANNI MDCCLXIII.
H. A. M. S.
(eaaaassaaai
UPSALIÄ
VIR O Admoditm Rev ev endo atque Claviffimo
D:n Mag. JOH. TINGSTÄDIO,
PASTOR! ac P R/t POS I TO in Lunda & Kibla vigilan- tiflimo, Patrono Favetitiflimo,
Patrui ioco mihi colendo.
VIRO Rrverendo atque DoStiJJimo
D;no O L A O ALIN,
SchoiccSuudbyholmenfis MODERATORI Dexterrimo £ Parenti Optimo.
Dum in pracftitifti beneficia longe ea, quae Tu, Patrone pluiima Faventiflime, incidit mihi animus, jam inde haifito, a pueritia, ac per*
turbor: neque id mirandum, ipfa enim dicéndorum copia ad inopiam
usque redigor , ubi iit ordiendum, ubi fubfiftendum, plane nefcius.
Verbo liceat fingula complecH: fax ad litteras
,dux ad mores, ful-
crurn in rebus anguftis Tu mihi exftitifti. Pro ejixscemodi ope atque.
opera tantas Tibi gratias perfolvo
,quantae a pia iriente proficifci un- quam pofiiint . Accipe , quaTo, pagellas, quas in fignum mentis
,quam foveo foveboque femper, gratifiimse Tibi, Patrone Öptime, vo-
lui dedicatas. De cetero, ne defatigeris in me fublevando, id quod ,
cum fincero diutinae vitae omnisque felicitatis voto, enixe peto con-
tendoque.
Opus hoc levidenfe Tibi, Pater Honoratifllme, dicatum confecra- tumque volo, ac debeo» Tibi, inquam, quem, re licet vitricum, be- nevolo tarnen adfechi parentem agnofco indulgentifiimum. Habeas
me
,in pofterum quoque , Tibi commendatum, in proveclam usque
setatem ut cum matre Cariflima vivas valeasque, ex animo optantem, nullo non tempore, optaturum.
Hro
,dum vixero
Admodum Reverendi ClariiTimique NOMINIS TUI,
nec non
Pareiitis IndulgentiiTimi
cultor humiMmus
V
fdius objeqteniifpmus
PETRUS GRAWALLIUS.
ireris profe&o, & non immerito, qui hat, ut lingva hominis, quan-
tum vis pufillum membrum, foieat,
inftrumenti inftar, ufurpari, quo
tantx perfcepe confecfce res funt, quantis vix ullius unquam, vel i- pTo Crocfo ditioris, Xerxe validio-
ris, Alexandro felicioris, fuffectu-
rx vires effent, id quod non relatum modo legimus, fed
auditum pariter, ac quotidiana comprobatum experien-
tia, adfirmamus. Placuit id fummo Numini, ut, fenfa
aiiimi exorimendi facultatem nobis inderet, eximiam
eam qnidem in fe atque illuftrem; attamen, cum qua-
dam dochinre ratione exornatur, comitur, politur, tum illud demum, nefcio quid praeclarum & fingulare ut ex- fifteret. Ejusmodi fandi magiftris, vel eo nomine, funt fueruntque utilia fcientiarum quarumlibet prcecepta, ut,
an ultra addi quid potuerit, jure dubitem. Elucet id ex
fine artis oratorim, quem in perfvadendo confiftere, vo- lunt Rhetores, et) concinuntque cum illis, adpla-ufu fuo,
A hac
# ) 2 ( #
hac in pateftra verfatiores. Cum enim, definiente Ari- flocele, Rhetorica fit facultas videndi 7tefl skcczov, in qua- eunque re, quod contingit ad perfvadendum idoneum, id«
que sicazcv materiam orationi, tam theoreticam, quam
praRicam prasbeat, utrique certe Philofophias parti egre- gia fua, in noftra, conftat utilitas. Mihi, iii prüfend,
animus eft id unice agere, ut, ad quosnam, inter pero- randum , mores adtendere debeat Orator , oftendam,
fi velit, non potefl autem non velie, eorum , quorurn intereft, auram captare. At in eo cardo, ni valde fäl¬
lor, pr^cipue vertitur, dignitatem fibi ut conciliet Ora¬
tor, & quum in ea maxirne fita fit ftill. pradtantla, /3) non
dubito, quin, a me, depifta Moratce Orationis facie, cui-
vis conftet, quanto femet opere Svadas cultori commen- det pra£ticum hocce ftudium.
cd) Vid. VojJ. Inßit. Orator. L. L c. c. Se&. 2. ß) Cjr.
JVéif. deflilo Rom. L. IV. c. 1.
§-Jr-
Orationem Moratam, ea, quas rs rSss 7) nomi¬
ne a Rhetoribus comprehenduntur, uno quafi vi neu lo
continentem , caput & medullam genuinas Eloquentia?
confHtuere, fatebitur, credo, quisque indolem ejus pe- nitus intelligens. Heineccius certe, definitionen! ejusr
daturus, eam tunc potilTimum confpici ait, ö) quum ita loqmmur ac fcribimus, ut ub ique probitatis, veracitat is, be- nevolentiee, fyrudentiee, modeflia, omnisque virtutis Jignifi
eationes demus. Obfervare tarnen liceat, id quod accu-
ratius fingula penfitantipatebit, rem acu haud tetigifleHei- néctåi3m,quum latior, quam ab eo adducius, ejus utique
fenfus admitti debeat. Scilicet eorum, qui, ut in tra- denda arte Rhetorica, ita in inculcanda Moratas Oratio¬
nis indole , occupati fuere, antefignanus, Ariftoteles,
manet Oratori non Folum in id incumbendum, utipfe«
prudens, probus & beneyolus fit, ied meditandum fe*.
dulo
# ) 3 ( #
dulo efte , quid, pra; aliis, quilibét fibi fexus optet,
quid quadibet demum tetas &c. quomodo differant
mores , ratione tum ordinis , tum conditionis , gen¬
tium pariter, ac temperamentotum, quo huic qua- fi fundamento fuperftruat orationis dignitatem, eos,
uorum refert, vel arguendo, yel defendendo, fva- endo, vel disfvadendo , laudando, vel vituperando.
Tanti nominis viro caiculum hac in re addunt magni &
de repubiica litteraria optime meriti, Voffius, Morho- fius, ceteri. Quid, quod ita cum agatur res, ut agi, debet, tam Oratoris, quam auditorum, illorum auclo-
fitatem iequendo, Moratam Orationem tradere licebit per
complexum omnium virtutum, quas Orator ad finan obtinen- dum, dum moribus audientium femet adtemperare findet, ad- hibeat, necejje eft.
y) In ante c ejjum opera pretium efjet ofiendere differentiam,
inter rd -ycfi rol Ttcddvi obtinentem, id vero quum non
permittant tenues, quibus circumfcribimur, conditiones, ftu- diofos bujus rei ad 'Scaliger i lib v III. de re Poetic.c. i. mc
non ad Difp. de AdfecUbus humanis, a M. Fab. Torner, der fignato tum Phil. Theoretica Profeffbre, habit am A:o noq p.
30 feqq. ablegatos volumus. b) Fundam. Stil. cult. Part. 1.
cap. u. §. jp
§. TIL
Compleciitur, ut modo dixi, allata definitio 5t O-
ratorem & audientes- In Oratoris igitur moribus, tribus
illis vere ipfi cardinalibus, prudentia, probitate & benevo- lentia, indagandis, omnium primo, occupatam volumus
Minervam noffram levifTimam- Prudentia Oratorx
quid quantumve commodi prüftet, dici non poteft; et- enim, auftore Voßlo e), facit, ut modefle, non audackr,
doceantur älii, moneanturque. Prudentia quoque, ut vi¬
ta , ita etiam diBionis lumen er it <f)> preefi feine certe di- xerim, vix, praeter fumum & vaporem fapere facundi-
am vel elegantillimam, debito modeftiae ornatu deftitu-
A 2 tam.
❖ ) 4 C #■
tam. Ratio effati eft in promtu : nam, qui in fermone geftibusque luperbum fe inflatumqueoftendit,qui,vel ad digituli crepitum, vult oranes iibi difto forc audientes,
qui aiios pra? fe flocci faciendos ducit, hunc ardelionem, tticam, an Plutonem, quis ferret, quisve non fuftibus di-
gnum cenferet ? Ad modeftiam igitur in ftilo ca uti o illa procul dubio pertinet; qua non foium a propria laude nos
gerimus alienillimos, fed etiam omne, quod turpitudi-
nis labe ftilum adfpergere poffit, tanquam peftis, fugitur perniciofa. Illa per extenuationes rj) a Vollio exprimuntur, qua?, fimodice, non jufto efFufius, quo quid plus nau-
lea? parit? pulfentur, mir um quantum nobis fbudii in adftante undique corona concilient: Ha?c c ante loquendi for mula WeifTio 3-) nuncupantur. Exemplorum omnes funt libripleni, plena? fapientum voces , plena a?tas o- mnis. Nec eam, quam dicunt, modeftiam re->
fpuere, qua res nuda? breviter & ordine proponuntur,
nihilque foris adfumitur, ok- h 7t<xqbSoö leviter tetigille
fuftkiat.
f) L. II. c. i q. Sekt. 5. £) IVeiJf. de flilo Rom. L. IV, c. 5. rt)
Cfr. Orat. Cic. pro Arch. P. in it. & c. & c. 3j Cjr. loc. c it,
§. IV.
Inprobitate, lecunda Oratoris virtute, baud parum, ad adquirendam orationi dignitatem, fitum eile, eo cer- tius mihi videor po (le contendere, quo probns dicitur, qui virtutes probat, vitii s ad orcum usque am and ut is. Ger¬
te, fi quem, in vita fua, virtutis infignia geftare con- fpicimus pulcherrima, de eo pra?clara omnia & bonorifi-
ca non poüumus non fentire , eum adamamus , eum
confortione noftra dignum habemus; fingulari quoque vipolleat, neceffe eft, Orator, hac virtute commenda- bilis, animos quaquaverfum perfvadendi, fleftendi, tra- hendi; nam ad ejus loquelam, tanquam ex Tripode pro-
latam, feie adplicant auditores, & quidni? quum famamr
pro-
probitatis seque, ac ingenii, exfpé&atio eum de roilris audiendi, exfpeftationem auditio, auditionem admira- tio, hane denique adprobatio fuperet. Quare, quo plu-
ra candoris probitatisque fpecimina ediderit, eo facilius fcopum confequi cenfendus efh Hinc oleum operam-
que perdit fape omnem . qui fvadere vult, verbis qui-
dem probitatis fpeciem prte le ferentibus; Ted quem con- flat nihil minus, quam virtutem, reapfe colere. Quam-
obrem requiritur in Oratore probitas, maxime profutu-
ra ea quidem, verum tarnen non fic neceOäria, nihil ut
poflit fine ea profici, Etenim, quum perfvafio non uni-
ce ex qualitate Oratoris, Ted, potiori profe&o jure, ex
iplis rebus fuos repetat natales, eil utiqne ad iplam rem potius, quam ad perfonam loquentis, refpiciendum, im-
mo, refpici identidem a prudentioribus, patet, quippe qui perpendant, plerumque licet verum fit illud: civ-
yotgccxtvjg sk Acytt yvmgl^srcci , cum cautione debita
eile aeeipiendum. Si itaque, pergradus eundo, de his
concludere liceat; contendimus, minus fini confuitum
ire notte improbitatis reum, magis, fimulatorem, maxi¬
me, probatum virtutis cultorem, i) in quem apte quadrat, quoef feribit B. Ignatius ad Philadelphenfes; triyuv mXsoy bvVCCTOtt TWV 7JKIoV ÅOiÅ&VrooV' (rVVYlgfAOSOtt yoCQ T Otis
Kvgla, rois (srs.oitoéf/.cicrtv, ds yjc^cdi ry xiBcigu, i. e. ta-
cens poteft plus, quam alii plus loquehtes : oirvenit e- nimimandatis Domini & juflitia* pnecepds, vielut chor-
die congruunt citharax
i) Pliira videfis in Difp. fub Ampliff. 7?ieo Prcef. de Vi atque Virtute Eloqueotia? A. 1339. p' 10> n'
§. V.
Ad tertiam denique virtutem quod attinet, Benevo-
lentia vocabulo inlignitur, utpote per quam fignificatdo-
quens fe, fludio in patriam & auditores captum, nihil,
nifi quod e re iplis üt? proponere yelle. Ideoque Vos-
A 3 fius
# ) 6 ( #
fiUS x) potiflimam Morata? Orationis partem hane "flatu- it; nara de ea perfvafi audientes, benignas fyafori aures prcebebunt, fidem iiii libentiflime habituri. Cum con¬
tra ea Orator, cujus de malevoio in eos adfedu conflat,
•vix,ac ne vix quidem, po Iii t, fecundis velis, ad intentum portum oratorium, ut ita dicam,navem deducere. Hujus
•reiomnibus obvia faeiie eft ratio: inimicus enim, ut al¬
ter alteri judicatur macula, peflis, exitium, ita nec al-
ter alteri reble confulere velie putatur. Et hac quidem
fubdudta ratione, vel infima? fortis homuncio, pingvia
licet atque peregrina crepans, fed a partium ftuclio alie-
niis, plus utique efficiet faepe, quam mellifluum os. mar
gni virijcum malevolentia conjundum A). Enl quid prü¬
ftet fincerus benevolentia? adfedus, iincerus, inquam,
nam fucato qui utitur, ille fa?pe in Scyllam incidet, evi-
taturus Charybdin, cognita videlicet ejus Emulationen,
non Oratoris, fed buccinatoris, non laudatoris, fed adu-
'latoris titulo honorandi, Unde nec comitas fit fine fé- veritate, nec modeftia fme gravitate, neipuria videan-
tur pro genuinis adferri.
x) Inflit. Orat. L. II. c. iq.feB. 111. A) Id quod Atbe-
vis identidem ufu venit. Vid. quee docet Xenoph. mit. Jib. de Rep, Athemenj.
§• VL
Nes id fatis habebit fandi magifler, ut fit ipfepru- dens, probus & benevolus. Hisce jecit fundamentale«
dium Palladis Morata?: aliquasn item, non inficior, ma- teriam, ftruelura? infervituram, comparavit; nondum
tarnen fuffeduram. Nam muita fibi etiam , in Noilro,
auditores vindicare, haud a?gre mihi dabit, qui perpen-
derit, eos fibi mores Eloquentia? arbitrum compararede- bere, quos, inefle auditoribus, animadverterit. y.) Pro
€onditione autem auditorum , I;mo multijugis obtiiiet
morurn differentia; Nobilibus, Potentioribusque, qui
,