DISSERTATIONUM
ACADEMICARUM,
QU^ESTIONES
inJURE
NATURAC
A RECENTIORIBUS
ILLUSTRATAS
RECENSENTIUM, Part. I.
(^UAM,
VENIA AM PL. ORD. PHIL. UPS.
p r
msi
de
Doct.
dan.
boéthio,
sth, et polit. prof. reg. et ord.
F. F.
ttmvmmirvé'
%m££jsr2)g&,
sriP. victor. wkstr o g o tii us,
IN ÅUDIT GUS!. MAJ. DIE XVI JUNII MDCCCI,
H. S.
•i - ' - '
UPS ALI JE ,
CONTRAGTS- P ROSTEN"*
HÖGÅREVÖRDIGE och.HÖGLäRDE
Herr MAGISTER,
JONAS
KIEL
LÅN DER
5OCH
PROSTINNAN,
HÖGÅDLA FRU
EVA
MARIA
KJELLANBER*
FÖDD
MINE HULDASTE FÖRÄLDRAR!:
T-f
I
livadjag är, är jag genom EDER.
— Fur att högtidligen
arkanna detta, betjenar jag mig af
detta tillfälle, och helgar
E-DER
^
dessa
Blad.
—jfag
gär härvid
ej anspräk pä någon an¬nanfortjenst, an den
— om den är någon — att jagföljt min
kansla aj den djupaste Sonliga vördnad, kvarmedjag altid är'
MINE HULDASTE FÖRÅLDRAR
ED ER
Lydigße Son:
VIRIS
AVMODÜMREVRmtWISETPRMCLAMSSIMIS
Dom. MAG.
IONM
KELLGREN,
PASTOR I ET PR-ffiPOSlTO IN SKATELÖF,
AV UN CU LO O P TI MO,
ET
Dom. MÅ G.
NICOLAOSALANDER,
PASTOKI IN ÅSLEU, ADJÄCENTIS CONTR. I'Rj^POSLTO,
A FFINI C A RISS
IM O.
Vobis
hocce offero opus. —• Obiatum veto intimam il lam,qna, exempia quas mihi a
VOBIS egregia
Virtutum
etDodrinÄ
prcebentur prosequor, venerationem,
calidissimis
cumvotis
con-juntflam, VESTRIS insistere possevestigiis
testaturumveilem.
Benign! igitur excipiatis pisedocumeatum,
licet
levissimum,
men-tis, qua VOS colo
colamque
ast era umDISSERTATIONUM ACADEMICARUM,
QtLE-STIONES in
JURE
NATURiE
aRECENTIO-RIBUS ILLUSTRATAS
RECENSENTIUM,
Part. I:ma.
De Jure Natura ab Ethica fiparanJo.
Confianti
bratumcomprobatum eft
di&um: Qui bensexperientia
diflinguit, beneantiquitus
docet,cele¬
Sednon nifi fenfim crevit laudata ifta bene docendi ars, Hserenc
quidem prima cognitionis humanaé initia in particularibis & individuis, at, cum eorum notitia nobis non pateit,
nifi pofitis inrernis «Sc perspiciendi vi, qua natura nos
inftruxir, propriis conditionibus, & ab illis pendear,quid & quäle fit iliud, quod in quacumque re quaeramus, faci-le erir intelle&u, cur bene distinguendi negotium tuto procedere nequear, antequam hae iteruta interna: omnis
Sciemim conditiones explorentur, et e tenebris, quibus
eircumvolvuritur, educanrur, ut quid qusque valeat di-ftin£le perspici possit, earumque ope unaquatque res, et
quacliber circa eandem oritura qusestio, in fiuo ponarur loco, fuisque circumscribatur limitibus, urquid genuinum,
verum fibique condans ftt per totum humana:
cognitionis campum iiiucescat.
J3rimo ad rerum caussas inquiréndas reoramine ad
universalissima prscipiti salru transiliisse Philofophos,
Hi-lloria progressuum cognitionis humana: abunde tedatur» Sed docere quoque eadem videtur, ab obfcuris his uni-verfalium regionibus parum fecum ad profuturam
rerum Scientiam retulisse adjumenti, quibus in eisdem versari
volupe fuit, priusquam ad panicula-ria denuo descendere
& res, de quibus qüatrerent, certis circumsribere
V§ ) 2 ( ^
bus didicerint. Diu Philofophiae nomine rerum Scientiam quaefiverunt Grceci, antequam, Platonjs & Xenocratts tempore, introducla fuit res, de quibus quaerebant, in Divinss humanasque dispescendi neeessiias, «Sc hte Pbyficat illse Etbias condiruebarmir objeclum. De Hominis bono mulrum disputatum fuit, antequam Aristoteles a) distin-cte dirFerenriam inter bona, quae a caussij extra animum pofitis procreantur, <Sc illa, qua ab aclivo animi ftatu
pro-veniunt, docuit. Neminem in Scientiis verfaturn, esrum-que fines fecum meditarum, fugere poted, noYam.ope
diftindtio.num bujus indolis femper Scientiis allatam fuisse
lucem, viamque, qua ad veritatem progredi licet, expe-ditiorem tutioremque reddiram esse. Inter preecipuashas,
quibus veri fcientia au£ta ed, didin&iones referimus a Recenrioribus illatam Éthicam a Jure Natura? feparandi rationem, cujus initia & progressus breviter illuftrare no¬ llruin esse voluimus.
Homines, monente confeientia fuperioris, qua: illis
ined, natura:, de rc£lo, judo & honefto quaerendi
fre-quentes femper habuerunt occafiones, quss inter
praeci-puum fibi vindicant locum illte, quae a morihus, inditu-tis Sc imperiis, quibus continetur dominum Societas,
de-fumuntur. Viderunt quidem illi, qui de harum rerutn fundarnentis Sc reititudioe quserere fiium ssse
exidirna-runtress, quales inter genres vigent, non adcommuneni
quandam Sc fibi constantem normtm ex inftituro
introdu-&as esse, fed re£le tarnen fuspicati funt, eas non omnino ab h ominum pendere arbitrio, verum ut loquirur Cicero:
non a Prstoris editto, fed ab ipfa Natura, conftitutum esse
jus. Qui ab antiquissimis retro
temporibus,
utPhilofo-phi rite tuerentur nornen, «liquid de moribus prscipien-dum fibi esse putarunt, quaeftionem, quid qualeque fit hoc
ß
a natura conftkutum jus, intaclam relinquere non potue-runt; Sc lic prima Scientiae, quam
Jus Natur
sevocandi
mos poflea iovaiuir, dederunt fpecimina.Immisra
qui-dem hxc in Graecorum Philofophia plerumque in libris de
ofhciis et virrutibus invenimusj fpecialis tarnen iliis dieata
fuisse videtur cura in iis, quas de Legibus inkituerunt,
disquiskionibus F).
Non itaque fine injuria antiquorum
diclum
et(aepius
repetitum fult, illos Scientiam Juris
Naturalis
vel
igno-rasse vel neglexisse. Coluerunt eam
fåne, quamvis
nontitulo, qui pofteriori setate ufitatior
fuit,
eaminfignive-rint, et quidem, me judice, proposito ad comrnunem
hominum viram accommodato, quod in Recentiorum de eadem Scientia curis frukra faepe quaerimus. Nisi enim omnia me fallunt, cornparatio inter Grseeorum Sc
pofte-rioris tevi hominum Philosophiam, quatenus ad res
fpe-£bt , de quibus a vita hominum communi accuratius
quac-rendi defumta ek necessitas, ubique docet, palmam iliis
adjudicandam esse in eo, quod non tantum fcholae,
fed
prsecipue vitas, fcripferint. In argumentis,
ad Scientiam,
de qua heic agimus, pertinentibus, forum
confcientiae
aforo externo rke quidem dikinguere nefciverunt, fed ab
eo virio paucissimos quoque Recentiorum immunes
de-prehendimus; De katu naturali, de quo
follicke adeo
qusrendum esse exiftimarunt Recemiores, nihil
fere
An-tiqui praeceperunt; fed
ii
jura hominum reipfa
distribui
et rueri nequeant niß in civirate, disquiskionem de iis utilius eo devolvi putaraus, ut de Legibus in civirate
fe-rendis agat, quam fi in iis, ut Recentioribus
faepissime
mos fuit, fubsistarnus, quae ad Statum, a quo, fi unquam
exkiterit, egrediendum necesfario fit, unice fpe£lanr. Et
A 2 cum
b) Documento Tunt: Platonis de Legibus Libri VI. & Cickrohjs,
• ) 4 C' •
cufn ieges, qua in civitste valent, c vi cogenri nunquam
fepari posfunt, quaeftio de earum caussis prxcipue infti-t*ta disquisitiones a fcopo minus disrrahit, qui Jure
Na-turae, ab Ethica diftin&o , propositus est, scilicet ut
defi-niatur: quas fit jufta aüos cogendi potestas, et quousque fe extendar.
AdJusNatura?abEthica feparandum pofterioris «vi ho-minibusadjumentum, ab Antiquis ignotum, attulisse quidem
videtur distin&io,in omnidejuribus & officiis,pofiGrotium,
disquisirionefolemnis,interjura perfectaetimperfe&ajfedprae
terquam quod rem ipsam, his designatam verbis, Antiquis
non ignoram fuisse, plura teftantur documénta,e quibus
ef-fatum Ciceroms:Dissimijlimaestdebitiopecunta grati&>attu¬ lisse fufficiat, parum ad iliam, quam routua Scientiarum
perfe£lio poftulat,
feparationein valuisfe
laudatam hancdiftin£iionem,ipsa docet experientia. Neque hoc mirum,
nam, quamvis usitata juris perfe£i definitio indicare vi¬
detur, quaefiionera aiio fps&antera, quam si disquirere-tur, quid de jure remittendum moralis jubeat lex,
defuis-se tarnen videntur certa & bene explorata prineipia, qui¬ bus, tie divsrsissimse inter se denuo confunderentur
quae-stiones, fatis cautum esset. Evitanda? ejusmodi
confusio-nis documenrum ipfa illa, qua? sd analogiam diftinßio-nis inter jura perfecta & imperfe&a in Jurisprudentiam
naturalem intulerunt illius Do&ores,dogmata fubministranr.
Non enim fatis esse putarunt, ut ofiicia, quatenus juri
aliorum perfe£to vel inhperfe&o respondebant, in perfe-£lis 6c imperfecta dispescerent, Ted de obligations quo-que perfe£ta et imperfe£ta legeque naturali cogente et
non cogente locuri fimt. Qu« distinguendi rationes, fi
ad Jus Natura?ab Ethica feparatum adplicentur, nulliusfunc
ufus, &, fi ad obligationis naturam in genero illuftran-dam adhibeantur, ad veram illius, sensuique hominum
communi obviam, notionem adukerandam haud parum
• ) * ( &
contulerunt. Re&ius, me judice docetur, quum
cogenüi
poteftas a juris norione nunquum
feparatur,
fed
utraque iisdem cfrcunrciuditur limitibus, arque id , quod juris no¬mine in juribus ita di£lis imperfe£tis venit, re
ipfa
per-fe&um esfe probatur.Aliam, quam eam, quae a fic definita
juris notione
iudicata videtur, viaHl, inde ab eo tempore, quolittera-rum ftudium, profiigara rnedii avi barbari'«, iterum
fio-rescere ccepit, tenratam fuisfe notum
ed,
qua morumdi-fciplina duabus a fe invicem
diverfis Scientiis
dispefceba-tur, quarum altera podea Juris Naturae, altera
Ethicac
nacla ed nomen. Judas novae hujus «Sc a veteribusigno-tac diftin&iofiis causfas fe habuisfe putarunt illius
Au&o-res, cum aliam esfe quceftionem, quid Lex naturalis
di-£litet, feu quid re£tum honeftumque fit, aliam aurem, quoe
de causfis Se incitamentis virturum agit, crediderunt. Il-lam Juris Natura, hans Etbiccs objectum conftituebanr. Haec diftinguendi ratio ita fenlim invaluit, ut
nullus
du-bitern, quin plerique adhuc, qui eandetn inde a pueris
memoria impresfam retinent, åc cuique Juris Naturae, hoc fenfu fumti, parti refpondentem enumerare didice-runt Ethicte partein, laeföe antiquitaris Sc veritaris reum
habeanc illum, qui de illius neccsfitate 3c utilirsre vel paulisper dubittrer.
Kon hujus ed loci, ut disquirarmis, an plus valeat haec didin£iio, quam fi Homiliarum Scriptores aliunde quam a Theologia dicendi argumenta petere debere
di-ceremusj condat faltem, illos, qui Ethicam hac ratione
a Jure Naturae didin&arn pertra£larunt, declamationes potius, quam Scientiam concinnasfe. Ut utilem quandam
Sc ad Scientiae formam magis accommodatam in harum
declamationum locum (ubftituercnt cognitionem, ad Sci¬
entiam Legislaroriam Sc Artis Educandi principia curam Sc dudia convertenda esfe non fine ctusfa prseceperunt
Re-# ) 6 c m
Receariores; fed qui in hss Scientias incubusrunr, viaro,
qua jufto Sc tå vera Sc tibi coniUniia judicia formanda apto ordine procedendum eft, impedimentis obfitsm
fem-per dolebnnr, quamdiu Jus Harune ab Ethica non ita
fe-paratum habuerint, ur quid fori fir externj, quid interni,
non dubiis definitum faerit limiübus. jus enim ulcimus
Legislarori propofnus eft feopiis, virrus vero educationi.
Et, fi a noibris in bis rebus coilocatis fiudiis exemplurn
petere liceat, farenruir, nos rum demum necesfiratem Ju¬ ris naturalis Scienriarn a prreceptonirn moralium
pertra-cbatione feparandi rite
perlpex^sft,
quum Legislationisartisque educandi principiis follicitiorem impendere
cu-ram occepimus.
Uc controverfias eorum, quos nulia juris civilis te¬
uer communio, dirjmendi ceira Sc communis ftatueretur
norma, Hugo Grotius, cujus circa Scicntiam Juris Natu¬
ra merita laudabunr femper sequi Scientiarurn
EEflimato-res, opus, noa minori fagacirare quam eruditione confpi-cuum, de Jure Belli & Baas cpncinnavir. Elucec in
roto hoc opere Aufboris propofitum qua'friones dijudi-candas iis circumfcribendi iimitibus, ur, quae juibae fint vi aliorurn afbones coercendi live belli csusfe, apparea?;
arpcurn a vacillantibus Sc non fatis exploratis e g resfuß fit principiis, Sc jarn ad ea, qu«e ab ipfa natura
profki-fcuntur-, jam ad Legum divinarum infbituta, jam ad mo¬
res & pa£bo racito inrrodufbas confveiudines pro.miscue
provocare videatur, multa defideranda reliquir, antequam
Juris Externi ditio juftis contineri posfit finibus,
Quod Grotius ad controverßas eorum , qui nullo
te-nentur juris civilis vincuk), decidendas conferre voiuir,
id ad jus, quo homines in civitate continentur, firman-dum adgresfus eft Thomas Hobbesius c). Hic extra Ii-
# * ) 7 { #
rriites vis cxrrinfecus cogentis eo minus egresfus ef!,
tjüum porlus omncm iniernte obligarionis au&oritaceifr
ftiftulisfe nih i Iq 12 e juftuiri prius sgnovisfe videatur, quam
homines bel)o omninm in omnes defatigari vi exreraa ad
pacem quarrendam & tuendam impellerentur, Explofa dudum eft hare Hobbesii fen.renria,, utpote omni virtutis fenfui veriranfcusque, quce hornini fan£tisfima: esfe
debe-xenr, inim'r'ca, quod ramen non impedir, quominos viri
fagacislimi fcripta adjumento hand conreronendo fuerint
illis, qui Jus Natura: ab Ethica fepararum juIiis continere finibuscautiore &fapienriore confilio poftea aögresfi funt, A Grotiö pa-riter ac Hobbgsio erudirus Juris Natura
fir-miora, quam ille, & veriora, quam hic, ponere voluir
fundamenta Samuel Pufendorf d) foc'ialitarem ipfius
di-fciplinae"' önicum ftatuéns princtpmm. Magna erregii
hujusViri in disciplinam Juris 'Natura: merira grata fem¬ per agnofcer pofteritas, fed, cum a principso latiori quam par fuft? fi Jus Natura ab Ethica rite fepararerur,
<3e nimis angufto, fi urraque disciplins conjungerétur, egresfus fucrit, faftum eft, ut non tantum rixis iniuilibus,
vehement! animorum contentione ab urraque parte motis, ferner implieüerit t'), fed anfam quoque dederic
attentio-nem a necesfaria Juris Nacurae ab Ethica féparatione
di-ftrahendi. Qui enirn, (1 de cftictis in univer/um quae-ftio inftituebatur, non tantum non fufficeré, fed in varios
lnducere errores principium SöciaHtttis
pro ultimo
asfum-tum re£le videbanr, de univerfaiiori, quo ab bis cauturn
esfet maliSjCOgirandum esfe prareeperunr, quod
Leibnit-zio duce fe rite expofnisfe gioriatus eft Christianus
Wolfius/), regulam: Qii&rt tuamperfe&iouem ultimum Sc uab-d) Samuelis Pufsndorfm de Jure Natura & Gentium. Libr. VIII. <) Vid, Script« Puf&ndokfii ErifHca Libris de Jure Notusa adnexa.
/) WoiFü Jus Natura & Gentium & prolixioris hujus operis ßpi.-cotna, lnßitutiones Juris naturalis f Gentium,.
unicunvJuris Naturre principium ftatuens.
Nihil quidem
de Wolfii meritis detrahere volo, fed maximum attulisfevidetur fuis fe&atoribus impedimenium in fcopo &
requih-tisjuris NaturaeabEthicafeparatiriteperfpiciendis & dijudi-candis. Re£lius & ad necesfariam inrer quaeftiones in Jure Naturse enodandas Sc illas, quae ad Ethicam pertinent,
fejun£tionem accommodatius progresfus eft Christianus
Thomasius g") principia Honeiji, Jufti ac
Decori
fecer-nendo, e cujus fcbola egresfus celebris Juris
Confultus
NicolausHieronymus Gundlingius qui,Hobbefiana po-ftulata Thomasii disciplina temperans, eam primus introdu-xisfe viderur Jus Naturse ab Ethica feparandi rationem, quam pofteriori tempore fecutifunt Juris Naturse in Schö¬
lls Germanire Do£tores Sc Epicornatores, qui ecle&iose
nullique Se£tse addi£lae Philofcphia: operam dare
Tibi
vifi
funt, quos inter nominasfe fufHciat GottfridumAchen-vall Sc Joh. Georg. Henricum Feder, quorurn in Jure
Naturae Compendia prcele&ionibus explicare
Sc illuftrare
in Academiis Germanise hucusque prrecipue in ufu fuir.Qui inter alias Europei orbis Gentes ultra Grotium, Pu«
fendorfium & Wolfium fapere voluerunt, Antiquörum more aut exiguum pofuisfe videntur inter
qusefiiones Ju¬
ris Naturae & Ethicre difcrimen, aut fairem particularem
omnem de iisdem in univerfum feparandis neglexerunt
curam /).
g) Fundamentu Juris "Natura if Gentium a Senfu communi dedttcla,
Jt) Jus Natura ac Gentium conntxa ratione uovaque metbodo
elabora-tum\ 6t Disfcrtatio: Status Naturalis Hobbesu in corpore Juris Civilis
dtfenfus Isf dtfendeudus,
i) Documenta «sfe posfunt egregiis alio# praeeptij & pJiÜofophica
{agteitate confpicut Ad. Fergosonii öi Payley in do£h-ina morum fibri.
Quorum utrumqne Germanico idiomtte cxplicuit 6c adnorationibus auxit
Cdeben(musGarve:Alterum tirulo: Grundfitze der Moral*PbHoJopbie,