87
D. D.LINE
M9
QUARUM
PARTICULAM X!X.
(f
***■
VENIA AMPI. ORD. ΡMILOS. UPS.
ΓR .<£S1D Ε
Μ,
o.DAN.
BOÉTHIO,
ΕΤΗ. ET POLIT. PROF. REG. ET ORD.
EX Η IBET
OLAVUS
ERICI
LINDAHL,
Stipend. Reg. VeftrDbotmenßs.
IN AUDIT. GUST. MAJ. D. XX DECEME. MDCCXCII. Η. A. M. S.
UPS ALIiE,
PROSTEN
ochHÖGÄREVÖRDIGEoch
HÖGLÄRDEHerr
MJM.1C Χ XSl'JB JL
SAMT ' HÖGÄDLA FRUNB
MIT.
CXLTS.
XXyJMJ2X?
född
WIKMARKj
MINE HULDASTE FÖRÅLDRAR!
iffffiormogen
at
η
a
gon
fin
kunna
belöna Eder
godhet
och Edrå
välgärningar, njuter
jag
dock dentilfredsftållelfen,
genomtillägnandet
af des/a
blad, få betygaEder,
Ömafle
Föräldrar !
min
kärlek
och tackfamhet, famt denoföränderliga
vördnad,
hvarmed
jag
framhärdarMINE HULDASTE FÖRÄLDRARS
Lydigfle Son
- '
Educaiimis L ine a. *45
§. XXXIV.
Externa agendi Sc de iis, quce uttilia re&aque funt,
quserendi incitamenta, a causfis haud parum pendenr, qua: in privati hominis poteftate minus poiitse videntur;
has inter rerumpublicarum forma öc adminiftratio
prae-cipuee haberi folent. In quocunque vero harum rerum
flatu, ubi dignitati humanae narurac confulere permittitur,
liberoque virium humanarum exercitio & virtuti locus
datur, efficaces ad agendum ingeniique vires colendum
ftimuli non deiunt, debita tanrummodo ii adfuerit in iis perfpiciendis Sc adhibendis foilertia. Åntiquas
perfpi-cacia Sc vita: fapientia confpicuas, hoc quoque noftro
tevo imitari liceret gentes, ii, quce nobis ad agendum adesfe posfent incitamenta Sc de vero re£loque in
qua-cunque re qu^rendi occafiones non negiigerentur aut
prarpoftera docendi ordine non tolierentur. Parum
re-feit an librorum meditationi invigilando,
an ex alio^·
rum ore pendendo, fapientiam augendi quis
quaerat
fub-iidia, dummodo eadem qucerit, öc haec adminicula, ordi¬
ne virium humanarum indoli congruo, ita adhibentuc
ut fim propofito inferviant. Conjundla valent, nec vivo
ore tradita fapienria fupervacaneam
umquam reddunt
in libris eandem inculcantibus evolvendis diligenriam.
Proprite enim meditationi haec magis locum dat, quam iila; meditatio vero quantum incrementis ingenii Sc feien·
tise infervit, neminem fugere poreft, qui meminerit,
non aliorum do&rina Sc praeceptis, quantumvis memori·
rer recitari posiint, ied ea rerum cognitione,
quam in
fuccum, urdicitur, Sc fangvinem, ipii convertimus,
cre-fcere fapientiam.
§. XXXV.
Ut ex aliorum doflrina noftram augeamnus,
requi-ritur ijo ut eandem non inviti confulamus,2:0 ut de rebus,
Prim# Scientia
de quibus ipH quterimus, nos erudiat, 3:0 Ut ea nos docear ordine, ur ρ nefeηti fciencli cupiditari fatisfa£hira, ulterius progrediendi volunrarem exciret. Quomodo his
requifiris iarisfiat educationis fubii diis, in libroruni
le£fro-ne pofius, brevitér disquiremus. §. XXXVI.
Ut non inviri prteceptis aliorum, lirteris
configna-tis, fuam augere ftudeant veri reftique fcientiam
edu-candi, litteras idiomaque, quibus exprimuntur, familiärescos fibi prius reddere debere, quisque facile faretur, sdeo ut fine diiticili contentione liueris exarata legere le£V.sque
fenfum fubjungere fciant. Deinde etiam requiritur, ut
fapientiores felicioresque fe fururos esfe fperent, libros
asfidua veriando cura.
§. XXXVII.
Quod ad prius attinet, cum prima inftitutio ope
linguae cuique vernaculae communirer tradi fölet, & pe-ritia eam legendi atque intelligendi per ludum potius,
quam laboriofam quandam animi contentionem adquiri poteft, ea facile removentur impedimenta, quibus
deter-rcri posfunt juveniles animi , ne e libris eadem confcriptis
fapientiam haurianc, dummodo ipfam fapientiam fibi ne-cesfariam utilem vel jucundam putenr.
§. XXXVIIT.
Majoribus laborare viderurimpedimentis fapienrise haud
invitum ftudium, cui fatis fieri nequifabfque promta <Sc fufficientilinguarumexoticarura, emortuarum prsecipue
cog-nitione.Deterrentur, juvenum prtefertim,animi a longa& la»
boriofa cura in verborum, dicendi formularum & conilru-
aio-Educationis Linea. 147 £lionurn grammaticniium fcientia collocanda, unde fit, uf, de-iidiac favens illis plerumque arrideat opinio, quaehnguarum
emortuarum praeiertim itudio tempus inutiliter teri
perhi-bet, perdicafque rerurn cognitioni-esfe horas in verbis
addifcendis confumtas. Non quidem is Tum, qui nomen
fapientis dt eruditi viri illis denegare aufim, qui nulla neglexerunt Tcientiae adminicula, quae in lingva vernacuia
aliorumque, quorum intelligentia faciliores habere
viden-tur aditus, idiomatum cognitione praefto esfe posfunt,
quamvis Latinas Graecasque minus calluerint litteras. Ab.
altera vero parte mihi concedendum esfe puto: harum lingvarum ftudium, ea continere Tcientiae adminicula, quae fi bene nota esfent, & pleniorem & folidiorem,
de faciliorem redderenr omnium adjumentorum ufum,
quibus alias rerum cognitionem adquirere jam licet.
Quantum idiomata, quibus ufi iunt primi icientiarum, ad
nos transplantatarum, ftatores, in ipfam icientiarum
in-dolem vim inihientem habuerint facile inteliigi poteft, de quod latiatis Termo, ad noftra usque tempora per
totum fere excultum orbem ad eruditionis «Sc fcientia:
theTauros poileritati refervandos aptisfimus judicatus,
non fine gravi folidioris Tcientiae damno negligi de in
deiVetudinem abire queat, re£le, me judice, dudum ob-Tervarunt viri eruditisfimi de rerum -fcientia inclyti.
Prseterea, fi ad icientiarum de folidse cognitionis
fta-tum, qualis apud nos eil, attendimus, jure contendere
posfe nobis videmur, juvenem, cui fupra vulgus
emine-re «Sc Tapere fas eil, ad eam proveflus aelatern,
ut de
rerum fundamenta «Sc causfas, cum fru&u quaerere posfer
de deberet, qui tarnen linguae latialis fcientiam iusque
deque häbuerit, nullam de illis ferio quacrendi voluntatem
-habere posfe, nec illud fecum ferre labore de conivetu-dine fuba&um Ingenium, fine quo nemo ad Tcientiae de fapientise adyta viam Tibi munire
unquam valuerir.
Prima Scientia
j^tas, quae inter feprem Sc quindecirn an-nos excurrit, ad fundamenta Se causfas rerum inveftigandas adhuc non
matura, fed memoriae vigore excellens, his aliisque
fci-endi fubiidiis coliigendis promroque eorum ufui adquirendo deftinata eil, nec ullurri tempus in* lingvarum
ftudio,
hoc annorum juveniiium fpatio, collocarum utiliori rerumfcientiae perdirum esfe credimus;, nihil enim impedk,
quominus rerum cognitio, cujus vel avida vel capax
fuerit haec setas, cum lingvarum ftudio conjungatur, ut
illa hoc facilius juciifidiufque reddat. Cum
por-ro perfpicue, adcurate Sc ornate dicendi facultas a viro,
qui fcientiaiibi aliisque infervire cupit, mature
.adquiren-da iir, grammaticales, ut per injuftum haud raro
con-temtum Sc ignorantiam vocari folent, tricae, quse lin¬
gvarum ftudium taedio plenum plerumque efficere
folent,
quatenus ad re£te benequc loquendum juvant, negligendae·non funt. Et vereor, ne illi, qui amorem fcientiarum praetendentes, tempus in folida lingvarum cognitione.
abfque necesfirate collocari perhibent, quid fcientiis ea-mndem que flori. conducat, ignari omnino cenfendi fint».
§. XXXIX»
Quoufque igitur lingvarum Studium fini, quem
educa-tiorie propoiitum habemus, necesfarium cenfetur, edu-candis ut officium retle injungitur. Curandum vero, ne
fterile admodum Sc taedio plenum habeatur hoc ftudium
ab illis, quibus idem injungimus* Pendet hoc vel a gene¬ rali illa fciendi cupiditate, quam in educandorum animis
excitare Sc fovere potis fuerimus, qua nihil, ingenii
memoriae Sc judicii viribus exercendis infcrviens, non libenter quaerunt; vel a methodo faciliori Sc ingenii vi¬ ribus adaptato, qua lingvarum fcientia illis propinatur; vel denique ab artificio, quo motiva, aliunde conquifita,
Edutütionis Linea. 149
cum negotiis quae, per
fe minus
placent,
necesfario
quo-dam Sc. non toliendo vinculo copulare valemus.
Obfer-vandum praeterea magnam parters
inpedimentorum,
quae
negotiis per
fe minus
gratis
fufcipiendis obilare
folent,
Sc taedii quod eadem
fubfequitur,
crebriori
exercitatione
& confvetudine tolli, hanc vero faciliuscontrahi,
fi
in
bis quoque negotiisfufcipiendis Sc
peragendis
flimulatur
animus aliorum, a-qualium praecipue,aemulatione.
In
Scholis publicis lingvarum non
minus
quamaliarum
difciplinarum per
fe
minusjucundarum
iludiutn
felicius.
plerumque
fuecedere
folet3.
quamin.
privatis..
§. xxxxPofiulavimus quoque, ut
fapientiores
felicioresque
fe futuros esfe fperenreducandi,
libros
asfidua
verfan-do cura. Ad quaerendum Sc
fcifcitandum
excitari
debet
animus, antequam erudiri poteft,
Sc
praeparatumad
li¬
bros confulendum habere debet animum, qui eosdem fpontaneaverfare cupit
diligentia..
§. ΧΧΧΧΓ.
Naturac confentaneum minimeque
improbandum
eft, ut in ornnibus negotiis
fufcipiendis
quteraturcuihono?
Nec haec licentia unquam educandis vitio
vertenda..
Cavendum vero, ne haec quaeiliö ad defidiae
alimen-tum Sc excufationem verratur. Omnia bo«a funt Sc a
juveniübus quoque
animis
probonis
habentur,
quaecurio-iitatem fciendique cupiditatem excirare
Sc
fenfurn virium
eorum fovere posfunt. Fauila fcientiis
omine
quaerer©*:ceperunt earum
cultores: cui bono
? Dum
hac
quaeiliö-ne ab inutilibus Sc captiofis tricis ad veram rerum
per-fcrutationem. converfa eil eruditorum attentio;,
ad
Ρritu& Scicntiß
mnum vcro fapientite & folidae mentis humanae culturas
tendit, cum genio fseculi ad cum detorquetur fenfumj
ut nihil in bonis ponatur, niii quod vel ad volupta-res, vel divitias vel honores viam expeditiorem reddar.
Cum vero re ipfa bonum id habendurn fit, quod ad
ex-cellentiam & digniratem humanae naturae tuendam &
au-gendam juvat, facile apparet, curam hujus boni animis inftillandam & hinc praecipue ftimulos petendos esfe, qui-bus ad fapientiam augendam ferantur homines. Neque
ccecos adeo & depravatos esfe credimus hominum
ani-mos, ut antequam exemplis. & praepoftera inftitutione
perverfa fuerit eorurn indoles, dignitatem a ratione
re-rum cognitione & fapientia collufirara derivandam, ut
inutilem vel minus jucundam parvi faciant vel rejiciant. Facile itaque fciendi & fcifcitandi voluntas excitatur, curandum vero ne langvefcat.
§. XXXXIT.
Hoc quatenus a fubfidiis educationis, in librorum le-£ione politis, pendet, alteram illam regulam, fcilicer ut de rebusj de quibus ipli quaerimus, erudiamur, in libris
inftitutioni infervituris confcribendis, vel in dele&u
eo-ruoij qui in educandorum ufum confcripti Tunt, habendo,
obiervandam esfe jubet. Ut fciamus, quibus de rebus
quisque quaerat, live quod idem eft, quem fenfum quse-ftionibus a fe fa&is fubjungat, necesfarium omnino eft, ut
quam dudum colle&am habet in quar-umque re idearum
copiam, mentisque illus indolem perfpe£tas nobis
habea-mus. Alios enim fcientia aufturo , non quae iibi, led quae
allis perfpicua Tunt qnaerere fas eft. Libri igirur ad re¬ darn juvenrutis inilitutionem quid collaturi, ab iis quce
juvenilibus & adhuc parum cuitis animis non omnino
Educationis Linea.
bus queerendi.s Sc perfpiciendis par
fuerit
educandorum
intelhgendi facultas,perrra£lare.
Verbis
deniqus.per-fpicuis, Sc quorurn non
failaX
efl:
fe
ηfas loqui
debent,
§. ΧXXXIIF.
Optandum föret, ut.libros
inltiturioni
juventutis
in
quoetinque fcientise humana? genere aptos,
intelligendique
Sc fcifcidaodi facukati cuique rerati concesfse
adcommo-daros, baberemus. Laudabili quidem cura hoc in nego¬
tio defudarunt noilri aevi homines, de redla juventutis
informatione folliciti, an vero eo quo par cil
fuccesfu,
dubitare licet. Apud nos certe adhuc depenuria
ho-rum ad educationem rite inilituendam adminiculorum jure queritur. Germania
iisdem
abundare
videtur,
fed
vereor, ne multaquoqtie illa adhuc deiideret.
Qui
eru-6 korum Germaniae hac in re fuiceptos labores
cogno-fcere fibi jticundum judicaverit, adeat
librum
Lipfiae
A:o 1795 edirum cui, tirulus CburtiSleviftik
der Erzie¬
ltungs ScbrijißelLr
Deut
jebiands. Ein
Handbuch
Jür
Erzieher*
§. XXXXIV.
De vera fapientia aliorum
anirnis
inilillancla
folicito,
five hoc feripto live viva
inilitutione
facere
(ludet,
com-mendandam esfe rnethodum, qua Socrates adamicos
fuos
erudiendos Sc ad fapienriae do£lrinamformandos olim
ufus fuit, Sc quam ipfe Artem
obiletriciam
animorum
vocare folebat. In eo vero praeeipue pofita
eil hujus
artis vis, ut ab idearum penu, quam
colle£lam
dudum
habuerint inilituendi, eas depromat Sc ab ea parte mon· ilrer, qua novas, hoc eil, quaeeducandis
antealatuerunt
rerum proprietäres Screlationes
perfpkere
posiinr;
fic
enim fe non tam ab aliorum do£lrina cognitioncm
auxisfe,
152 Prim# Scientia
quam eandem propria animi viquafi peperisfe Tibi videntur.
Methodusdialogiftica, antiquis Philofophis adco iamiliaris, ad Socraticam hanc artem compoiira fuit, Sc erorematica
ad iimpliciores erudiendos noftro tempore aptisiima habita, hanc methodum imitari forfan voluerunt recentiores,
ve-reor vero, ne forma tantummodo qualicunque externa
noninterna vi Socraticam referant artem. Libros
juveni-bus Sc educandispervolvendos tradimus vel ut utilcm rerurn fcientiam eorum ope adquirant, vel ut virtutem, ututulti¬ mum omni educationi proponendum finem, reverenter
habere, exercere Sc amare difcant. Ut prius obtineatur,
libri intelligentia: Sc viribus uniuscujusquae actarisadcommo dandi funt, ut primae serati dehimati, ad res particulares Sc fenfibus obvias, proximas fenfibilesque earum rela-tiones monftrandas tendanr, Sc qua: his fuccedunt maruri-ori paulisper aetati uiui futura fcientice fubfidia, has res Sc rerum relationes in eas difpoiitas exhibeant clasfes Sc
ordines, quae rnentem ad illarum fundamenta Sc
princi-pia fyftematico & Philofophico ordine inveiiiganda prae-parant. Optarem ut maxima, qua fieri poteit brevitate, ie commendantes, coniignatos haberemus libellos, Scho-larum Sc Gymnafiorum in patria ufui infervituros, fieret enim iic, ut ad fyftematicam Sc Philofophicam
cognitio-nem in Academiis proponendam magis
prseparatos
habe-rent ingenii Sc intelligentise vires, qui easdem ftudio-rum gratis, adeunt.