SAMUEL GRUBBE

DIS S ERTATI O

de

RE ALI SM O RATIONAL!

BARDILII,

Cujus Fartem Tertiam

VENIA AM>L. ORD. PHIL. UPS.

p. p.

SAMUEL GRUBBE

PHIL. MAG. STIP. ORD. EQY.

ET

ANDREAS BERGGREN

GOTHOBURGENSES

in audit. gust. die v nov. mdcccvi

H, P. M. S.

UPSALIjE

tvpis edmannianis

hogådle _herr

JOH. HENR. GRAVE

SAMT

välborna fru

ANNA JOHANNA _GRAVE

född ABLERSTAM

Vördnadsfullt tillågnadt af

DERAS

odmjukafte tjenare a, berggren.

DE

REAL ISMO RA TION ALI

B A R D I L 11.

Pars III*

—mrsüSSS' glSSS®"™" T»"

§•

IX.

j/^ccedimus jam ad primum Analyfis Philofophicse

rro-

mentum, quod pricuain non-identitacis per identita-

tem determinationem exponer. Eric igirur pofirio vel ma- nifeftatio identitacis=A in non-identitatccnC. Pofita haec in

non identitare identitas Bardilice fignatur per—B:non-iden-

titas _veto, quatenus in eadem pofita eft identitas, per B,

Identitas quatenus pofita eft eadem in non-identicate, con- ftituit principium non-identitatem abfolute determinans, ideoque, quoniam omnia, quae funt, ex non - identitate

per identitacem determinata in hoc fyftemate funt deri- vanda, principiucn esfendi omnium, qua? funt, abfolute primum, i. e. posfibilitatem notione vocabuli purisfima.

Non^- identitas vero, quatenus in eadem manifeftata eft identitas, i. e. quatenus in eadem politum eft principium esfendi, ^nihil elt aliud, nifi quod per hoc principium exiftit, i. ^e. exiftentia {Wirklichkeit). Heic _primum qui-

dem patet, esfe nequire exiftentiam nifi cum posfibilitate

utpote esfendi p-incipio iuo conjun&am; tum posfibilita¬

tem utpote esfendi principium esfe nequire fine eo,

quod per hoc principium exifiit, i. e. fine exiftentia _n),

E Jun-

a) Posfibilitas notione vocabuli vulgari nihil aliud eft, nifi exi¬

ftentia generatim fumta, vel, quod idem valet, exiftentiae ea reprae-

fentatio, quse remanet, faéta abitraftione fingularium conditionu®, fub

Jun&ae igitur femper invenienrur

posfibilitas

Sc exiftentia.

Conjun£iio

vero posfibiHtatis cum

exiftentia

obje£tivitatis

in genera conftituir plenum Sc verum

chara£terem.

Iden-

titas igirur ⁼ A in non -

idenritate

=:

C

manifeftara prae*

bet nobis posfibUitatem (quae

ipfa eft

identitas in hac prima roanifeftationis fuas

fun£tione)

= — B, exiftenriam (non-identitatem, in qua maniteftata ed identiras) ⁼ B,

Sc objectum in genere (junftarn cum posfibilitare exiften- tiam)= B ^— B. Atque hoc primum ed momentum ma-

nifedaiionis, quam loquimur⁵ ideniitatis in ^non-idenritate.

Ipfa.

quibus res indlvidualker exiftit. Hans posftbilitatem non esfé neces- fario curn exiftentia conjurftarn, ex. ipfa ejus definitions colligitur.

Ut enim exiftat res, oportet aceeöant iftae conditiones finguhtres, a

quibus in concipienda posftbilitate faciebamus abftra&ionetn. Quare

cum in hac voeabuli fignifieatione reéte posfit negari, posfibilitateni

esfe cum exiftentia femper conjunétam, vidimus morofutn Reaiismi ra- tionalis Cenforem dogma iltud Bardilianum: posftbilitatem _numquartv esfe fine exiftentia, magnopere indignari, Qui ft obfervasfet, norio-

nem esfe prorfus novam posfibilitatis Bardilianam, dici posfibiiitatein*

Baedüio principium esfendi eorum, quoe funt, hoc vero esfendi principiam necesfario cum eo, quod per illud exiftit, esfe conjunftum

füam certe impenfius riftsfet obje&ionem, quam doftrinam Bardicit.

Neque vero ita a fermone vulgato abludit Bardiüana vocis fignificatio,

ur non potius analogiae fatis manifeftae auftoritate posfit defendi. Rem

enim esfe posftbilem, veli esfe pöste, quisque videt, rite non dici,

nifi ubi neque ejus notio involvat contradiélionem^, & ejus adfitratio.

Erit igitur posfibilitas hoc fenfu nihil aliud, nift pofttio tum principii

identitatis (A in A), tum principii rationis (A per A) in re quadam.

In qua fignificatione voeabuli vel fermone vulgärt dici pofcerit, quoni-

am causfa necesfario ponit effe6tum, posftbilitatem fine exiftentia esfe nequire. Sic vero nihil eft, quod prolixe miremur, pofttioriem iden¬

titatis abfolutse (A ut A in A _per A) in non»-- identitate nuncupasf®-

Bardilium posftbilitatem, ad principii esfendi abfolute primi dignita-

tem fic eveftam»

2^

Ipfa

identiras abfoluta A

ut

A in A

per

A, quatenus

principium

eft esfendi, duplex quodammodo fub fe

comprehendit

principium, alterum, quod vulgo

vocatur

idenntatis, A in A, alterum, quod rationis nuncupatur,

A per A.

Huic diftin&ioni analoga qutedam dupiiciras

per

identitatis manifeftationem oritur in exiftentia. Non-

identitas fcilicet ornnis fubje&a identitati involvit

quod-

darn ^extra je invicem esfe partium

(Ausfereinander). Ipfum

vero hoc extra fe invicem esfe dilabitur in

iftiusmodi,

quod partibus juxta

fe invicem pofitis, åt iftiusmodi, quod

partibus

pofi

fe invicem

poüris conftituitur, i.

e.

in

exre-n-

lionem åt rnutationem b;. Qjlisc extenfio åt mutatio apud

Bardilium forma dicirur materias. Eft vero in exiften-

tia extenfio ^a mutatione infeparabilis, ficut ro A in A a

ren A per A in

posfibilitate. Posfibilitas,

quse

oppofita

eft exiftentiae, ut non«identitati identitas, abfolute

eft

fimplex,

eft non-extenfio åt non-mutatio, åt

propter

hane negationem extenüonis

åt mutationis oppofitum

exiftemias (= B) na<fta eft

fignum fymbolicum

^—

B.

Non identitas denique, vel, ut loquitur Bardili, materia

formte fuse fubje&a ipfum eft id, in ^quo cernitnr exten-

E 2 fio

b) Difficultatem in dedu&ione extenfronis & mutationis Bardiliana

nobis coortam malumu-s coriiiteri, quam nova lucem profltente caligi-

rie obfeurare. Perfpicimus fciiicet, ron - identitatem fubje&am identita¬

ti involvere quoddam extra fe invicem esfe partium: iidem perfpici¬

mus, hoc extra fe invicem esfe partium per duplex principium A in

A & A per A dilabi in aliquam duplicitatem. Quonam vero pafto

refpondeat, uti volunt BAniarni & Reinhold, mutatio tu A in A&

extenfio tu A _per A , id vero nulla mentis contentione fatis lucide

comprehendere valuimus. Ubi intuitivus defideratur conceptus, peri-

culum eft, ne verbis ludamns, dum pollicemur demonftrationes. Cete-

rum hane raateri&m tangit Bahdilt in Grundrifs der erfenLogik p.

feqq. & Reinhold in Beißr. z. Ueberf d. Philof. H> 2. p. 189*

B. ₃ p. 136. H. 6 p. 63.

fio 8c mutatio, i. ^e. materiale _extenfum Sc mutabile. Ma- reriae_vere forma, _utpote exißentia Sc posfibilitate gaudens, efi, i. ^e. fubfifiit, ideoque indeßru&ibilis efi Sc im«

mutabilis. Materia _vero, i. e. ipfum extenfum Sc nuita-

bde nullam habet _neque exiftentiarn _neque

posfibilitarem,

ideoque vero non gaudet erfc^ fed ^mero fiert, i. e. con-

tinuo abfolvitur fiuxu [Wcthfcl), qui non nifi conditio eft Sc

involucrum,

in quo verum Esfe manifefiatur.

§ X.

Pergimus ad fecundum Analyfis

Philofophicse

mo- menturn. Quod quidem ^eam tradit manifefiaiionis fun-

ftionem, qua identitas, _utpote jam in non^- idenritate pofi-

ta, i. e. utpote jam principium esfendi primum non iden- titatem, _quatenus in eadem jam manifeßata eß identiras>

determinat, unde oritur determinata _per posfibilitarem

exißentia_{Sc oritur B}= b. Prima fun£lione _{determinat A} ipfum C

— B: jam A _uipote A in— B determinat C elevatum ad B, arque oritur b» Eodem vero modo ac

exißentia limul cum posfibilitate obje£livitatis in _genere conßituit

chara&erem,

fic ü omnimode deterrainatur _per principium esfendi _{primum vel} posfibilitatem exißentia

ita ut (quod omnem conßituit

determinationem)

exclufis ceteris unicus ei fuperfit esfendi modus, tum vero deter- minatum oriri obje&um fatis patet. Uade manifeßum eft, determinatam _per posfibiliratem exifientiam⁼b obje£ti An¬

gularis conflituere chara&erem. Accedente igitur obje- flivitate generali, quae obje&um quoque fingulåre ingre-

ditur quodvis, erit obje<fium fingulåre 8c determinatum

per B ^{— B} -f- b fymbolice exprimendurn. Identitas igitur pura, quae in prima manifeflarionis fute fun&ione

e mero indeterminato producir obje&um, in fecunda fun-

£tione_{Sic vero}ex obje£lo in _genere producir obje&um fingulåre.

perfpicitur,

quonam modo fit manifcßatio iden-

vita-

tit?tis nihil aliud, nifi indeierminati cujusdam per prin- cipiurn determinans continua determinatio.

Cum vero iden_{ritas pura} ipfum fit Esfe abfolutum,

erit B — B + b _exponens omnirnode determinatus vel1

Archetypus

ipiius Esfe in fe. Ipfa vero non-identitas

quatenus formtefuae, extenfioni & mutationi eil fubjeda,i. e.

ipfum materiale exrenfum & mutabile hujus Esfe veri erit

typus Si quafi imago. Hoc fcilicet extenfum & mutabile

continuam illam patitur librationem inter esfe & non es¬

fe, quee om.ne conftiruit fieri. Hoc ^vero fieri condirio ett manifeftationis ra Esfe, quod in eodeni quafi in invo-

lucro manifeftarur, _atque lic typum exhibet ipfius Esfe

veri utpote ArchetypL Qui typus, utpote oppofirus to?

Esfe _vero, Phaenomenon nuncupatur.

Ifte vero typus ut archetypo fuo refpondeat, ^omnes ipfius esfe veri (= B — B ~f— b) chara&eres, exiften-

tiam (=: B), posfibiliratem (= ^— B) & dererminatam

per posfibiliratem exiftentiarn (=r b) ira exprimere debet,

ut fingulis fuus inveniatur _typus, fua manifeftattonis conditio, fuujrn in phaenomeno correlatum. Qui ty- pi ut inveniantur, obfervetur, quodnam fit fui phaeno¬

menon produclura in extenfo & mutabili five exiftentia,

live posfibilitas, Eve determinata _per posfibiliratem exi¬

ftentia. Typus igitur exittentiae refpondens ^{erit exten-}

fum Si mutabile, _quatenus exrenfionis & mutationis im- mutabilis Si indeftruclibilis exhibet phaenomenon, vel, quod idem valet, quatenus in conrinuo fuo fiuxti in me- dio quafi pun&o inter örtum Si interitum confideiatur»

Hic igitur _{typus erit} ipfum adesfe fimulraneum (coexi- ftere) extenfi mutabilis , Si dicitur coexittentia. Quae qui- dena non verum ett Esfe (hoc enim im mutabile ett Si in- de-

deftru£libile), Ted ipfius Esfe modo imago quaedsm, per hunc ipfum fluxum contimmm ^, qui omne eonficir fieri,

ab 'exiftentia diftinguenda. ^— Refponaens posfibilitati

typus cfc extenfum 8c mutabile, qu3tenus posfibilicaris

exhibet phaenomenon, i.,e. quatenus rationem, _quam ha¬

bet posfibilicas ad exiftentiam, analoga quadam ratione

ad typum exiftentiae coöxiftentiam in phaenomeno expri-

mit. Jarn ratio posfibi-litatis ad exiftentiam (quatenus

nondum de exiftentiae per posfibiiitacem determinationa

in too b quoeritur) talis eft, ur adfic quidem fimul cum exiftentia posfibilitas, fed nihilominus iic ab eadern plane disjundla & eidem oppofita ut idenritas non -identirati.

Poslibilitati igitur refpondens typus erit coexiftentium disjun&io, vel, quod idem valet, ⁱHud extra fe invicem esfe coexiftentium, _quo fit, ut quae fimul adfunt exten- fa 8c uiutabilia fimul fint a fe invicem exclufa. Nuncu- patur vero hic typus oppofitio (Gcgenfatz). Sicut igirur

exiftentiae phaenomenon eft coexiftentia, ita poslibilitatis

eft phaenomenon oppofitio vel dssjunctio coexiftentium.—

Typus denique determinatae per posfibi'itatem exiftentiae refpondens erit, quoniam in too b conjun£tio adeft ^t8 B

cum reo —■ B, extenfum 8c mutabile, quatenus in eodem

cernitur conjun&io coexiftentiae cum oppofitione. Unde

patet, hunc rypum nihil aliud esfe, nifi ipfum jaxta fe

invicem esfe tnutabilium in oppofitione coexiftentium.

Nuncupatur vero affinitas. — Quatenus igitur muubilia

in fluxu fuo continuo fimul adfunt, coexiftunt eadem , 8c exiftentiam manifeftant. Quatenus haec fimultanea fimul funt ^a fe invicem disjun£ta, oppofitionem exprimunt, 8c poslibilitatis exhibent phaenomenon. Simultanea denique disjunéla, quatenus juxta fe invicem funt pofita, sffinitate gaudent, 8c dererminaram per posfibilitarem exiftentiam manifeftant. Coexiftentia, oppofitio öc affinitas fimul fum-

33

fumra? cujusvis veri Esfe rypum

conftituunt plenum}

arque

ideo fieri quodyis abfolvunr.

Neque aliud quid eft phae-

nomenon individuale omne, niü extenfum Sc mtstabile^f

qnarenus certa quadam

gaudet coexiftentia,, oppofitione

Sc affinitate.

5. xr.

Determinata per

posfibilitatem exiftentia eft exrenfto

Sc mutario determinata fine ulteriori mutatione posfibili.

Ipfum igitur materiale

extenfum Sc mutabile

per

haue de-

terrnihationem non determinatur. Sic in figura Geome-

trica iftiusrnodi adeft extenfio immutabiliter determinata,

licet ipfum

roareriale extenfum hujus figurse infinitam

admirtat varietatem. Atque hinc repetita in infinita ex- tenü mutabilis varietete extenfio Sc mutatio determinata,

quae ulteriorem nullam

admittit murationem,

genus con- ftituitj i. e. id quod in omni hac materiae varietate ^com¬

mune deprehenditur

Sc fibi conftans. Genus igitur

qua

tale cum univerfalitate abfoluta penitus congruir..

Exiftentia vero per posfibilitatem determinata neces- fitatis exbaurit norionem. Objectivitas igitur, iu qua de¬

terminata eft per posfibilitatem exiftentia Esfe conftituit necesfarium, i. e. Esfenriam rerum, qute, quatenus in

eadem Gibit cvfca eft exiftentia posfibilitati determinanti„

- ß-f b

eft _{per —}

fymbolice exprimenda. Heic tria qui-

dem ingredi esfentiam

fatis

patet:

posfibilitatem (=r

—

B)y

exiftentiam (= B) Sc deterroinatem per

posfibilitatem

exi-

ftentiam (= b). Posfibilitas fcilicet in esfentia eft prin- eipium esfenoi omnium,quae funt, sbfolute primum ^,

quod

nuneupavit Bardili Prius v.ccr

Exiftentia

per paa-

posfibiliratem determinata qua talis in esfentia (in ra b

— B + b

in — ) illud conftituit, quod in fmgulis individuis

& in genere toto invenitur fubfiftens, i. e. formarn es*

fendi lndeftru&ibile 11 & in phaenomenorum varietate in- finica imrnutabtlem, vel, quod idem valet, fuhftantiam.

Posfibilitas vero exiftentiam deterroinans, qua talis in es-

— B _-f- b

fentia (in rea b in — ) causfam conftituit. Causfa

B

B + b

fiumul cum fubftantia (ipfum b in _B—■—) rei cujusvis

conftituit naturam. Exiftentia denique , qua talis in esfenria ^, extenfio eft & mutario

lndeftru&ibilis,quatenus

fu'oje£taeft

eadem causfae & principio (posfihilitan). _Apellavir eam- dem Bardili nomine vix bene Latins verrendo Grund,

tamquam id quod eft fundamenti loco ponendum. Hsec

igitur tria, principium (vel Prius xar causfa &

exiftentia _qua talis in esfenria, urpote quae esfentiam in-

grediuntur & abfolvunt, esfentialia dicuntur.

Materiale vero exrenfum & mutabile omne confti¬

tuit_menonextraesfentiale,_eft quod in fluxu fuo continuo pharno- esfentiae, vel conditio, qua sd manifeftatiönem

fuam opu-s habet esfentia, _{arque typum} conftituit, ut vi- dimus, tripliceirt, coexiftentiam , oppofitionem <5c sffini-

tatem, ftngulis, quae eslennam ingrediuntur, dementis refpondentem.

Phaenomenori,

quatenus generis i. ^e. ab- folutae univerfalitatis manifeftationi _tamqutoi conditio in- iervit, nomen obtinuit attriburi. Quod vero in phaenomeno genus non exprimit, quod igitur ^non in inhuita illa ^va¬

rietate materiae , in _qua una eademque repetifur esfentia,

fingulis

commune eft, accidens vocatur. Unde manife- ftum

35 ftum eft, attributum nihil esfe aliud, nifi cemm quamdam coexiftentiam, oppoficionem Sc sftinitatem ^{, quae,} quare-

nus in genere univerfo deprehenchtur, fubftantiae exhibet phaenomenon. Eodern modo causfae in phaenomeno ma-

nifeftatio dicitur effe£lus.

Coexiftentia, oppofitio Sc affiniras per fubftantiam Sc

causfam omnimode determmata, i. e. complexio exrenft

Sc mutabilis, quae fubftantiam Sc dausfam exprimit, Ens

omnimode determinatum abfolvit, vel individuum (Ein»

Tcelzoefen). Heic igitur extenfum Sc mutabile in roo b fub-

ftratum quoddam adeptum eft varietatis infinitae, ex qua conflaturn eft. Individuorum vero toralitas appellatur uni-

verfum. Omnimoda, qua & in univerfo Sc in ftngulis

individuis manifeftatur esfentia , determinatio univérfi _per Prius nar e£o%vjv (quod Sc in (ubftantia Sc in causla prin- cipium eft abfoiute determinans) regula appellatur uni- verfi, _{per quam} omnimode determinatae funt cujusvis in-

dividui coexiftentia, oppofitio Sc aftinitas, quae ejus con»

ftituunt ftatum. Coexiftentia, oppofitio Sc aftinitas, qua cobaeret individuum cum altero individuo compofitionem conftituit, unde quodvis individuum Ens eft limplex,

Monas in compofito. Conditionata per hane compofitio¬

nem in ftatu individui mutatio fuccesfionem abfolvit, vel

mutationem fluentem (wechfelnde Veränderung). Singulis igitur individuis fua competit compofitio Sc fuccesfio, cujus omnimoda determinatio per regulam univerfi indi¬

vidui conftituit esfentiam. Ex his elementis omnis con-

flatus eft naturse mechanismus.

§. XII.

In deduccndo ex identitatis manifeftatione quovis

Esfe totus verfatur Realismus rationalis. Deduximus j*m

F

ipfam

ipfam esfentiam ^qua talem, Sc fubje&um esfentiae phoe-

nomsnon, quod ejus manifeftationi _{tamquam conditio in-}

fervit. Verurn esfentism adhuc non nifi generatim tra- ftavirnus: fupereft, ut fmgulas, qua» manifeftationem es¬

fentiae abfolvunt, Entium clasfes Bardilice deducamus.

Quae dedu£tio turn finem conftituit momenti fecundi,

tum tertium Sc _quartum comprehendit; unde facili con-

je£lura prascipitur, tres confiderandas occurrere entium

quafi potentias.

Quarum ut ad primam ftatim accedamus, manifefta-

tio determinatae _per posfibilitatem exiftentiae completa organismum conftituit Sc virain. Eft fcilicet ^{in roo} _{b per}

posfibilitatem abfolute dererminata extenfio & mutacio.

Asfumet igitur extenfio Sc mutatio _per hane determina-

tionem manifeftatae, quae posfibilitatem conftituit, identi-

tatis charatlerem duplicem ra in Sc ra per. Habemus

fic extenfionem Sc mutationem in fe ipfa Sc per fe ipfam repetitam, i. ^{e. motum} (extenfionem fimul ^cum mutatio-

ne) in fe ipfum recurrentem (in fe ipfo repetitum) per extenfionem Sc mutationem vi quafi inrerna irnmutabili-

ter determinatum (per fe ipfum repetitum). Ifte vero morus nuncupatur organismus. Qui igitur nihil eft aliud,

nifi manifeftatio exiftentiae _per posfibilitatem determina¬

tae. Posfibilitas, _utpote in hac determinatione principi-

um abfolute determinans, in organismo non nifi mediate

cernitur per produftionem vis cujusdam intrinfecae, de- terminantis in exiftentia» Därur ^vero immediata _quoque manifeftatio posfibilitatis duplicem identitatis chara£terem

indutae in mutatione, quaoritur mutatio in fe ipfa (ideoque

non in extenfione) Sc per fe ipfam repetita (i. e. deter- minata _per posfibilitatem, quae utpote principium abfolu¬

te determinans Sc immutabile in mutatione manifeftatur).

Quae

37 Quae mutatio immutabilis per fe ipfam determinata

vitam conftituit. Ex his utique patet, organismum femper esfe cum vira conjundtum, ficut in roo b exiften-

tiam cum posfibilttare. Adeft igitur organismus 8c vira,

ubi in varietate materia infinira quatdam ejusdem portio

per principium unitatis internum i^ra

jungitur,

ut fir.guke hujus matericE murationes per principium illud immntabili-

ter dererminentur. Sic ^vero oritur Ens, cujus partes omnes, & quod ad formam, 8c quod ad nexum earum- dem mutuum, fe inv:cem (non urpote causfae, fed utpote

condiriones) producunr, vel, quod idena valet, finium 8c

mediorum tuentur vices reciprocas f), atque hoc rrtoda

torum quoddam propria causfalitate prseditimi conftituunr, vel, ut Leibnitzio dicirur, unitarem ^veram 8c esfentialem,

quae vortici in flumine poteft asfimilari. Ceterum, ut iu

omnibus fyftematibus, ita in Realisrno ^quoque rationali aliquantulum habere obfcuritatis, nefcio, an ex abdita rei

natura profectae, dedu&ionem organismi 8c vitae^ ^non ett, quod disfimulemus^.

Cum vero ipfa illa exiftenrise per posfibilitatem de- terminatio, quae per b fignatur, plene expofita organis¬

mi & vitae abfolvat notionem, _{patet, omne ens,} quod

vera 8c plena gaudet esfenria, ens cor.ftituere organicum

& vivum. Scilicer non nifi in ente organico & vivo

manifeftatur causSa (id quod in ra b determinans ed) 8c

fubftantia (id quod in eodem b determinarurn eft <Sc fub- fifiens). In enribus anorgicis ^non nifi unum manifeftatur

— B b

esfentiae elementum, ro B qua tale in g .

His igi¬

tur non propria quaedarn competit

adtivitas 8c fubfiften-

F 2 tia..

c) Vid. Kants Krit. d. Urtheilskr. Ed. 3. p. 291 feqq. Cfr» Ja-

cobis Idealismus _u, Realismus p* 169 feqq.

fibilitas;nid dererminata_neque in iftiusmodiquaedam extendoentibus aliud«Sc mutatio,quid_qua:vere_utoo-eft,

te forma mareriae ex infinira _extenfi mutabilis varietate

compofirum quoddam producit. Ed ens anorgicum fub-

ftantia non nifi virtualis, Monas ligata, Ens

Timplex

ⁱⁿ

compofito accidentaji: ens vero organicum Subftantia di- ci poteli efFe&ive talis, Monas _vera, Ens

fimplex

in com¬

pofito esfentiali.

Certa quaedam exidentiae per posfibilitatem determi-

natio esfentiam condituit cujusvis entis organici «Sc vivi propriam, quae in individuis pluribus repetita eadem ed

femper Sc fibi condans. Hace igirur dererminata _per posfibilitatem exidentia (rob qua taie in esfenria entis or¬

ganici Sc vivi) genus condituit qua tale. Ur ^vero non

xiifi in ente organico & vivo completa cernitur esfentite rnanifeftatio, ita non nid huic proprie competit genus, dum in corporibus anorgicis analogen modo generis in-

venitur. Haec fcilicet _{corpora non vera} quadam unitare intrinfeca cohaerent, fed intelle&u quodammodo _per con-

ceptum quemdam junguntur: eadem igiturnon nid intelle-

£tu, qui in pluribus communia quaedam animadvertit, ad

modum eatium organicorum Sc vivorum in clasfes _quas- dam didribuuntur. Entium vero per organismum Sc vi-

tam immutabiliter dererminatorum non arbitraria ed di¬

vido, fed ^ex ipfa illorum esfentia derivanda. ^— Coexi-

ftentia, oppodtio «Sc affinitas in mdividuo dererminata _per organismum Sc viram phaenomenon ed individui organici

Sc vivi, vel _corpus organicum Sc vivum.

Compodtio

in idiusmodi ente dieirur esfentialis vel

fubdantialis,

in mas- fa anorgica accidentalis. Affinitates eae in phsenomeno

entis organici Scvivi, quse ejusdera _{per genus}determinan-

tur,

tur, ejus conftituunt attributa. Mutabili igitur, quod in quovis unius generis individuo deprehenditur, attributi

romen eft

refervandum,

dum quse individuo _comperunr,

non vero generi univerfo, accidentia ^vocantur. Ut _ge¬

neris ita attributi in entibus anorgicis non nift analogon

invenitur-

Ipfum b utpote genus vel unitas in muiritudine Bardilio frequenter dicirur multiplicator formarum. Es- fentia fcilicet cujusvis Enris organici immutabilis eft Sc indeftruchbilis (esfentise rerum asrernac). Sed hujus esfen-

tiae phaenomena vel individua organica Sc viva materia fubje£ta organismo funt conflata, ideoque cum ipfa ma¬

teria continuum patiuntur fluxum. Oriunrur fcilicet,

ubi ifte oritur materiae ftatus, qui manifeftationi esfentiae eft conditio; _pereunt hoc ftatu _{pereunte. Per} ipfum ^ve¬

ro — B, _utpote Prius y.c&r eft to b ifte multipli¬

cator

formarum,

qui generationem unius indidui organici

& vivi per alrerum ejusdem generis producit, atque fic

in infinita varietate individuorum eamdem immutatam

repetit esfentiam.

Exferit vero vim fuam hoc b in univerfo etiam _pro- ducendo. Namque ex do£lrina Bardilii non eft uni- verfum aggregatum quoddam corporum, fed orgtnismi manifeftatio in multitudine _{corporum, quae} in _tempore

Sc fpatio fe invicem quafi conditiones fupponunt Sc re-

quirunr.

Singula

^vero haec corpora non funt individua organica, licet cujusvis figurs, magnitudo, locus Sc morus adcuratisfima computatione totius univerft organismo fint fubje£ta. Idem igitur cernitur multiplicator formarum in producendis corporibus coeleftibus, ac in fervandis _per produ&ionem individuorum generibus plantarum.

Orga-

Organismus & vita in individuo ^non _{nifi per muta-} biiium quamdam mutationem cerni posfunt. Oritur haec mutatio partim ex B, partim ex — B. Quae ex —. B}

urpote non-extenftone immutabilirer

determinanie,

profi- ciftitur, efb mutatio interna, quae impulfum viralem ^con- ftiruit, vel fenfionem (gefihl). Quae ^vero per B, i. ^e. per extenfionem 6c mutationem oritur, externa eft Sc motum

conftituit organicum ^, vel vegetarionem.

In ente organico Sc vivo manifeftatur ipfum ^— B, ntpote Prius kczt ?£c%?]v, per a<ftus vegetationis, fenfionis

oc generarionis. Oritur fcilicet coexifrentia, oppofitio Sc

affinitas per esfentiam

fimpliciter

calem determinata, in

qua igitur manifeftatur esfentia _qua talis, 6c in esfenria

ipfum

Esfe abfolucum. Iraque Organismus & vita Dei

praebent revelationera. Coexiftentia, oppofitio Sc affini-

ras, quatenus non nifi exrenfioni6c mutationi funt fub-

jectae, operationes natura? anorgicas (Mechanisnium 6c

Chemismum) conflituunt. Quae licet eumdem prodant,

ut Reinholdo dicitur, Motorem primum, tarnen in iis

ipfa Esfenria ^qua talis non plene manifeftatur, ideoque

neque ipfum Esfe

originarium,

utpote

priacipium

esfen-

rine abfolutum.

v

t