Mag. JOHANNE

/ S" ■ D.D,

ATSNOHTA

QUyEDAM

PETRINA,

DISSERTATIONE GR/vDUALI 1LLÜSTRATA,

OVM1

CONSENT. AMTLISS. ORD. THILOS.

IN REGIA ACAD. UPS.

P RiESIDE

Mag. JOHANNE

FLODERO.

Gr^c. Litt. PROFESS. Reg. et Ord.

publico subjicit examini

NICOLAUS SVANSTRÖM,

ST1P. REG. VERMELANDUS.

Jn Aud. Gust. Maj. Die XVIII. Maji, A.MDCCLXXIX.

hor1s solitis.

UPSALIAv,

Apud Jon. Edman,

Dired. & Reg. Acad, Typogr.

i Petr. II: v. 4- 8.

cclefiam N. T. reprtefentat Apoftolus in imägine1 aedificii, quod ex fidelibus, tamquam totidem la- pidibus, ccnftrudum fit fuper Chrillo, ÄlBa> ccv%o- yoovtocicoj tfgos cv, inquit V. 4. TTgpreqxofxsvoi - - - oos Ai&ot

(fivres. oMoåofAsti&e., ad quem accedentes, tamquam lapides

vivi aedificemini, b. e. Chrifto adha?rentes, _tamquam la- pidi angulari, ingrediamini & ipfi in flru&uram, ^ut ex vobis _apte coasmentatis confixuatur fpirituale asdificium::

naro per adpofitionis quarndåra fpeciem fubjunguntur

antecedentibus verba, Zikcs 7ivevfxccrivos, perinde quafi fcri-

ptum eilet: y&f ccvro}

om^gjas!woc ylvyjcBs-

fXUTivos, UqdreojjLu

olyrn

rituales Ebr. XIII: 16. Rom, XII: 1. Deo offerendo»

faeerdotalis _partes muneris oblturi. ChriiTum autem efie Al&ov avgoywvicciov, cui fpiritualis ha?c domus ni-

taturv probat ^ex FX XXVIII: 16. & Pf. GXVIII: 22. at- que difpefcit Judsorum coetum in rks Tii^hovrus & rås

ccTreiSBvTc&s; vfjfiv, inquit v. 7..rots 7T^sv8(riv v\ rt^rj^ in qui-

bus verbis rj r^v\ referri potefl vel ad Ghriftum, pofito

termino abflraSlo _{pro concreto,} hoc fenfu: vobis, qui creditis, eft Ghriftus t/juj}, vel ^evrtfjics, in honore habetur*,

vel ad ipfos credentes, relato hoc coramate ad ^antece¬

dens,. ubi credentes dicuntur^■w'kcctut<t%yv9fivclt> ut hic emergat nexus & fenfus: qui fidem collocat in Chrifto,

non confundetur, non excidet bono, quod exipeclat,

vfjuv b ^{x. r.} A. ad vos ergo, qui creditis, pertiner ^v\ rifxrj,.

honos ille, nempe ro prj vocrcacrxw^vcct, vobis erit honos,

quum venerit Chriflus ad diftribuenda praeruia. Neutra

^xplicatio diflentit contextui. Si eoim priorem ingredi pia,-

Amvcrjrce qu&åam Fetrina. ^% placuerif exponendi viam, hane habebis oppofieionis ra- tionem: ilIis qui oedunt efl Cbriftus evrtfxos-, fed illis qui

non eredunt, eft ille o-raJ«'A#. Sin pofterior in- terpretandi ratio magis adr ferie, hoc modo libi opponi

dicemus ras ret^bovroes vAi ras dnstbåvroesj illi honora»

buncur a Chrido, hi vero 7rgor%o\paat, impingent, gravis- fimeque cadent St pleåentur. Ceterum ve.o integram

fentéutiara hane, Å&cv tv ^{- -} %e<p&\tjv yvvlocs, om'fic Sy¬

ras interpres atque fic legit: v//iv av y\ rtfjtyj rots m^ban,

dnetbacrt Js A'bos TrqorKOfjt/uLocros ncy 7thqoc

cKccv^dKa,

leiuonenn etiam GRO 1 1US approbat, dicens interjecla

verba hac illata eile, ex Matth. XXI: 42. Verum, licet fenfus, hacadoptaraiectione, fjcilis fiat, nihil ramen, Omni¬

bus refragantibus Codicibus, excludere nos quidem aude-

mus, in pnmis _{quum neque} fic male Ht fenfui conful-

tum. Dicitur enim Chriftus xstpoiXn yoovloos refpeStu in- fHelium, quod ad illum oifendunt St labuorur, xslroct .clvro7s bis KTcca-iv Luc. _{II.: 34.} unde etiam dicitur illis ^AIbos

Ti^oaKo/ufAoiros. Senfum ergo fic exprefléris: non obedi-

entibus eft lapis, q em sedificantes reprobarunt, fa^tus

Caput anguli, & lapis, ad quem impin^itur Sc petra of- feodiculi, vt Tt^orwitrari rS> Aoyoo d7rsibavresy qui, vel, ut- pore qui impingunt, quum non obediant verbo, hs ^o 'a&j irc^tjTuv. Heic hasrent interpretes. Ne enim itatuete viderentur Deum decreviffe quorumdam perniciem, alii

aliam commenti fune fe hinc expediendi rationem. Fuere qui dixerint ^ro, rsbrjvoet v. g. & ro, ribboet v. '6. fibi re-

fpondere hoc modo: Deus pofuit in Sione lapidem an-

gularem, ut, qui illi

fide

ad

quod, nempe ad fidem in illo collocandam ^etiam ot dnet-

båvrss hébwoev; féd longius a fe i(ta feiunåa fünf, quam

ut coramode fe invicem refpicere poffe videarrtur. A ii

ergo referunt irtbrj^oev ad contrarium ejus, quod proxi-

me antegreflis verbis indicatur, hoG fenfu^: qui non cre-

A 2 dunt

4 Avavovjrco qii&åiim Pcivinn,

dune verbo, offendunt & labuncur, ad quod tarnen fei-

licet audiendum ordinati funt, (ed etiam hsec expofuio

dnra videtur & violerna, quemadmodum nec articuius

o referri poteft- ad (ubftantivum Keyos, ne dum ad re*

motius AiSrost ut nonnuilis videtur, qui dicunt Apofto-

lum bis verbis indicare voluifle, jud^os collocatos fuilTe

in lapide illo angulari, Chrifto, quum oeconomia Mo*

faica ad illum fpeäa verit-

Verum enim vero fine ulla blafphemiae nota dicere

nobis pofie videmur, Deum ex juftiffimo judicio fuas

coecitati permittere illos, qui obfirraant animum ad ^non

adrnittendam manifeftiflimam fe in oeuios ingerentem lucem, finere illos ^o<nco7rreiv Rom. I: 24, atque adeo

illos effe re&évrccs iis ro tt^octkctttriv, pofitos & ordina*

tos ad impingendum, haud ferme alio fenfiu, ac Chri*

ftus dicitur Luc. II: _34. xeiSoci ^{eis orroonv} 7PoXXoov ev tm Non certe Chriftus venit eum in finem, ut-eflet aliquis Xl&os 7f^o<ncofJifxxros, Ted talem efle oportuit ejus conditionem,^ ut, qui fpontaneam fibi induerent coeci-

tatem, non poflent non ad illum impingere & labi. Sei-

licet Judaei exfpe&abant Mefliam, qui regio ami&us fplen-

dore terreftre regnum conderet, atque ipfis pnftinum ^re-

ftitueret decus; fed talem efle non oportuit proraifium MeflTiara, debuit fervi fpeciem indutus, fua morte fpiri-

tualem horoinibus conciliare libertärem. Qui _ergo de

vero prophetiarum fenfu fe inftrui, falfamque fuis ani-

mis opinionem excuti, ac Chrifti cöncionibus & mi- raculis fe induci non patiebantur in fanam mentem, illis

vero, (Ine ulla Dei culpa, ^{eKstro o} Xgi^os eis tfroocriV) atque illi eré.9ryj(T06v iis ^ro sr^oo-KoTtreiv, talis erat illorum mencis rerumque circumftantium habitus, ut non potuerint ^non offendere: adeo1ut 01 rechtes eis ro 7t^oaM7treiv, opponi

fjofiint

farjv

ver-

A'xwQYftctb qti&dam

Petrinfö

verbo Dei aufcultando, & fpiritui, per i!'ud futit? exfe-

renti efficuciam, non refiftendo, conflitutam ingrediun*

tur rd^ty falutis confequendtr.- Cap. III: v. 6.

In primo huius capitis membro perfcribit Apoflo

lus officia uxorum, docetque illas decere debita eaftce

mentis fubraifiione mariforum demereri benevolentiara,

non fe&ari externum ornatum, qui in cincinnis, auro &

pretiofis vedibus confiflit, fed placidi & tranquiili animi incorrptum nullisque temporis injuriis expofitum decus,

ad exemplura^quura aliarum V. T. mulierum, tum in fpecie Sarge, hs inquit v. 6, iysvfåtire rékvco, dyct^oTtoiz-

coii h&} pri (pcßzpsvut

p^sploov

let, Non in Gra?ca magis quam aliis lingvis addi qui-

busdam verbis fubftantiva cognatae fignificationis notiffi-

mum eft: fic dicunt Graeci: hhévsiv <JsAéiocv% lervire fervi-

tutem,■ sgatv s^ooroi, amare araorem, pcc%e<&c&i p<%x*iv> Pu"

gnare pugnam, gaudere gaudium Matth.

II: 10.

cpoßeicBut

quum érgo nronats & (pößos fint cognatae fignificationis,

dicere haut fine omni ratione poflumus eandem efle heic loquendi rationem. Sed neque multum adverfabirour,

fi quis dicere voluerit potius heic defignari objeftura &

cauflam rys- nr^a-em, _quam adfe&um ipfum: quomodo

Qoßos paflim ufurpatur, ut PH LIII: 6. i^oßri^yjaocv cpoßov,

% ^zk ry (pcßos•, paverunt pavorem, ubi non eft pavor, h.

e. ubi nihil eft quod metuant. Sed, quod ad fenfum,

haud multum infer utramque hane expücandi rationera

difcriminis intercedit. E re ergo elty ut quid wr&V'* fit perquiramus. nr0*?a> eftcönfterno, terrefacio. Urosopcti,con- fternor, haereo attonito animo: hinc exponit POLLUX svtTorjphov per h7fe7rXr\yphw> ve)iiK7rÄccyhTcci

re^o^vßr,psvov

a 3, m

6 Avvvcyroc quadam Petyina.

x&f ejrejzvjxcroc. F.t qnod Lucas C. XXf: 9. dicit: trav dvAcryrs TioKzyxs yA Tfretj&tjre, ^id effert Matchzeus C. XXIV: 6. rS,

yA

A%csi<&e0

i-/, 7rccgcthÅrih8 ponif, 7ircyAhres ncy ey(pcßoi ysvoysvci, Quum

vero, qui alicui rei vehementer deditus e(t atque ejus deficierio flagiat, (oleat ad ejus confpeåum attonuus h^ob¬

rere, & cum ftupore diam admirari, _fit, ut 7rtoySyvctt de-

fignec nimia fkgrare cupiditate & velut atronitum effe ad id quod deftbera\ Hoc Penlu dicit PLATO■corfpfocv'

vyv effe, to, 7iefl ras hiiA'üU'ds yyj STrrcycBai^, & in (pecie TrTcrjSijvc&i _e^oort apud EURiPiDEM eft amoris oeftro ad

ftuporem _usque perculfum eile. Mine _ergo dedudtum fubftantivum, 7rroyair., quum confternationem defignat &

pavorem, tum attonitam lib.idin.em, cum quis nimia rei

venerea; libidine

flagrat:

cecos. ceflare a libidine. Manc notionem funt _{qui voca»}

bulo huic tribuant in noftro loco": quafrfenfus efleti

verae eftis fihae Sarae, fi benefeceriris, & a ftuporem in- ducente libidinis pruritu vobis caveatis, Verum licet

7rroySyvau 7tsA rd uCpqofilffioc fit immoderato & ad ftupo-

rem usque libidinis pruritu adfici, dubito ^tarnen memo, an <pö@et<&cc.t> quamvis _jungatur fubftandvo, srrews-, hane admictat noiionem. Id quod etiam dicendum _{eft, de il-}

lorum (entenria, qui notari neic ajunt., quamvis alLm debacchationem, qua quis fui officii & decoris oblitus velut furore

percitus diicurrit:

XXXIV: i. dicit mulieresRomanas nulla nec au&orirate,

nee verecundia, nec imperio virorum contineri limine

potuifle, fed velut furentes concurnfte in publicum ad tollendam legem Oppiam. Satius _utique foerit retinere notionem pavons, in primis cum hoc fenfu ffiais ha?c ufurpetur a LXX. Sic enim dicit auftor Proverbiorum C.

a) Lib, IV. De generat. Anim.

A vcrvcTjrci qu&dam Fetrinn. 7 C. III: _2?, in verfione Graeca: 8 yr (poßrj^wn wrcr»

o-tv §7reÅ$8<TMv, Ubi (poBrj&ijvcii 7iroif\niv eflé ad acceffum

fubico ingruentis niali expavefcere, confici poteft cum

ex antecedentibus, tum ex illis qus verbis hifce fubjun-

guntur in eociem hoc verfu: -8ds _o^yccs

ciaeßoov

quanuam ineptus: Kritis filia? Saraf,;fi bonis ftudeatis ope ribus, ad nulla rerriculamenta pavid$, ita ut nullis fe

offerentibus malorum minis confternemini, aut a probi-*

tatis ac pietatis fiudio vos. abduci finatis, nec maritos, fi jufto forte rigidiores vobis contigérint, ferviliter metua- tis, fed fponte compofitaque ^mente officii ^partes obeatis, atque Ifta adeo ratione iilorum animos leniatis.•

Cap, III: ^{v. 19, 20, 21.}

Si quis a'ius N. T. locus, hic certe variis interpre-

tum difputationibus huc atque illuc traftus eft; & quum

poft tot eruditorum labores, nos quidem non fperemtis quidquam pofTe adferre, unde majorem nancifcatur lu-

cetPj. bre.viter rem expediemus. Parum obftat, _quo mi¬

nus calculum noflrum addamus CLFRICI fententiae,

quam eram reeentiorem Anglum hverpretero adprobafle

obferyavimus. Dicit autemCLF.RICUS ^rot iv (fivåo&kr tcvsv- yccTcc effe angelos, cuftodes, atque adeo hunc efTe fenfum

vexati hujus loci: Chriflus, _qua divinitatem, angelorum,

excubias agentium comitatu cin&us, prredicavit veteri orbi, atque impios ad poenitentiam hortatus eft. Pra?- terquam quod angeli, etiam in Scriptura Sacra, dicuntur CpvKotxss Sr/jToov civS-gooTroov, fölet etiam Deus, quando quid- piam inter homines a&urus eft, defcribi defcendens e coelo ftipatus angelorum fatellitio, adeo ^ut illi haut im-

merito dici pofTint 7rvsvyara sv (pvÅcextjy h. e. 7rvisv/jLxra (DvXccaaovroc (pvXc6v.oc£, fubftantiva enim cum prarpolitione

iv ufurpari non raro pro adverbio vel adjewhvo fatn no-

tum

l\v7vcyftci quecdam Petrina.

(um eft, ut probafione haud indigeaf. Sed fic tame®

eft, quod hane explic^tionem minus probabilem faciat.

Si _{enim ro,} ixTrei^ceiri^ non-referretur ad antegrefibrn, 7jvÉvfxccot, deberet, genio Jingvae <onvenienter, articulus ipti etlé praefixus: Jv, vel avv rols ev -(pvhctKtj Triitvjxotatv exn- tTois ce&rsf&qo-c&ai Tiors. , Quum vero articulus non com- pareat in ullis editionibus, nec in Mlcr. Codicibus ob-

férvatus fit a quoquam, eft ratio, cur dicamus ro .ccTreiSii-

(Tctai rtfpicere ad antecedens, rMv^aai arque hunc eHe

ordinem: >sxrjgvj*e rots ev (pvÅctxtf Tivsvfjiuaiv ciTre/Svjaocat nere,

Qui ergo fponte fua legentium anin is fe pnmura inge-

rere videtur lénfus hic ferme eft: Deus, arte adfumtim

humanam naturam, prjedicavif rots vvv h (pvAxxri éat ^tjv-v-

petat, iliis, qui nunc poft depofitas corporis

exuVias,

referantur ad ternpus praedicationis, doveantque quales

olim fuillent, nempe å^etörjactvres, priora vero ad tern¬

pus, quo Apoftolus haec feribebat, indicentquc,

quid

verbis ad curam, quam 3)eus geftit prioris orbis homi-

num, per Noachum illos monendo, ut ab impietate de- fifterent, _atque ifto modo iropendens fibi exitium

effuge-

rent: quod enim Deus per miniftros facit, id ipfé facere

dicitur, conf. Eph. II: 17.

Quamvis vero ex verbis hifce iftum eruere queamus fenfum, quum tarnen noftratium Theologorum fententia fic, agi heic

de defcenfu Chrifti ad inferos,

dem fvaferimus, ut ab illa diverfam ampleftamur, in pri- mis cum haudquaquam invito textu illam tueri pofllmus,

Picamus _ergo, hacadmiffa explicatione, oporter, proponi

fcelératam anrediluvianorum tetatero ramquam exemplora

ooanis nequuice,

vel, quod JBENGELIO place,t,

um

AviTvoyjrci qii&datn Petvinct. 9 tim primo nominatis impiis fubjungi mixime kjfignem

eorum fpeciem, hoc modo: Chriftus prasJicavit fpinti-

bus nunc in carcere inclufis, qui fe Deo male morigeros

exhibuerunt quondam, ut, exempli gratia, quando Dei longanimitas exfpedabat tempore Not, donec conftruda

eftet _area, in _qua Noachus cum ramiiia fua per medias

aquas fervatus eft. Ab hujus mentione rei traofit Apo- ftolus ad baptismuo): ^m y&j y\[aocs ccvtItvttov vvv aoo^si ß«•

ftricr/jLoc k. r. A. U i rv7ios eft exemplum, _{ad quod} aliud conformafur, ita ocvtItvttov dicitur quod typo refpondet,

& ad illius exemokim eft expreftum: quum ergo inter

ru7tov & dvrlrv7icv fimilirudo infercedat, idem _nonnunqum

notare pofte videtur v6vtItv7tcv ac cpoicv. Sic hujus loci

hane efle fenfuna dicere polfumus; inter aquas diluvii,

quaeque, i Iiis terram obrueotibus, accidetuot Noa^ho, &

baptismatis lavacrum eft fimilitudo: quermdmodum

enim per illas Noachus exitio eripiebatur, ita nos ferva-

rour per baptisrni aquas, non vero quatenus bapcismus

confert fanturo ad u7ro§eTiv _(jolqkcs, fed quatenus eft IttegooTWpä ayaS-Jfc arvmåqcrsuc. quod alias idem ferme defignat ac fmiplex éqooTr^cc, vel, égooTtiws, ufiirpa-

tur edam ad ftgnificandam ftipulationem, vel cootraduna

aut padum ftipulando fadum: lic in vet. gloftario ex-

ponitur tTregurri&is' petv opehoyieev, ovv&qxyjv ^yfuoctcöv-, cfö ^oov dTCoKglvsTou ns 77QCS ty\v i7te(>cL?Y\ctv 7io is iv ti rj chÅcvoci. Neque

ullum eft dubium, quin hsec notio in hunc maxime lo-

cum conveniat: refpici enim videtur ad bapfismura con*

fcrendi ritum, etiamnum in noftris Ecclefis obfervatum,

ita ut interrogaverint an baptilandus nuntium mittere vel¬

iet impietati & fervitio Diaboli, veraque fide & ftudio pietatis Chrifto adhaerere; fi hoc conceptis verbis promic-

teret, fiebat ftipulatio illa, quae heic vocatur sTrsfoarripcc.

Eft ergo s7te(>toTiifAM <xyaSr\s cruvet$<reoof, ^ex bona conicien-

tia & finceto anioao profeda ftipulatio, qua quis, ad

B qua-

I o Avcrvcrjret quadam Petvina.

quaeftionem miniftri, an Chriftum & verbis & ädlioni-

bus profiteri velit, promitdt fe id faclurum effe, _atque lic obligationem conträhit. Atque eft adeo hic fenfus:

baptismus fervat bomines, non quatenus eo corporis för¬

des abluuntur, fed quatenus confitentur Deum, Eique;

fe fervituros efte. promittunt pura confcientia8 Cap.. IV: V. 1-6,

Verba Apoftoli v. i.. o tfx&wv b aocf/} depravavit ERASMUS, reddendo illa, quipatiebatur in carne, quafi

de Chrifto, qui in antecedentibus-. dicitur 7vu&w b aot^y}r

haec etiam didfa effent0. Abfonum autem hoc effe con-

ficitur ex verbis quae fequuntur, 7ts7;avroti dfxcc^rlots, id quod Chrifto capitl hauequaquara convenit, fed Ejus po- tius membris,. Itaque nomine in prioribus verbis,

ubi de Chrifto agitur,, inteJligitur ejus humana natura,

at in pofteriori memöro, per dvravdy.Xoiaiv, vitiofa &

corrupta hominis ^natura. Ut fenfus fit: X^?S kv ttu^ovto^

v?re? ijjuöov crocfKiy. cuiit ergo Chriftus qua humanam natu-

ram palTus fit pro nobis, y&f rrjv 'c&vrrjv evvoic&v c7ihl- cöccöf, etiam vos armetis vos hac cogitatione, cri o 7r«3-ooV

b ccc^ki' 7j:s7tavrocii dy^rtas7 quod etiam homo,qui pas- fus eft„ _{qua naturae} vitiofttatem, ceftare faftus efi ^a pec-

cato., Homo auterm dici a Pétro videtur 7ru&eiv b guqkX

eodem fenfu ac a- Paulo Rom. VI: 2.. »Arai' rit dyoc^-

rlct& v. 6. crvqoivqooStivoti rd Nimirum Chriftus no-

ftram induit perfonam, fibi imputari paftlis eft noftra pec- cata, eaque expiaturam poenam fölvir, eoque pra?ftitov fponte fufcepto reatu noftro liberatus eft, hoc eft, aWSwe rvj öc/jictgTiDt Rom. VI: ^10. vel, ut Petrus dicit s7iuSs votgKi..

Per fidem fit ro\ d^o^ctdsiVy vel, ro ttooS'Itv rS no-

ftrum: reputamur a Deo, quafi ipfi pro peccatis mortui efTemus, atque idéo,- infmuante fe in nos gratia & vir-

tute mortis Chrifti _3i liberamur peccati reatu & dominio,

AvavorjToc qußdam Petrins*. ^XU

I). G. 7*aBövres ev aaqx,), vel, JtGpred r^v rdqxa^ qua pecca- tum, vel vitiofam naturam pafti, vel, morän, 7re7rdvpera dpagr!as> ctftare fa<fti fumus a peccaco, vel adepti fumus

immunitatem ^a peccati ^reatu & dominio, idque hs ro

{j.Y]v.éri ßtccacci dvB§oo7rwv s7tiBvp,lais\ ut Petrus dicit in fe- quentibus: Ut enim apud tHOMERUM II. T. v. 150,

55'e7fccvpévot 7so?\£fAoiOy funt, qui vacationem a militia indepti funt, ita 7*£7toivjj.évordjua^rlasr funt, qui confecuti funt im¬

munitatem a peccafo, ita ut illud neque illis imputetur,

nec dominandi jus habest.. Hinc aliquid' iuciV adfundi poteftcommati 6,quod a permultis interprctibusperperam,

ut nobis quidem videtur, explicari'folet.. In proximean-

tegreflis verbis minaturÄpoftölus prasfra&isEvangelii cort- temtoribus, fore utrationem reddant jufto judici, quiju»

dicaturus eft £oövras x&j vexgäs, & qui mortui fünt, & quos vivos deprehenfurus eil: ^extremus dies.- Ne vero et vexqot, illi in primis qui ante Meftias ^tempora mortui erant, ali¬

quid fuae culpas praetexerent, addit v. 6, eis rSro ydf ve-

H(ßts evrjyyKi(Byj) ha xgiBoo&iy.ev v.ard dvB^oo7T8s aagKty £ooat

dg'

xard Beov 1rvévy.an, eum enim in finem eft Evangelium ad-

nunciatum reis verbetsy illis, qui pridem mortui funr, Ted

vixerunt tunc, quum evangelica gratia illis efferreturj,ut' xjoiS£äi ^x..r. A. Ubi xgiBrivat idem elTe videtur^{ac v. 1.}

TiuSeiv_aagvjy cributa verbo

^/vgcö«;

ut defignet jüdicium &ejusexfecutionemr quomodo Rom.

VIII: _3; peccatum aicitur xaraXfiBev ev ry raqyj, condemna-

tum & punitüm in carne, conf. 1 Cor. XU 31, 32. Sic ^er¬

go refpondet rd, yqiBijvai aa^yj V. 6. roo 7raBsiv caqy) v. 1.

ro} adfå xurd dvBqoo7T8sV. 6. r<£>, ßidcai dvBedwv ivriBvulais,

V. 2. rd, xard ®eov Trvevjuan V. 6. rooy ßidcrat BeÄrifxart

©es v. 2. Ut adeo hoc férme modo explicare licest

nonnihil obkuritatis habentem locem hunc:' Ideo eft

Evangelium adnunciafum etiarn illis, qui jam pridem mor¬

tui funt j ha cagxi xard

dvB^o:7s8s,

B 2: a&

12 Avwotjrcc qu&dam Petrina.

ac fi dixifTet, hoc, tj crdfåy r\ rocr

dvS^dmzSy rgtStj,

quae,'

tur v. 2, indulget rous

dvSquTrav

libidi-

nibus, condemnaretur, pateretur, moreretur, omni exue-

retur jure condemnandi & imperandi, atque ideo, Im

$>07 Trvévpan raroi ©sov, ut fpiritu, vel

fpirituali

patet^j crugra rara

d\Sqdit^s, opponi Ttvivfrarc

eodem modo, quo v. 2. i7rtSvfjc!at d\S$do7i<w

opponuntur Sehy/ian ©e£.

M. ©. A.

w