DISSERTATIONUM
ACADEMICARUM,
QUASTIONES
in
JURE
NATURiE
A
RECENTIORIBUS
ILLUSTRATAS
RECENSENTIUM, Part. I. continuatio.
quam
VENIA AMPL. ORD. PHIL. UPS,
P RiESIDE
DOCT.
DAN.
BOÉTHIO,
ith. et polit. prof. reg. et ord»
p. p.
EPdCUS QUSTAVUS
GETER
weruelandus»
IN audit. gust. maj. d. ix juni? mdcccil
h, a. mc So
dissertåtionum
academicarum,
qu^stiones
in
jure
natur.e
a
recentioribus
illustratas
recensentium,
Part. Iimae continuatio
Vt jfure Natura ab Ethica
feparand<h
■ ==5
V
t appareat, quid etiampoft
agnittm
aplerisque
Ju¬
ris Naturalis Do&oribus Juris Naturae Sc Ethicae
diver-fam indolem, recentiorum Philofophorum cur»
reli&um
fuerit ulterius definiendum atque illuftrandum, ne parum fibi conftantibus Sc iterum facile confundendis limitibus quaeßiones, ad unam altcramve hanc fcientiam
pertinentes,
mifcerentur, breviter examinare juvabit praecipua
quscdam
circa laudatam hanc diftin&ionem dogmatavel opiniones,
quae fere usquc ad ultimumfeculi proxime
praeterlapfi
de¬
cennium in fcholis do£lorum Juris Naturalis
proponeban-tur. E Compendio Philofophiae Pra£licae Cel. Ffderi a)y
Sc quia mihi hoc fcribenti proxime ad manus eft, Sc quia
locum inter Ecle£licos recentioris aevi haud ignobilem
tene-re viderur illius Au£or, eadem depromam.
In praefarione Libri citati ingenue fatetur ,Cel.
Au-£lor: b) fe ab initio aegre permotum fuisfe, ut
ar&is
adeoB
li-a) Lehrbuchdir praktt/chen Phiiofophit von J. G. H. Feber vierte vermehrte und verbesferte aufläge. Gottingen 1776,
b) Verba iilius haec funt: Ich geflehe es, dafs es mir anfangs eini*
ge Ueberwindung koftete, den Namen des Rechtes derNatur auf das blosfe ausferliche Zwangsrechts einzufchrSnken. Unterdes-fen hielt ich es zuletzt für das Befte;Jnichtnur, weilnunmehr die
• * 3 *o C <8
limitibus Jus Naturae circumfcriberet, re vero melius
pen-firats, tandem (atius duxisfs, frequenratam a plerisque ea>
tempore docendi viam fequi, eam prsecipue ob causfam,
quod tmxime convenire videatur fini, quem in Jure bei.
Ii & pacis concinnando fibi propofitum habuit
Grotius, & quem hujus fcientige ad reliquas Philofophise
Pra&icae
partes habitus indicare videtur fcilicer, ut principia po-neret, ad quorum normim gentes hominesque, qui
coru-muni ex arbitrio inftitutarum
legum vinculo non renen»
tur, ufum juris cogendi non in foro propriae confcientiae,
fed coram aliorum judicio rite defenfitare posfent. Non
cum illis rixabor, qui modeftiae Au&oris tribuendam esfe judicant, cautam hane, quae aliis flu&uantis & incerti ani»
mi indicium videripoteft,proponendi rationem,ubi inlimine
feientiae, quam fibi enodandam fumferit, quaeritur, quo fpe-ftabitipfa fcientia.-Quaerendumporius esfe duco>
quaefuerint
principiajaquibushabitum, (icindicarum,Juris Naturae ad re»
liquas Philofophiae Pra&icaepartes inipfa fcientiae pertrada-tionedefiniverir, &annon vacillansquid &nonbese explora*
tum in principiis, a quibus egresfus eft, latear.Verba:
qui
comrnuniumex arbitrio inftitutarum legum vinculo non re¬
nen-meiften an diefe Bedeutung gewöhnt find; fondern vornehm¬ lich auch desfwegen, weil ich glaube, dafs derwahre Zweck
die-ferWisfenfchafc,derjenige,den Grotius fichdachteundwelcher aus
demVerhältnisfe diefer TheilsderpraktifchenPhilofophie mit dem
uebrigenfich ergiebt, kein andrer ift,als Grundfätze, auf welcher
VölkerundeinzelnePerfonen, die keinen gemeinschaftlichen, will¬
kürlichenGefetzengehorchen,fich berufen können,wennfieihr voll¬
kommenesRecht, nicht fich undihre Gewisfen,fondern andern
be-weifen wollen,in wisfenfchaftlicherVerbindungzubringen. —So¬
bald ich dafs Recht aus diefem Gefichtspunkte zu betrachten an¬
gefangen hatte, haben fich mir verfchiedene Bedenklichkeiten
aufgeklärt, und ich könntedann auch keinen Anfirand mehrnehmen dem Begriffe zu folgen, der die Grenzendes allgemeinenRechts enger angefezet,
• ) » c •
nentur,Åu&orem eadem ad liquidum non perduxisfe
teftan-tur. Eum civilisordinis inftitutaprsecipue his verbis refpexis-fe facile conjicimus,certe tarnen non illi mens fuitex ambim
Juris Natura: excludere quaeftionem: quojure cogimur ad
ci-vitatesineundasordinemquecivilernilliusqueinftituta tuenda.
Poftquam in Philofophia Pra&ica univerfali c)
amo-rem fui ipfius rationalem live regulam: qucere tuarn veram
felicitatem, ceu ultimum pofuit Au&or principium, ad quod
referenda fit omnis de judo, tam interno quam externo,
qusftio, & praedicatum rationalis veraeque, quo fpecificam amoris & fielicitatis, de quibus hoc loco quaerendum esfe
exiftimavir, indolem expresfit, e prudenti proprii commo-di ftudio, cum Sympathia, utut benevolentiae erga alios
fonte conjunåo, fatis explicatum esfe praefumfisfe videtur,
causfam, d) cur quaedtm ad hane felicitatem conducentia
ab diis expoftulare & vel vi extorquere liceat, dum ut
cetera praeftent aliorum confcientiae reliquendum .fit, in eo ponit, quod coaftio in his majora fecum ferret
incom-moda, in illis vero majora mala coa&ione praecaverentur.
Deinde t) progreditur ad principia Juris Natura:
definien-da, & quamvis ponere videatur, jus cogendi praecipue eo
fpe&are, ut fuum cuique confervetur, dubius tarnen
hae-ret, an omnibus de jure cogendi quasftionibus folvendis fufficiat hoc principium, adeoqr,^ ad aliud quoddam &
quod huic regulaefundamento eft} interdum adfcendendum, fcilicet, ut fententiam fuam ulterius explicat f), ad regu¬
lam: fac ea, qua: omnino optima esfe judicas, qua juben-te concedendum esfe putat, dari jus quoddam cogen
diex-traordinarium, quod a principio juris fuum tuendi non
B 2 flu*
c) Allgemeine praktifche Philofophie §. 57. d) Lib. cit. §. 58.
e) Recht der Natur §, 2, f) Lib. cit. g. 7.
• > 1* c •
fiuit, de quo tarnen in Jure Naturae, in (htu vero
naturs-li praecipue, ne cum interna cogendi jure confundarur,
quaeftio eft. Jus cogendi internum ab externo g) ita an»
tea diftinxit, ur illud confcienria cogentis permittat, hoc
vero coram aliis demonltrsri posßr, utut neceefarium fa¬
luris communis adjumenrum. Internum ita definiit: Ho-mines ad ea, quse lex moralis jubcf facienda, cogere non
licet, quando ex coactione probsbiliter majora
incommo-da nafcereBtur, quam quse ex omisfione officii profluere
posfent h).
Haec a laudato au&ore fic allata, ut fcopus Juris Na¬
tur® ab Ethica reliquisque Philofophiae difciplinis fepara-tus apparear, in unum collefta in hane fere fententiam
a-bire mihi videntur. Ad amorem fui rationalem five ve-rae felicitatis curam ultimo refsrenda eft omnis de jure
quaeftio, quae huic felicitati conducunt jure interno
perfe-&o ab aliis expoftulare licet, quamdiu ab ufu hujus juris
non plus damni quam commodi redunder, fed hujus juris extra te ufum tibi permittere nequis,niii demonttrari aliis
posfet re vera majori omnium felicitati conduxisfe, ut
il-lius ufus permisfus fuerit. Argumenta, quibus haec
demon-ftratio abfolvirur, ut plurimum quidem eo fpe&ant, ut
du-bium fit nemini, quin aftiones, quae coa&ione cohibeantur,
gireri lsefionem intulerint & id quod fuum fuerit,
abftule-rint, fed fi porro quacratur, quid fuum esfe debeat,
regtx-lam illud dijudicandi habes in eo, quod verae omnium
fe-
li-g) Lib. cit. §. 3.
U) Prohlbitivo fenfii ea expresfimus; qnse Au6lor prasceptivo
adM-buit, Verba illius baec funt: Man darf die Menfchen zu dem,
was gitt, und alfo innerlich Pflicht iß, zwingen, wenn durch die
Verletzung die/er Pflicht, nach aller IVarfcheinlichkeit, mer Bå~
fes gefliftet werden wurde, als durch den Gebrauch derjenigen.
I§* ) *3 C #
licitati conducir, & quum fieri interdum poteft, ut ufus
juris cogendi fine anregresfa iscfione obtineat, illud ab eo,
quod verse felicirati, omnium fdicitatem in fe
comprehen-denti, convenit, dijudicandum.
Summam fic habes argurnentorum, qnibus Jus
Natu-ras fuperftruendi usque ad noftra tempora illius do&oribus mos fuit, etiamfi illud ab Ethica feparandi necesfitatetn
sgnoverint. Breviter jam disquirendum, quid in his ar¬
gumentandi rationibus, ut fibi conftenr, defideretur, atoue
quid,ut perpetuis limitibus Jus Naturae abEthica rite
fe-paretur, recentioribus Philcfophis illuftrandum reli£lum
fuerit, & denique quid ad hane illuftrationem contulerinr.
Neminem nifi difciplinarum, de quibus hic quaeritur,
omninoignarum fugere posfe putamus, jus alios cogendi,
circa quod in Jure Naturae omnis verfatur disquifitio,
quam-diu inträ liberratis, quam aliis denegare non posfumus fe
fuaque tuendi, limites contineatur, alio fpe&are, quam £
quseftio inftitueretur, an ufum juris, quem alii prohibere
non fine injuria posfunt, fibi ipfi in foro confcientiae
per-mirrere lieeat. Nec dubium eft, quin Jus Naturae ab
E-thica feparatum maneret, quamdiu la?fion«m
demonftra-tam requirimus, antequam juri cogendi Iocum concedimus,
Expedita igitur turaque foret via, has difeiplinas per¬
petuis Sc non
confundendis limitibus feparandi,
ft modoomne Jus cogendi ad jus defenfionis referri posfet. Pro dudnm explorato usque ad noftra tempora habuisfe
viden-tur Juris Naturae interpretes, hoc fieri non pesfe, nifi
re-pugnante senfu hominum cotnmuni, Sc nifi ar&ioribus,
quam par fuit, jus cogendi circumfcriberetur liroiribus,
ve-rendumque esfe putarunt, ne fic exfurgerer dochina SC
ordini civili Sc effieiis a morali lege praeferipris
pernio-fa atque earn ob eausfam, quo falutis publica Sc moralis
ho-# ) 14 C •
hominum
cult^rsc
quis amantior vel fuerit vel videriopraverit, co fatius quoque duxit alia, extra fe fusque
de-fendendijusevagantia,in fubfidium vocareprincipia,quorum
ope, quae ab initio feparata esfe voluit, denuo inter fe mi-fcendi illata eft neceslitas. Itaque non (ine causfa
recen-tiores, quibus Philofophia fibi ipfi conftans curae fuir, fibi
ulterius disquirendum & illuftrandum esfe
putarunr, an Ju¬
ris Naturae ambirus, fine ullo, quod reformidare hucusque
vifi funt illius interpretes, rerum publicarum & moralium
detrimento, illis circumfcribi non posfet cancellis, ut
o-mnis in eodem quaeftio ad jus defenfionis, nullo alio in
fubfidium vocato principio, referri posfet?
Eos praecipue fru&us e ftudio Juris Naturse
repor-tandos esfe cenfuerunt, ut cerra & hominum arbitrio non
fubje&a ftatuerentur legum civilium fundamenta, & con¬
ftans daretur, praepotenti e civitatum inftitutione exortae
cogendi vi norma, fecundum quam jufta fe exfereret. In his definiendis & ftabiiiendis, ad ftatum hominum,
quem naturalem vocäre mos fuit,alio confilio non
refpici-endum esfe putarunr, quam ur Hobbefianis omnis
praeclu-deretur erroribus occafio, & extradubium ponererur, non
ab arbitraria quadam inftitutione pcndere cogendi jus, fed
firmas, ftabilitasque esfe illius a natura ipfa regulas, omni
humano inftituto fundamenta praebituras. Sollicitiori,
quam hi iidem, de quibus jam loquimur, recentiores
Phi-lofophi adhibendam esfe judicarunt, cura inprincipiis mo¬
ralis indolis enodandis, fe in aprico pofuisfe fi(n vifi funr, nullam coa&ionem moraliter bonas, quamvis éxterna cum
lege convenientia confpicuas, efficere posfe a&iones, unde facile colligitur, dire&um non dari posfe
propter
morali-tatem cogendi jus. Neminem quidem fuisfe
putamus,
qui, quamvis omnem de jufto quaeftioncm ad ftudium fe-licitaris retulerir, abfurdam illam tueri voluerit fententiam,
: ) ' - v
# ) is C #
qnod homo per aliorum vim, ademta libere Sc ex pro¬
prio arbitrio fubfidia felicitatis conquirendi poteftate,
fe-lix ex aliorum arbirratu evadat. Sed cum omnia ad fe¬
licitatis normam exigunrur, quaedam tamen verendi
caus-fa adesfe videtur, ut certis Sc fine erroris metu definitis
principiis cautum fit, ne hominum, qui quidem finguli fe-licitatem non tamen ideo veram felicitatem feåantur,
ju-ra, eorum, qui fapientiores fe aliis esfe forfan exifttmanr,
arbitrio tradantur, quod ne fiat, ipfa, a qnibus in jure
co-gendi definiendo egrediendum fit, principia prohibere
debuerunt. Sublata, per accuratius inrer moralitarem Sc legalitafcem a Recentioribus pofitum discrimen, omni pro¬ prer moralitatem direkte cogendi licentia, quaeftionem
quo-que de indire&a, qualis parentibus praecipue propter
edu-cationis lege morali illis injun£tumofficium, competit, a ju¬
re Naturae ita removendum esfe viderunt, ut ad Etbicam
relegarentur ejus fundamenta, Sc in Jure Naturae non a«
lio refpe&u )ocum invenirent, nifi inter eas generales
co¬
gendi leges fanciendi condiriones, quas legiflatori veren¬
di Sc inta£la cujusvis confcientias relinquendi, non vero
praecipiendi injun£la eft necesfiras. Hac vero non fublata
fed remota Sc ad aliam aeque necesfariam difciplinam re«
legata, facile perfpicimus nihil obftare, quominus intra quaeftionem de jure fe fuaque tuendi, maneat omnis in Ju¬
re Naturae disputatio, fi demonftraretur jus ad focietates
civiles inftituendasimmediate in jure defenfionis contineri«
Morem, qui inter Dolores Juris Naturae jam pridem
invaluir, ut principia ad quorum normam dijudicaretur,
quid in civitatibus juftum esfet,a pa£to vel ita di£to Con-tra&u Sociali derivarent, non quidem omnino
rejicien-dum esle putamus, fed eum, qualis ad noftra
usque tem° pora obtinuit, in causfa fuisfe puramus, cur abuna parte Uli haud pauci locum dedisfe videantur errori,
locie-• 3 «* C ©
tåtes civiles eodem refpexerint oculo, ac omnia alia
arbi-trio cujusvis,five eadem inire voluerit five non, relinquen-da pafta; dum ab altera parte non fine contradi&ione
cum iis, quae de pa&is in
genere docuerunt, abfolutam,
propter falutem omnium veram, alii ad hoc pa&um
fan-ciendum permittendam esfe cogendi poteftatem
monue-runt. Et nifi omnia me fallant, heic re£te quaerenda eß
ratio, cur, non fine formidine perniciei rei publicae
infe-rendae omnia ad jusdefcnfionis in Jure Natura: referri posfe crediderint horum cordatiores, & ficconfufioniJuris Natura:
cum Ethica, quam antea damnarunt, locum aperuerint.
Hisce medelarn tempeftive, ut mihi videtur,
attule-rint recentiores, docentes abfolutum quidem non dari ad
civitates inftituendas cogendi jus, Ted dari naturale
adqui-fitum e jure res in communione antea pofitas occupandi
ita derivatum, ut fi quis ea, qdae alter fua nullo
contradi-cente ab initio esfe voluerit, ia discrimen vocaverit, ille
qui occupavit alterum, qui juri inde oriundo fe
oppofue-rit, cogere posfit, ut aequas fecum ineatres occupabiles
dis-tribuendi conditiones, communemque a neutrius arbitrio
pendentem inftituat cogendi poteftatem, quae unicuique
fua tuto praeftet. Si quid in me eft judicii, lucem, quam
liucusque defideravimus in Jure Natura ab Ethica
fepa-rando hac via habebimus. Et fi vel aliud non exftaret
meritorum Celeb. Kantii in Philofophicas difciplinas
do-eumentum, illud quod hane res hucusque confufionis
ple-nas extricandi viam primus docuerit, honori illi non nifi
cum ipfis fcientiis morituro vertendum esfe cenfemus,
quamvis neque denegandum esfe putemus, ipfum In iis
quae hinc pendent judiciis, fibimet ipfi interdum minus
confentientem & conftantera fuisfe i),
i) Documento Amt ea, qu» de pcenis forénfibus docet, Metaphyfi' /che Anfangsgründe der ReehtsLehre ii Tb, 1 Abfchn. pag. 196
® ) *7 C ®
Ut verorquid Recentiorum ab illo erudiforum
pro-ponendi ratio differat ab illa, cujus dogmata breviter in antecedentibus expresfimus, appareat, paucis comple&i
vo-lumus prsecipua ex eorum fenrentia Juris Naturs
momen-ta: Homo ad obfequium morali legi praeftandum
obligatus,
ut hoc praeftare posßr, libertäre res huic fini infervituras
quaerendi ilbique attribuendi gaudet, quousque aliorurq e-undem in finem concesfac libertati remoram non facit.
Si fuae liberratis ufu conditiones libertati finguloruni ne-cesfarias infregerir, jus cogendi contra euin valet. Qui
igitur conditionibus, fecundum quas res fuas faciendi, ut
liberratis nulluni nocenris, tuta adminicula fieri
queant,
fe-met oppofuerit, is libertati aliorum officir, quod
ne in ae-ternum fiat, ad civitates inftituendas oritur
cogendi jus,
ex quo, fcilicet ipfo defenfionis jure,oritur Civitatum
jus,
omnia ea quae ad ftatum, in quo cuilibet fuum conferve-tur, tuendum& muniendum necesfaria funr, legibus
cogen-tibus requirendi. Et lic porro. Sed, ut tota hsec
princi-piorum immutatio in debitamponatur lucem,enodanaae
quo-que funt quaeftiones: de Juris Naturce St3 Ethicce nexu atqm